روزنه rowzane خبری – تحلیلی 
دوست عزیز دانشجویی پرسیده اند “عقیده شما در موقعیت کرونایی و راه مقابله با آن و حکومت چیست؟”
روشن است که کرونا یک بیماری کشئده و خطرناک است و تاکنون جان چند هزار نفر را در دنیا گرفته است. اینکه امروز در قرن بیست و یکم شاهد این هستیم که بیماریهایی از این دست میتوانند براحتی انسانها را قربانی کنند و فضای ترس و وحشت را در سراسر جهان در میان مردم دامن بزنند که قابل مقایسه با دوره های قدیم و داستانهای وبا و طاعون است، جای تاسف و تعمق بسیار دارد. شخصا فکر نمیکنم که این وضعیت گریز ناپذیر بوده است. آیا اگر بجای هزینه پولهای نجومی و بسیار کلان روی سلاحهای کشتار جمعی و امثالهم، سرمایه گذاری جدی روی تحقیقات علمی و پزشکی و بهداشت و درمان مردم در همه دنیا صورت میگرفت، اوضاع به همین گونه بود؟ فکر نمیکنم.
اما وضعیتی که در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی شاهدش هستیم واقعا همین الان فاجعه بار است. خبرهایی که میرسد تکان دهنده و شوکه آور است. نبود دارو، آمار دروغ در مورد شمار قربانیان، جان باختن پزشکان و پرستاران، فروش کمکهای ارسالی بین المللی در بازار سیاه، اعلام حکومت نظامی اعلام نشده، دروغپردازیهای بی شرمانه حکومت و بازیهای سیاسی ای که پشت مقابله با کرونا حکومت به پیش میبرد و خیلی موارد دیگر از این قبیل در دنیا بی سابقه است.
جمهوری اسلامی کرونا را یک مائده آسمانی می بیند که گویا فضای اعتراض به جنایات حکومت در آبان ماه و سرنگونی هواپیمای مسافربری و امثال اینها را جمع کرده است و مردم را خانه نشین نموده است. اما این یک توهم پوچ است. کارگران و دانشجویان و بازنشستگان و بخشهای مختلف مردم دارند به اشکال مختلف اعتراض میکنند و علیه حکومت متحدتر میشوند. روشن است که نمیتوان مثل اوضاع نرمال جمع شد و اعتراض کرد اما به اشکال دیگری میشود اعتراض کرد. مردمی که می بینند که عامل شیوع کرونا و کشتار گسترده آن نیز حکومت اسلامی است، با خشم و نفرت بیشتری از حکومت و با همبستگی و اتحادی عمیق تر و گسترده تر بیرون می آیند و جواب فراموش نشدنی ای به حاکمین خواهند داد.
پاسخ همه جانبه به این سوال که در مقابل کرونا و حکومت چه باید کرد بسیار مفصل است و اینجا امکان پذیر نیست. خیلی کارها باید در مقابل کرونا انجام داد که متخصصان پزشکی خیلی هایش را تاکید کرده اند و من وارد آنها نمیشوم. اما اینجا من مختصرا چند نکته را که میشود گفت ویژه ایران است مورد تاکید قرار میدهم. اولین نکته اینست که ما در ایران بر اعتصاب عمومی تاکید کرده ایم. اعتصاب عمومی هم راهی برای مقابله با کروناست و هم راهی برای مقابله با حکومت اسلامی در شرایطی که امکان تجمعات گسترده وجود ندارد یا به صلاح نیست. ما باید تلاش کنیم جامعه در این شرایط خطرناک با موضعی تعرضی کار را تعطیل کند و روی حکومت اسلامی سرمایه داران فشار بگذارد.
بر متن این حرکت باید گفتمان تامین معیشت همه مردم را به جریان انداخت. تک تک مردم، کارگر، معلم، بازنشسته، بیکار، بیمار، کودک کار، کارتون خواب، دستفروش، تن فروش، معتاد و خلاصه بدون استثنا همه افراد در همه حال حق دارند غذا و پوشاک و مسکن و سرپناه مناسب داشته باشند و به شیوه ای انسانی زندگی کنند. در دوره بحران باید فشار پرداختهای ماهانه کرایه و قبض برق و آب و گاز و غیره از روی دوش مردم برداشته شود. حکومت موظف است امکانات درمانی و پزشکی را برایگان در اختیار همه مردم قرار دهد. حکومت موظف است از آخرین دستاوردهای علمی و پزشکی در سطح دنیا برای مقابله با این بیماری در ایران استفاده کند و خبر رسانی بدون فیلتر و سانسور را امکان پذیر کند. این گفتمان را باید وسیعا به جریان بیندازیم. امروز دیدم شورای بازنشستگان بیانیه بسیار شفاف و خوبی در این زمینه صادر کرده بود که در همین راستا قرار دارد و خیلی روشن دارد انتظارات بالای مردم را بازتاب میدهد. این بسیار مثبت و مهم است.
نکته مهم اینست که بدانیم که کرونا در ایران با حکومت اسلامی گره خورده است. این حکومت طی همین مدت از جنبه های متعددی عامل شیوع و گسترش کرونا بوده است. هم به دلیل اینکه از ابتدا با لاقیدی و بی مسئولیتی باعث شیوع بیماری شد، و هم به این دلیل که سیاست اصولی قرنطینه را به اجرا نگذاشت و هم اینکه خبر رسانی نکرد و برعکس با کتمان و دروغپردازی باعث شد مردم آمادگی کافی نداشته باشند، و هم به این دلیل که امکانات درمانی را سازمان نداده و در اختیار مردم قرار نمیدهد. همین گفتمان ها را ما باید وسیعا به جریان بیندازیم و توقع مردم را در این شرایط بالا ببریم. یک خواست و تاکید دیگر ما بر آزادی همه زندانیان است. همه زندانیان اعم از سیاسی و زندانیان موسوم به عادی باید در این شرایط تا رفع بحران از زندان آزاد شوند. کرونا در زندانها شیوع پیدا کرده و این میتواند باعث یک فاجعه انسانی شود. جمهوری اسلامی با نگه داشتن صدها هزار نفر در این شرایط در زندانها دارد جنایت بزرگی را تدارک می بیند. این را باید همه جا بگوییم و در کنار خانواده های زندانیان برای ازادی آنها تلاش کنیم. این جنبش را باید راه انداخت. بازهم اینجا امکان تجمعات بزرگ نیست اما امکان به جریان انداختن گسترده گفتمانش وجود دارد. این حکومت درست در این شرایط دارد شماری از فعالین از جمله اعضای کانون نویسندگان را به زندان میبرد تا احکام غیر انسانی علیه آنها را به اجرا بگذارد. برای زندانیان سیاسی ای مثل آتنا دائمی مجددا دادگاه ترتیب داده اند تا محکومیت او را طولانی تر کنند. اینها بازی کردن با جان زندانیان در این شرایط خطرناک است و باید افشا شود.
خلاصه بحث من اینست که با این گفتمانها و نظیر اینها، باید کاری کنیم که جامعه در دوره بحران کرونا نیز علیه حکومت متعرض تر و متحد تر شود و دست به اقدام مناسب این دوره را بزند. نباید اجازه دهیم که جمهوری اسلامی بتواند از شرایط کرونا برای نجات خود سود جوید. برعکس باید خشم مردم را که آشکارا علیه حکومت افزایش یافته است بتوانیم جهت دهیم و کاری کنیم که جامعه متعرض تر و متحد تر و آگاهتر از قبل علیه حکومت به میدان بیاید. این کاملا امکان پذیر و محتمل است و نشانه های آن کاملا قابل مشاهده است.
