عملیات تو خالی، رژیم تو خالی- بهرام سروش

حمله پهبادی و موشکی جمهوری اسلامی به اسرائیل نه نشان قدرت بلکه نهایت عجز و ورشکستگی سیاسی و نظامی حکومت اسلامی بود. بگفته امیر عبدللهیان، از ۷۲ ساعت قبل آمریکا و دولت های منطقه را از عملیاتشان مطلع کرده بودند. فرصت کافی به دولت اسرائیل و متحدینش داده بودند که پهبادها و موشک هایشان را قبل از اینکه به جائی اصابت کنند و صدمه ای جدی به تاسیسات اسرائیل وارد آورند در هوا منهدم کنند. و دقیقا همینطور شد. بگفته مقامات نظامی اسرائیل، ۹۹ درصد پرتابه های سپاه در هوا منفجر و خنثی شد. اندکی پس از شروع عملیات نیز، از طریق نمایندگی جمهوری اسلامی در سازمان ملل بسرعت اعلام کردند که کل تلافی شان در برابر حمله ۱۰ روز پیش اسرائیل به کنسولگری شان در دمشق و کشتن فرماندهانشان همین بود و پاسخشان می تواند “پایان یافته تلقی شود”.

عملیات قرار بود ظاهری دراماتیک داشته باشد ولی محتوائی خالی. حکومت اسلامی بهر قیمتی می خواهد از یک تقابل گسترده نظامی با اسرائیل بگریزد. نه توان چنین مقابله نظامی را دارد، و نه می تواند از طریق ایجاد فضائی جنگی، جامعه را مرعوب کند و یا اعتباری برای خود میان مردم کسب کند. تنفر و اعتراض عمومی جامعه نسبت به این حکومت قاتل، بویژه بعد از زمین لرزه زن زندگی آزادی، چنین اجازه ای را به او نمی دهد. اتفاقا اولین نتایج هر جنگ جدی با اسرائیل و یا آمریکا، درهم شکستن پایه های رژیم خواهد بود، و فرصتی بالقوه برای مردم برای سرنگونی آن. حکومت اسلامی این را بخوبی می داند، و برای همین بدست خود پای چنین مخمصه ای نمی رود.

از آن طرف، دولت اسرائیل نیز به دلایل خود (اساسا بخاطر درگیری در جبهه غزه که علیرغم کشتار وسیع مردم هنوز آن را به سرانجامی بحدی کافی خونین از نظر خود نرسانده است)‌ نمی تواند جبهه جدیدی با جمهوری اسلامی بگشاید. مردم اسرائیل نیز بعد از تجربه بیش از شش ماه فضای نظامی در جریان جنگ غزه، از دست دادن عزیزانشان، احساس همدردی شان با دهها هزار قربانی مردم فلسطین و انزجار فزاینده شان از نتانیاهو و قاتلین فاشیست حاکم بر دولت کنونی اسرائیل، مطلقا خواهان یک جنگ دیگر در کنار جنگ غزه نیستند و چنین اجازه ای را به دولت اسرائیل نخواهند داد.

علیرغم عربده های جنگی سران حکومت اسلامی، از یک طرف، و خط و نشان کشیدن های سران دولت اسرائیل مبنی بر “پاسخی محکم به پاسخ”،‌ از طرف دیگر، بنظر من هیچ کدام از طرفین خواست و ظرفیت سیاسی و نظامی گسترش تقابل فعلی تا حد یک جنگ را ندارند. دولت اسرائیل مجبور است بهرحال پاسخی بدهد، ولی به گفته بنی گانتس، وزیر دفاع دولت اسرائیل، در “شکل و زمانی که خود انتخاب می کنند”، که بزبانی غیر دیپلماتیک یعنی دست نگه داشتن از هر اقدام عجولانه و تحریک آمیزی که اوضاع را آشفته تر و خطیرتر کند.