خوزستان تشنه، مردم همبسته!

خوزستان بپاخاست تا حکومتی را به چالش بکشد که بی آبی و بیکاری و فقر و نداری را به مردم تحمیل کرده است. اعتراض علیه بی آبی به سرعت به اعتراضی علیه کل نظام چپاولگر و ضد انسانی حاکم تبدیل شد. مردم منجمله در شهرهای  سوسنگرد، کوت سید نعیم، شوش، بندرماهشهر، بهبهان، رامهرمز، ایذه، شاوور، کرخه، چمران، حمیدیه، بستان، کوت عبدالله، ملاثانی، هویزه، ابوحمیظه، ویس، اهواز، آبادان، خرمشهر، شهرک مدرس دزفول، مسجدسلیمان، الهایی، سربندر، شیبان، و شادگان به خیابان آمده اند تا حق خود را از حلقوم این حکومت ظالم بیرون بکشند. این یک زورآزمایی مردمی است که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند و حکومتی که می ترسد همه بساط دزدی و چپاول خود را از دست دهد.

 این زورآزمایی با همبستگی مردم سایر نقاط ایران وارد فاز جدیدی شد. در شاهین شهر، یزدانشهر اصفهان، کرمانشاه، مشهد و الیگودرز مردم به حمایت از مردم خوزستان پرداخته اند. بسیاری از نهاد های مردمی و کارگری با صدور بیانیه های متفاوت همبستگی عمیق خود را با مردم خوزستان اعلام کرده اند. اهالی ورزش و هنر و سینما و بسیاری از شخصیتهای سیاسی و اجتماعی  و حتی زندانیان سیاسی از زندان خواستهای مردم خوزستان را مورد حمایت قرار داده اند. هر روز که می گذرد موج جدیدی از همبستگی از راه می رسد.

اعتراض وسیع و حق طلبانه مردم خوزستان و این همبستگی فراگیر باعث شد که جمهوری اسلامی غافلگیر شود. اول حاشا و انکار می کردند. سپس به وجود مشکلات اعتراف کردند. و آنگاه ضمن آنکه در خیابان مردم را به گلوله بستند از این حرف زدند که رفع مشکلات مردم خوزستان در اولویت قرار دارد. برخی مخازن سدهای موجود در خوزستان را باز کردند که حداقل آب به بخشی از اهالی خوزستان برسد. و حالا هم بعد از ایجاد اختلال در اینترنت برای جلوگیری از خبر رسانی  و حضور چشمگیر نیروهای نظامی رژیم در شهرهای مختلف برای جلوگیری از اعتراضات از این حرف می زنند که آرامش به خوزستان برگشته است. و معلوم نیست که این چه آرامشی است که بنا به گفته ایرنا “با حضور نیرومند پلیس در شهرهای شادگان، ماهشهر، ایذه، دشت آزادگان و برخی مناطق اهواز” توام بوده است.

صرفنظر از اینکه اعتراضات خیابانی در خوزستان تا چه مدت دیگری ادامه پیدا کند یک چیز مسلم است: مردم خوزستان آرام نخواهند گرفت. مردم ایران آرام نخواهند گرفت. جمهوری اسلامی اگر پاسخی به دردهای بیشماری مردم داشت آنها را به گلوله نمی بست و به سرکوب اعتراضات شان نمی پرداخت. موضوع مهم این است که این اعتراضات پیش زمینه تحولی بمراتب تر بزرگتر و زیر و رو کننده تر است که می خواهد نقطه پایانی بر رنج و محنت و بی حقوقی و سرکوب مردم بگذارد. نبرد مردم بر سر سرنگون کردن این نظام ویرانگر است و هر خیزشی صرفنظر از اینکه دنبال چه خواستی است بخشی از مبارزه عمومی برای به زیر کشیدن این حکومت جنایتکار و ضد انسانی است. در اعتراضات اخیر مردم دیدند که قدرت همبستگی آنها از زور رژیم برتر است. ریزش و ترس و نگرانی در میان نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی موج می زند. حاکمان مجبور شده اند که بپذیرند عامل بدبختی های مردم خوزستان کسی جز خود حکومت و سیاستهای ضد مردمی آن نیست. در مجلس و از سوی نمایندگان کذایی شان افشاگری می کنند که چگونه با پروژه های مختلف سد سازی و ایجاد سیل خودساخته در سال ۹۸ موجبات انتقال آب از خوزستان را فراهم کردند. از پرداخت غرامت به مردم حرف می زنند. خامنه ای جانی گفته است که نمی توان از مردم خوزستان گله مند بود. اینها صدای حق خواهی مردم را شنیده اند. با این حال جلوی مردم می ایستند چرا که می خواهند در حاکمیت بمانند و به دزدی و چپاول و تاراج منابع طبیعی ادامه دهند.

خوزستان بپا خاست تا با درخواست آب به آبان ادامه دهد. با خیزش خوزستان همبستگی انسانی اوج تازه ای یافت. رژیم در هراس از این موج همبستگی انسانی برای مردم خوزستان اشک تمساح می ریزد و در همان حال جوانان معترض را به گلوله می بندد. این نبرد همچنان ادامه دارد. جوانان بیگناهی توسط جمهوری اسلامی به قتل رسیده اند. دهها نفر دستگیر شده اند. دستگیر شدگان باید فورا آزاد شوند و قاتلین مردم باید جوابگو باشند. ما آب را به نشانه آبادانی در مقابل ویرانگری جمهوری اسلامی می خواهیم. ما تشنه ایم. ما تشنه آزادی و رفاه و برابری هستینم.  این عطش و نیاز به آب و آبادانی ما را به جلو می راند. همبستگی و اتحاد حول خواستهای انسانی رمز پیروزی و موفقیت ماست. سازماندهی در محلات بستر مناسبی است که نیرویمان را هماهنگ کنیم. با اتحاد و هماهنگی سراسری پشت هر دشمن قدری را می توانیم به خاک بمالیم.

حسن صالحی