روز کارگر سال ١٣٩٧ و سحنی با فعالین کارگری و احتماعی در شهرهای کردستان!

در تعدادی از شهرهای کردستان مراسم های روز کارگر برگزار شد. اولین ارزیابی؛  اول ماه مه امسال(١٣٩٧) میتوانست؛  افق اعتراضی و حق طلبانه جدیدی به سنت جنبش اعتراضی كارگری  بیفزاید و بر  تحرك آگاهانه و شكل سازماندهی مراسم اول ماه مه  بیفزاید! و با پتانسیل بالا و هدفمندتری مراسم های  روز کارگر برگزار شود. دی ماه ٩٦ اگر نقطه عطفی نوین در اعتراضات کارگران و مردم علیه حکومت اسلامی بود، اگر بر این باور باشیم که اعتراض دی ماه حاصل صدها اعتصاب، راه پیمایی و میتینگ های اعتراضی کارگران و معلمان در سال ٩٦ بوده، اگر بپذیریم که سال ٩٦ سال شفاف بودن خواستهای اعتراضی ــ طبقاتی کارگر و معلم و جوانان بیکار و پرستاران بوده و در این سال ده ها خواست حق طلبانه برای رفاه و امنیت شغلی و معیشت و دستمزدهای بالاتر از خط فقر بوده، و  کارگر و مزدبگیر زحمتکش در دی ماه ٩٦ علیه گرانی، بیکاری و فقر در ده ها شهر با جمعیتی صدها هزار نفری بخیابان آمدند، پس باید بر این باور برسیم مراسم های اول ماه مه امسال میتوانست، متفاوت تر و قدرتمندتر برگزار شود.  غایب بودن، مراسم مشترک و با قدرت اعتراضی و با شرکت جمعیتی هزاران نفری اولین  کمبود برجسته امسال بود.  آیا،  عدم شناخت و تشحیص کافی از شرایط سیاسی ــ اعتراضی کنونی بر این مهم برگزاری مراسم مشترک و پُرقدرت تاثیر داشته! آیا مساله امنیتی، احضار و تهدید، سرکوب و امنیتی کردن شهرها تاثیرات تعیین کننده ای داشته اند! این ها سوالاتی مهم هستند و در ارزیابی از مراسم های روز کارگر امسال قابل بحث و بررسی باید باشند. گفتمان سیاسی ارزیابی از روز کارگر در شهرهای کردستان مهمتری اقدام فعالین عرصه های مختلف کارگری و اجتماعی باید باشد.

در شهرهای کردستان در دل اختناق و استبداد سیاسی حاكم،  تدارك و برپایی مراسم های اول ماه مه و بر افراشتن پرچم سرخ و مطالبات مهم و فوری جنبش كارگری و مزدبگیران جامعه، صدور قطعنامه كه بیان واقعیتهای زندگی روز مره و مشكلات  كارگران  را در مقابل دولت و كارفرماها قرار داد،  ٤دهه است تجربه شده است. در روز کارگر امسال بر افراشتن پرچم سرخ و فریادهای حق طلبانه در دفاع از خواستهای کارگران و مزدبگیران جامعه  در سنندج خود نیز جلوه ای از درهم شکستن تهدید و احضار و فشارهای امنیتی حکومت اسلامی، بود.

درشهرهای کردستان صدها فعال کارگری، شخصیت های سیاسی و فعالین عرصه های مختلف از مدافعین حقوق کودک، جنبش زنان و فعالین محیط ریست، بعنوان شخصیت های سیاسی و مورد اعتماد در جامعه حضور دارند، هر سال به تعداد این شخصیت های شناخته شده افزوده میشود، این طیف وسیع میتوانستند بر متن تسلط فکری و پایبندی به مکانیسم های کارا و کارساز برای متحد کردن کارگران و خانواده های کارگری دست به اقدامات جدی تر و هدف داری بزنند.  نفوذ اجتماعیشان را برای شرکت وسیع در مراسم ها بکار گیرند، از میدیای اجتماعی در جهت سازماندهی وسیع و شرکت در مراسم ها بیشترین استفاده را بکنند.

امسال در شرایطی روز کارگر را برگزار کردیم که شهرهای کردستان  کانون پر تحرک و پر جنب و جوش اعتراضی علیه بیکاری بود. هزاران کارگر و جوانان بیکار با اقدامات سمبولیک(پهن کردن سفره های خالی به نشانه فقر عمومی در جامعه) علیه بیکاری و فقر در خیابانها هستند. اقدامات شعف انگیر آنها مارش های اعتراضی و شعارهای کوبنده علیه فقر و بیکاری مورد توجه مردم معترض در سطح سراسری قرار گرفت. اعتصابات عمومی  در اعتراض به بستن مرزها در شهرهای بانه، جوانرود، مریوان، پیرانشهر و سقز  بستر مناسبی را برای هزاران کارگر و جوان بیکار فراهم کرد که دست به اعتراض خیابانی علیه بیکاری و فقر بزنند. این اعتراضات و خواستهای حق طلبانه کارگران و جوانان بیکار ادامه  اعتراضات سراسری و خواستهای سراسری در دی ماه ٩٦، بود. مسائل مختلف امنیتی و معیشتی کولبران خود نیر عرصه ای از مبارزات جدی هزاران کارگر و جوان بیکار که مجبور بکار در مرزها و کولبری شده اند نیر از عرصه های مبارزات توده ای و زنده در یکسال گذشته بوده اند.

در یک کلام زمینه های اجتماعی و اعتراضی بر متن اعتراضات و نارضایتی و با درجه و میزان بالایی از حضور مردم ناراضی و معترض به فقر و بیکاری،  برای برگزاری روز کارگر حول خواستهایی که هزاران کارگر و جوان بیکار علیه فقر و گرانی در خیابانها در دست داشتند،  از هر دوره و سالی بیشتر فراهم بود.

هر درجه پیشروی و برپایی جشن و راه پیمایی های روز كارگر در اوضاع پر تحول سیاسی در ایران،  به پشتوانه و خمیر مایه اتحاد، همبستگی و قدرت جنبش كارگری تبدیل خواهد شد و به نفع فضای سوسیالیستی و چپ جامعه تمام میشود. اینها مكانیسم جابجا كردن نیرو و اعتماد به جنبشهایی است كه امروز در جامعه ایران در مقابل هجوم وحشیانه رژیم اسلامی ایستاده اند، و از طرف دیگر اعلام آمادگی این جنبشها بویژه جنبش كارگری در مقابله با بورژوازی و دولت آنها نیز میباشد.

سرنوشت مثبت و مقدرات كمونیستی ما، قدرت گیری كمونیسم كارگری و چپ در گرو، تشخیص بموقع و متحول کردن فرصتهای اعتراضی  و خود آگاهی های طبقاتی و سیاسی است كه در دل جامعه ریشه دارد و هر بار به بهانه و به مناسبتی این پرچم در مقابل جامعه قرار داده خواهد شد.

١٧ اردیبهشت ١٣٩٧

٧ می ٢٠١٨

ایسکرا  ۹۳۵