در ماه جاری شاهد عروج جنبشهای مردمی بر علیه فساد، ستم و اسلام سیاسی در عراق بودیم. عراق که بعد از حمله نظامی آمریکا در سال ۲۰۰۳ عملاً به لحاظ سیستماتیک و شکل حاکمیت با توجه به روند نئولیبرالیستی و وجوه آن مثل پست مدرنیسم و نسبیت فرهنگی در ابعاد سیاسی حقوقی اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی در عراق و کلا خاورمیانه ما شاهد ساختار سیاسی معینی بودیم که مشخصا در افغانستان و عراق شکل پیدا کرد که در آن نیروها و جریانات مذهبی، قومگرا، ناسیونالیست و نرینه سالار با پشتیبانی دولتهای سرمایه داری جهانی عروج کردند. در همین روند عراق به کشوری تحت نفوذ جمهوری اسلامی و همچنین محلی برای بسط نیروهای تحت حمایت جمهوری اسلامی نیز بدل شد. موزائیکی کردن جامعه و تقسیم بندی جامعه با هویت های کاذب بر مبنای مذهب و قومیت و نیز فساد، نابرابری، اسلام سیاسی و سرمایهداری وحشی، دخالت در زندگی شخصی انسانها و مشکلات عدیده دیگر سبب شد که مردم عراق در شهرهای مختلف دست به اعتراضات گسترده در جهت سرنگونی حاکمیت ارتجاعی چه در شکل دولت و نیز علیه دسته جات و گروه های ارتجاعی در عراق بزنند.
در اعتراضات اخیر صدها هزار معترض ازشهرهای؛ بغداد، بصره، کرکوک، ناصریه، کربلا، نجف، عماره، مرکز استان میسان و در بسیاری از شهرهای جنوبی عراق بر علیه وضعیت موجود و حاکمیت عراق و حضور نیروهای تحت حمایت جمهوری اسلامی به پا خواستند.
اعتراضات مردمی که با رویکرد و مطالبات انسانی شروع شد، از سوی نیروهای نظامی عراقی و از سوی سرکوبگران وابسته به جمهوری اسلامی مانند حشدالشعبی و همچنین نیروهای سپاه قدس مورد حمله و سرکوب شدید قرار گرفت که منجر به زخمی شدن صدها نفر و کشته شدن ده ها نفر شده است.
بر اساس گزارشات همزمان با نمایش قدرت جمهوری اسلامی بواسطه برگزاری اربعین در شهرهای کربلا و نجف و مستقر شدن شبه نظامیان وابسته به جمهوری اسلامی در این شهرها، معترضین به حضور نظامیان و شبه نظامیان تروریست وابسته به جمهوری اسلامی در شهرهای کربلا و نجف دست به اعتراضات گسترده زدند که درگیری میان شبه نظامیان و معترضین صورت گرفت. دولت مرکزی هم از ورود نیروهای حشدالشعبی و سپاهیان که قصد سرکوب جمعیت این شهرها را داشتند جلوگیری نکرد.
نیروهای سرکوبگر با حمله و ارعاب، نه تنها موجب عقب نشینی مردم معترض و عدالتخواه نشد، بلکه مردم در مقابل نیروهای اسلامی ایستادند و مطالباتشان را با صدایی رسا فریاد زدند. آنان نه به اسلام سیاسی را فریاد زدند، به نشانه اعتراض به حضور نیروهای نظامی و شبه نظامی از جمله حشدالشعبی، حزبالله و سپاه قدس پرچم جمهوری اسلامی را به آتش کشیدند و «نه» محکمی به حضور مستشاران جنایتکار اسلامی وابسته به حاکمیت ارتجاعی در ایران گفتند.
معترضین گفتند؛
نه شیعه هستیم و نه سنی بلکه انسان هستیم و حقوق انسانی، آزادی، برابری و رفاه و جامعه و قوانین مدنی(انسانی) میخواهیم.
آنچه عیان است، مردم عراق نمیخواهند هیچ نیروی ارتجاعی و ضدانسانی چه مذهبی، چه قومی، چه ملی بر زندگیشان تصمیم بگیرد و نمیخواهند آنچنان زندگی کنند که حاکمان ارتجاعی و اسلامزده میخواهند. مردم عراق با تجربه کردن دولتهای مختلف، جنگ و دیدن ابعاد ضد انسانی اسلام سیاسی، جریانات قومی و نژادپرست خواهان حکومتی سکولار و انسانی که تضمین کننده برابری، آزادی، رفاه و حقوق انسانی آنان باشد هستند. مردم دریافتهاند که با قطع کردن مذهب از دولت و با نظارت مستقیم مردم بر راس امور، فساد و دزدیهای سیستماتیک را از ریشه خواهد خشکانید.
مردم عراق میدانند که عوض کردن وضعیت موجود فقط و فقط به دست اتحاد تودههای مردمی و انقلاب تماماً مردمی بر علیه اسلام سیاسی و جریانات قومگرا و ناسیونالیست و مستقر شدن حاکمیتی آزاد و برابر بر اساس نظارت مستقیم مردم امکان پذیر خواهد شد.
پیش به سوی سرنگونی جریانات و حکومتهای اسلامی در منطقه!
امیر عسگری
۲۸ مهرماه ۱۳۹۸
۲۰ اکتبر ۲۰۱۹