روزنه rowzane خبری – تحلیلی 
وجود باغ وحش در همه جای دنیا مورد انتقاد فعالین محیط زیست و عاشقان طبیعت می باشد چه برسد به اینکه باغ وحشی در ایران دایر باشد. شواهد کافی وجود دارد که هیچ جنبنده ای در جمهوری اسلامی زندگی شاد و سالمی ندارد. حتی شیر بیچاره هم به سختی زندگانی میگذراند. مگر جان انسان برای دولت و رژیم جمهوری اسلامی مهم است که حفظ گونه ای حیوان در خاک آن؟ فعالین محیط زیست دو سالی است که در زندانند، کسانی که دائما از نابودی آب و خاک و هوا و حیوانات و جنگل ها و دشت ها و تالاب ها و بیشه ها و مزارع در ایران سخن گفته اند چه سرنوشتی داشته اند؟ به همه آن ها اتهام سیاسی، ارتباط با عوامل بیگانه و تبلیغ علیه نظام زده اند.
هنوز چند ماه از مرگ یک ببر در باغ وحش ارم به علت نگهداری غلط نگذشته است، از سوختن جنگل های زاگرس که مدرن ترین وسیله خاموش کردن آن، بیل و جان مردم محلی بود، از مرگ دسته جمعی پرندگان میانکایه که هنوز مشخص نیست به چه دلیل اینچنین دسته جمعی و گروه و گروه اسیر مرگ شده اند، خبر میرسد.
هوای آلوده تهران روزانه چندین نفر را به کام مرگ میکشد، مردم غیزانیه آب ندارند، آب استان های جنوبی غیر بهداشتی، مهلک و کشنده است. با احداث بی رویه سد و وجود مافیای آب چهره خشک ایران را خشک تر کرده اند. با احداث چاه های فراوان و مجوز دادن های غیر کارشناسی برای احداث چاه، حتی آب های زیرزمینی را هم خشک کرده اند.
شیر بیچاره پارک ارم نمیدانست که زندگی او در ایران هم با سیاست عجین خواهد شد. نمیدانست که زندگیش با بی کفایتی و خوی کشتار مقامات جمهوری اسلامی پیوند خواهد خورد. نمیدانست که دسته دسته کل و قوچ و میش در جای جای ایران به شکلی مهلک به علت تخریب زیستگاهشان میمیرند.
شیر بیچاره گرفتار شده است، غذای کافی ندارد، در جایی که لیاقت شهرت و آوازه اش است زندگی نمیکند، پول کافی برای نگهداریش صرف نمیشود، همانطور که کارگران و پرستاران و معلمان و بازنشستگان و مردم محروم در ایران هزار مشکل دارند و هیچ جایگاهی ندارند، شیر هم در چنگال وحوش اسلامی گرفتار شده است.
ژوبین زارع
انترناسیونال 906
