سرمایه داری خوب و بد

سرمایه داری بد است. سرمایه داری آدم می کشد، با کارکردش و با قانونی که بر این سیستم حاکم است؛ یعنی استخراج ارزش اضافه بیشتر و باز هم بیشتر، ‌آدم می کشد. سرمایه داری خوب و بد نداریم. هر آنچه که هست و تجربه شده است، یک سیستم برده داری مدرن آدمکش است.
مشخص تر حرف بزنیم. در بحبوحه انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا هستیم. جو بایدن و دانلد ترامپ، حزب دمکرات و حزب جمهوریخواه هر دو کثیف اند. هیچ کدامشان کوچکترین ربطی به آزادی ندارند. منتها بسیاری از مردمی که در آن کشور زندگی می کنند، تخم مرغهایشان را در سبد جو بایدن و حزب دمکرات گذاشته اند. این به نظر و با منطق پاراگراف اول این یادداشت جور در نمی آید. اما آیا می توانیم بگوئیم که انتخاب یکی بر دیگری، هیچ فرقی، حداقل برای جامعه آمریکا، ندارد؟ می خواهم دو مثال تاریخی بزنم و نتیجه را به خوانندگان واگذار کنم.
۱) نام آلکساندر کرنسکی که می آمد خون لنین به جوش می آمد! با شنیدن این نام حالش به هم می خورد. اواخر اوت ۱۹۱۷ ژنرال کورنیلیوف با تبانی با طرفداران تزار در دوما، نقشه حمله ای به پتروگراد را کشیده بود و بطرف آن به حرکت در آمد. قصد او سرنگونی دولت موقت کرنسکی، قلع و قمع شورا و بازپس گیری دستآوردهای انقلاب بود. بلشویکها با پیشنهاد لنین، بدون کوچکترین حمایتی از دولت موقت به ریاست کرنسکی، در یک حرکت همزمان با نیروهای تحت فرمان کرنسکی جلوی کورنیلیوف ایستادند و توطئه او را نقش بر آب کردند.
۲) سالهای منتهی به شروع جنگ جهانی دوم، احزاب کمونیست اروپا با تز “سوسیال دمکراسی بدتر از فاشیسم و نازیسم است” تحت عنوان “سوسیال فاشیسم” از هرگونه همکاری برای جلوگیری از قدرتگیری نازیسم و فاشیسم با سوسیال دمکراتها خودداری کردند و راه را بر حمام خون جنگ جهانی دوم باز گذاشتند.

سرمایه داری خوب و بد نداریم؛ اما تفکری از سرمایه داری اگر بر دنیا حاکم شود، ابتدائی ترین دستآوردهای جامعه بشری را سلاخی خواهد کرد.
۲۴ اکتبر ۲۰۲۰