سرعت سرسام آور تورم

“رئیس کمیته دستمزد کانون عالی شوراهای اسلامی کار” اعلام کرد که هزینه سبد معیشت کارگران در ایران در اردیبهشت سال جاری نسبت به یک ماه قبل از آن حدود ۵۷۵ هزار تومان افزایش یافته است.

به گزارش خبرگزاری تسنیم، فرامرز توفیقی با اشاره به افزایش ۷۳ درصدی هزینه‌های زندگی کارگران نسبت به اسفند سال گذشته گفت: میزان سبد حداقلی در اسفند، حدود سه میلیون و ۷۶۰ هزار تومان بود. اما این سبد در حال حاضر، به شش میلیون و ۴۸۲ هزار تومان در پایان اردیبهشت ماه رسیده است.

اگر اوضاع به همین شکل پیش رود، حتی برآورد خط فقر در یک دوره زمانی کوتاه هم غیر ممکن میشود. ظاهرا باید اقتصاد ایران را به ساعت کرونومتر دار متصل نمود تا بشود سرعت تحولاتش را اندازه گیری کرد. بالا رفتن نرخ تورم در ارزاق عمومی بسرعت بر عرصه های دیگر بویژه مسکن و حمل و نقل تاثیر خواهد گذاشت. کار بجایی رسیده است که حداقل دستمزد کارگر کفاف خوردن نان خالی را هم نمی دهد. فاصله حداقل دستمزد کارگران با همین سبد هزینه ذکر شده یعنی مبلغی نزدیک به هفت میلیون (در اسفند ماه گذشته اکثریت بقریب تشکلات کارگری خواهان  پرداخت هفت میلیون تومان بعنوان حداقل دستمزد بودند)، دریایی از زندگی است که جمهوری اسلامی آنرا با فقر و گرسنگی پر کرده است.  گرسنگی تنها به علت نبود ارزاق عمومی حاکم نمیشود، بلکه زمانیکه هم مردم توانایی خرید مایحتاج اولیه زندگی خود را ندارند، گرسنگی بسرعت به زندگی مردم تحمیل میشود. یعنی شرایطی که همین امروز در ایران با آن روبرو هستیم. دریایی از ثروت  و کالا به تملک اقلیتی مفتخور و بالای نود درصد مردمیکه در حسرت تامین اولیه ترین نیازهای زندگی، عمر گذران میکنند. این شرایط فاجعه ای را به زندگی مردم تحمیل کرده است که اخبار مربوط به فاجعه را دیگر هیچ سانسور حکومتی نمی تواند پنهان سازد. افزایش روز افزون کودکان کار، محرومیت میلیونها کودک از تحصیل و آموزش، و بیکاری چند ده میلیونی جوانان مملکت، اخباری نیست که بشود آنرا پنهان ساخت. اکنون خط فقر از هفت میلیون تومان هم رد شده و هر روز بیشتر میشود. خواست طبقه کارگر مبنی بر حداقل دستمزد ۷ میلیون که شش ماه قبل مطرح شد، علیرغم ناکافی بودن در شرایط امروز همچنان مطرح است. اما رژیم اسلامی اراده و توان پاسخ به این مطالبه  کارگری را ندارد، و در عوض به چپاول و سرکوب خود ادامه میدهد. و واضح است که طبقه کارگر نمیتواند ناظر نابودی زندگی اکثریت جامعه و ادامه این وضعیت باشد. جمهوری اسلامی باید برود، این حکم مردم است.*

کارگر کمونیست ۵۷۹

محمدرضا پویا