زنداني سياسي سهيل بابادي: باد آورده را طوفان برد

هر وقت همراه پدرم از خيابان جمهوري گذر ميكرديم با حسرت به سازه فلزي پلاسكو خيره مي شد .بارها برايم تعريف كرد اين مكان اولين مركز مدرن خريد ايران بوده ، بيست هزار متر زيربنا داشته با دو آسانسور ، كلي صندلي براي نشستن داشته با حوض آب نما ، از مغازه ها صداي موزيك ملايم به گوش مي رسيده. مغازه دارها همه شيك پوش و مؤدب بودند ، يك تجربه متفاوت براي جوان در اين وهله .مالك اين بنا حبيب القانيان سرمايه دار ايراني صاحب و سازنده پلاسكو يكي از سرمايه داران جديد ايران كه در آن روزها سرمايه دار صنعتي خانده مي شدند بود نام او در كنار برادران ، خيامي ، ايران ناسيونال ، ارجمندي ، محمد تقي برخوردار ، پارس الكتريك ، كفش ملي ، ياد آور طبقه خاص سرمايه داران بود كه صنعتي را پايه گذاشته اند ، تكنولوژي ساخت محصولي را وارد ايران كرده اند ، براي چند هزار نفر كار ايجاد كرده اند و البته خود نيز سرمايه دار شده اند كه اين آخري از ديد هموطنان گناه نابخشودني بود به خصوص سرمايه داران سنتي بازار كه اتفاقا رابطه محكمي با نهادهاي مذهبي داشتند هرگز ظهور اين طبقه جديد را بر نتافتند.با پيروزي انقلاب ايران بساط اين طبقه جديد به سرعت و با اعمال نفوذ همان رقيبان سنتي بر چيده شد و در گفتمان انقلابي زالو صفت وابسته لقب جديد اين افراد شده بود . خوش شانس ها مانند اكبر يزداني رفته بودند و خوش بين ها مانند حبيب القانيان گرفتار شده بودند .كمترين سزاي اين زالو صفتان طاغوتي  كه وجوهات هم نميدادند چه بود.حبيب القانيان در دادگاه انقلاب به اتهام مفسد  في الارض كمك به بقاي رژيم پهلوي و جاسوسي براي اسرائيل محاكمه و به اعدام محكوم شد ، اتهام آخر به دليل يهودي بودن القانيان بود .به هر حال صورت خوشي نداشت در بلاد اسلامي يك يهودي آنقدر مال جمع كند مگر نه اينكه روايت شده است هر جا كاخي بنا شود كنارش خانه ها خراب شده اند .اگر نه اينكه هر زمان طاغوت همه امور زير نظر خودشان بوده ،كاخ اين يهودي سرمايه دار مدرك مستدل بي ديني شاه سابق شد چرا كه لابد با مجوز شاه اجازه يافت خون هزاران كارگر را در شيشه كند و كاخ و كارخانه و مركز خريد بسازد ،لابد با پولش اسرائيل را تقويت كرده باشد .كار القانيان در سال پنجاه و هشت با قرار گرفتن مقابل جوخه آتش و مصادره شدن اموالش به پايان رسيد .ساختمان پلاسكو در سال پنجاه و هشت و به همراه كل غنايم ديگر در اختيار انقلابيون قرار گرفت ،انقلابيون قول دادند همه اين اموال به دست ملت ستم ديده و قهرمان ايران باز گردد ،موجوديت اين اموال باد آورده را بنياد مستضعفان در يد خود گرفت ،ساختمان مدتي متروكه ماند و سپس مديران بنياد ابتدا شروع به اجاره دادن واحدهاي آن نمودند و در نبود نظارت ساختمان رو به ويراني نهاد و بنياد هم شروع به فروش سر قفلي كرد تا بتواند مبلغ عايد مورد نظر را يك جا به دست آورد و ضمن حفظ مالكيت خود را از شر مسئوليت و سر و كله زدن با صدها مستأجر را رها كند .مدتها بود كسي رغبت نميكرد كه آن سازه فلزي كه صندلي براي نشستن و آب نما داشته سر بزند و مغازه دارها هم ديگر شيك پوش و مؤدب نبودند و صداي موزيك ملايم به گوش نميرسيد .مغازه ها پر از لباس و چرخ خياطي بود و راه پله ها انباشته از مواد اوليه پارچه اي و نايلوني بود  ، دو آسانسور ساختمان هم هر بار چند صد كيلو بار جا به جا ميكردند ،خلاصه ساختمان مدرن سابق اكنون كثيف و مستملك و نا امن بود ،اين غنيمت انقلابي كه در دستان با كفايت مديران انقلابي در امان بود در روزي غم بار به تاريخ ٣٠  دي ١٣٩٥ فرو ريخت بدون اينكه يكبار بازسازي و مقاوم سازي را تجربه كند ،تعميرات اساسي را شاهد باشد ،سيستم هاي ايمني بديهي مثل ادفاع حريق در آن نصب شود .در نهادهاي نظارتي هم نه كسي جرأت رسيدگي داشت و نه پلومپ ساختمان نا ايمن در دستور كار قرار گرفت ، هر چه بود فقط اختار و تذكر بود ،طرف شدن با پانصد واحد تجاري با سر قفلي ميلياردي و مالكي از جنس انقلابي شوخي بردار نبود نتيجه اينكه بيست و پنج جان گرفته شد صدها ميليارد سرمايه از ميان رفت ، همه چيز چند روز بعد در يادها با مرگ با مركب پوشانده ميشود و يادمان مي رود فاجعه آن روز را .اكنون كه هموطنان با سلفي گرفتن از آوار و هشتك ساختن و جملات احساسي به اين حادثه واكنش نشان مي دهند من در گوشه زندان نشسته ام و به چيز ديگري فكر مي كنم .مالي را كه باد با خود آورده بود طوفان با خود برد ، زير طوفان اين آوار البته زميني باقي مانده كه هنوز متعلق به بنياد مستضعفان است .

نويسنده، زنداني سياسي سهيل بابادي