نامه آتنا دائمی برای مردم سیل زده از زندان اوین

سال ۱۳۹۸ را با سیل و کشته شدن مردم عزیزمان آغاز کردیم! در ابتدا باید بدانیم‌ که این سیل بلایی بود انسانی و نه طبیعی! انسانی از آن رو که کسانی پر مدعا چهل سال است که حکومت را در دست گرفته اند و هنوز نتوانسته اند حداقلی ها را تامین کنند. جنگ ایران و عراق سی سال پیش تمام شد اما هنوز شهرهای جنگزده رنگ آبادانی ندیده اند و هنوز زخم های آن ها التیام نیافته است. زلزله رودبار آمد و رفت و چه خسارت هایی به مردم و شهر وارد شد ولی هنوز آثارش پابرجاست! زخم های زلزله بم و آذربایجان هنوز تازه اند، و زلزله سر پل ذهاب که پس از یک سال هنوز مردم‌ چادر و کانکس نشین هستند که همان ها نیز امسال به زیر آب رفت!! سال هاست که زمزمه زلزله طهران پیچیده است اما هنوز هیچ تدبیری اندیشیده نشده که امیدی به خسارات جانی و مالی کمتر باشد! هنوز هیچ راه حلی برای طوفان های شن و گرد و غبار عملی نشده،فقط شعار شعار شعار!

می گویند امنیت داریم و به خاطر این امنیت باید دست مسئولین را ببوسیم!!! کدام امنیت؟! حکومتی که حتی توان مدیریت سیل و زلزله را ندارد از کدام امنیت دم میزند؟ خانه های مردم در برابر حتی باران امن نیست باران ها تبدیل به سیل میشود ،حتی توان ذخیره آب را به طور صحیح ندارند و دو ماه دیگر باز میگویند آب نیست! امنیت چیست؟ امنیت از نظر مشتی عاشق جنگ و خون چه معنایی دارد و از نظر مردم چه معنایی؟ آیا امنیت این است که مسئولین میلیاردها دلار خرج ساخت موشک و سلاح برای کشورهای خاورمیانه کنند و مردم عزیز و سیل زده ما پیاز را کیلویی چهارده هزار تومان خریداری کنند؟!! امنیت این است که بایستیم و نظاره کنیم خانه هایی را که ایستاده در آب می افتند؟ به راستی امنیت چیست؟! که عراق و سوریه با ثروت مردم ایران”بازسازی” شوند و چهل سال است که نمیخواهند خساراتی که از سر بی کفایتی به مردم تحمیل کرده اند بپردازند؟! کشور ما با کشوری که اکنون در جنگ است چه تفاوتی دارد؟! از کدام امنیت بلوف میزنند؟! امنیت شغلی؟! مگر نه اینکه هم اکنون در هر سازمان و اداره ای صحبت از تعدیل نیروست؟ مگر نه اینکه میلیون ها جوان ایران هنوز بیکارند؟ امنیت اقتصادی؟! مگر نه اینکه قیمت ها لحظه ای بالا میروند و قدرت خرید مردم برای حتی اقلام ضروری از دست رفته است و در زیر خط فقر در حال له شدن هستند و هر روز شاهد خیانت ها و اختلاس های آقاها و آقازاده هایشان هستند،با ارقامی چنان غیر قابل باور و غیر قابل دسترس که چون در مغزمان نمیگنجد ساده از کنارش میگذریم!! آمار اعدام ها و تعداد زندانیان سیاسی هم که خود گویای کذب بودن امنیت اجتماعی ست!

چه پول های کلانی که خرج ساخت سد کردند و برای سد دریاچه ها و رودخانه ها را خشک و نابود کردند،شهرهایی با خاک یکسان شد و شهرهایی شوره زار! چه پول هایی که در این میان دزدیده و خورده شد و سدهایی غیراستاندارد علم شدند و حال شده اند بلای جان مردم و زندگیشان!! چه کسی پاسخگوست؟!

شاید تنها معنای امنیت این است که عده ای ظالم بی آنکه کسی مزاحم آنها بشود کیلومترها زیر کارخانه های یخچال و تلویزیون سازی، موشک میسازند و به چین و سوریه و یمن و حزب اله چه بسا رایگان میدهند و آتش جنگ را در کشورهای دیگر روشن نگه میدارند و باعث تحریم های بیشتر و بیشتر و فلج شدن زندگی مردم‌ ایران شده اند و همه این ها با همان پول هایی انجام میشود که میبایست خرج پیشرفت و آبادانی و حداقل ایمنی زیرساخت های کشور عزیزمان می شد! شاید اگر به لبنان و فلسطین و سوریه و یمن پناهنده میشدیم‌ بیشتر از ثروت های ایرانمان بهره مند میشدیم! آری شاید منظورشان از امنیت کذایی که میگویند این باشد!

مردم‌ عزیز کشورم زیر آب دست و پا میزنند و نظاره گر با آب رفتن زندگیشان هستند،آن وقت عده ای ماله کش میگویند در کشورهای دیگر نیز سیل و زلزله می آید! آری می آید،سیل و زلزله و سونامی و حتی بمب اتم می آید اما در آن کشورها عده ای ریاکار منفعت طلب بر سر کار نیستند که فقط شعار دهند تا رای جمع کنند!! در برابر چنین اتفاقاتی به جای قیاس خود با دیگر کشورها و توجیه بی کفایتی خود،به دنبال راه چاره هستند و وقتی میبینند که لایق اعتماد مردمشان نیستند عذر خواهی میکنند و از کار کناره میگیرند! درمان زخم های مردمانشان نیز طولی نمیکشد، کمک های مردمی را به جیب نمیزنند،اقلام مورد نیازی که از دیگر کشورها رسیده در بازار سیاه نمیفروشند و اخبار حقیقی را از مردمشان پنهان نمیکنندو…

منطق این نان به نرخ روز خورها که هیچ جز نمک بر زخم‌ مردم پاشیدن نمیدانند این است که دزد شویم چون همسایه دزد است!!!

هموطنان صبورم، مردم شریف در تمامی مناطق سیل زده خصوصا خوزستان و کرمانشاه و لرستان که سال هاست از هیچ بلا و مصیبت انسانی در امان نبوده اید، از من اسیر و زندانی هیچ جز شرم و تسلیت ، همراهی و آگاهی بر نمی آید!

کاسه صبرمان چون سدهایشان لبریز شده! باشد که با آگاهی، همراه یکدیگر باشیم و ریشه ظلم را بسوزانیم تا چنین دردناک‌ سال هامان از پس یکدیگر نگذرد و مجبور به تسلیت گویی های مکرر نباشیم!

آتنا دائمی

زندان اوین

فروردین ۹۸