قتل عام کم سابقه کودکان و مخفی کردن جسد آنها در یک گور جمعی

در هفته‌های آخر ماه مه ۲۰۲۱، در شهرستان کاملوپس در غرب کانادا، در یک گور دسته جمعی باقیمانده بیش از ۲۱۵ جنازه از کودکان بومی‌ها که بعضی‌ها فقط ۳ سال سن داشتند پیدا شد. داستان غم‌انگیز این کودکان و هزاران تن دیگر از این قرار بود که دولت‌های وقت کانادا با باز گذاشتن دست کلیسای کاتولیک و کمک شایان بی‌دریغ به آن، این کودکان را از والدینشان به زور جدا می‌کردند و به مدارسی تحت نظارت کشیشان و راهبه‌های آن کلیسا، بعضا هزاران کیلومتر دور از والدینشان می‌فرستادند. توجیه‌شان در این طرح کودک‌کش این بود که بومی‌ها وحشی هستند و دولت با این طرحش می‌خواست این کودکان را در مدارس انگلیسی و فرانسوی زبان و فرهنگ کانادائی آموزش دهد که با جامعه کانادا انتگره شوند. تخمین زده می‌شود که در طول مدتی که این مدارس کودکان را به شدیدترین نحوی شکنجه کردند، از این ۳ و ۴ و ۵ ساله‌ها به کثیف ترین شیوه ها سوءاستفاده جنسی می کردند، و از محبت پدر و مادر محروم می‌کردند. بیش از ۱۵۰ هزار کودک را از آغوش و محبت والدین کنده و روانه این شکنجه‌گاهها که نام “مدارس شبانه روزی بومیان کانادا” را بر خود داشت، کردند. در یک گزارش رسمی در سال ۲۰۱۵ از جانب هیئتی برای بررسی “مدارس شبانه …” آمده است که بیش از ۶۰۰۰ تن از این ۱۵۰ هزار کودک جانشان را در این مدارس از دست داده اند. هزاران تن از این کودکان، برای بازگشت به آغوش والدینشان دست به فرار می‌زدند و در سرمای سوزان کانادا طعمه حیوانات گرسنه وحشی می‌شدند. شنیدن خاطرات تلخ بعضی از کسانی که جان سالم از این قتلگاه‌ها بدر بردند، باران اشک از چشمان شنونده جاری می‌کند! تاثیر این طرح در میان بومیان کانادا به معنای واقعی کلمه ویرانگر بوده. ردپای این سیستم و طرح آشکارا راسیستی و نسل‌کشی، که آخرین مدرسه آن در سال ۱۹۹۶ بسته شد را در رفتار هر تک کانادائی بومی‌الاصل می‌توان آشکارا دید. اعتیاد، افسردگی، خودکشی و امثالهم در میان این بخش از جامعه بیداد می‌کند.
نخست وزیر کانادا، جاستین ترودو، گفته است که کلیسا باید جوابگو باشد. اما کلیسا فعلا که سکوت کرده و فقط گفته است که شوکه شده است. این را هم البته دروغ می گویند. برای اینکه همین کلیسا فقط در کانادا هزاران پرونده جنائی کودک آزاری و سوءاستفاده جنسی از زنان و کودکان در پرونده اش دارد و بندرت پیش می‌آید یک عذرخواهی علنی از جامعه بکند. در اکثر قریب به اتفاق موارد با تطمیع خانواده‌ها و باج دادن به شاکیان، جنایاتش را زیر فرش می‌کنند که صدای اعتراض به یکه تازی این نهاد تحمیق و آدمکشی رساتر و وسیع تر نشود.
جاستین ترودو و دولت کانادا هم، گرچه یادآور شده اند که این گور دسته جمعی یادآور فصل تاریکی از تاریخ این کشور است، اما با قایم شدن پشت اینکه این جنایت توسط کلیسا صورت گرفته، می‌خواهد خودشان و سیستم رذل راسیست و سود محورشان را از زیر ضرب خارج کنند. کلیساها در همین کانادا، هم اکنون هم دستشان در کودک آزاری و مدیریت مدارس کاتولیک کاملا باز است. دولتهای مختلف از دو حزب محافظه کار و لیبرال که هر کدام یک دوره ای قدرت را به دست می‌گیرند، نسبت به اعتراضات مکرر به دخالت کلیسا در امور آموزش کودکان بی‌اعتنائی کرده‌اند. طرح “مدارس شبانه روزی بومیان کانادا” طرحی دولتی بود و دولت افراد مهمی را، که بعدا بناهای یادبود برایشان برپا کردند و نامشان را بر دانشگاه و موسساتی نهادند، شریک مستقیم این قتل عام و کودک کشی بی سابقه اند.
انترناسیونال 924