پیام مبارزه کارگران هفت تپه: “ما زور داریم”

یک شنبه (18 آبان) ساعت 7.15 صبح در مسیر رسیدن به سر کار بودم که “رادیو پیام”  جمهوری اسلامی این خبر را پخش کرد:” به دستور وزیر کار 15 کارگر اخراجی نیشکر هفت تپه به سرکار برمیگردند!” و با شنیدن آن درود فرستادم به کارگران هفت تپه که چنان سمبه شان پرزور بوده که یکی از رادیو های سراسری جمهوری اسلامی به ناچار مجبور شده که خبر آنها را در سراسر ایران منتشر کند. با وجود اینکه رادیو حکومتی دستور وزیر را منتشر کرد اما همان روز بعد از ساعتی همگان فهمیدند که این ادعا هم دروغ است. در ادامه آن روز امام جمعه اهواز در جمع کارگران معترض حاضر شد و خواستار این شد که 15 نماینده کارگان هفت تپه تعهد بدهند و بعد بروند سرکار! اما او بخوبی جواب محکم و اعتراضی کارگران را دریافت کرد. تمام تلاش جمهوری اسلامی بر این معطوف شده است که اتحاد کارگر هفت تپه را بشکند، اما کارگران هفت تپه در یک مبارزه نابرابر و سنگین توانسته اند اتحادشان را حفظ کنند و آنچه این اتحاد را مستحکم تر کرده است حضور و مشارکت جمعی کارگران در تصمیم گیریها است.

در عرض هفته گذشته با دستگیری 4 تن از نمایندگان کارگران هفت تپه مبارزات آنان اوج دیگری گرفت. در پی این اقدام کارگران هفت تپه به خروش آمدند و یکصدا خواستار آزادی نمایندگان خویش شدند. یکی از نمایندگان کارگران ( یوسف بهمنی) از داخل زندان پیام فرستاد که کارگر می میرد ذلت نمی پذیرد. اعتراض یکپارچه کارگران منجر به آزادی کارگران شد. نیروهای امنیتی به خیال احمقانه خود زندانی را در تاریکی شب از زندان رها می کنند که مبادا تجمعی صورت بگیرد؛ اما کارگران زندانی هنگام آزادی با استقبال گرم همکارانشان مواجه شدند. روز شنبه “شورای تامین استان خوزستان”( این نهاد حکومتی کاراصلی اش  تامین و تضمین سرکوب مردم در هر استان است) دستور گسیل نیروهای یگان ویژه را به هفت تپه را صادر کرد و مانع ورود نمایندگان کارگران به شرکت شدند.  بعد از این اقدام سرکوبگرانه صحنه های کم نظیری از اعتراض و مبارزه در هفت تپه شکل گرفت. در آن روز کارگران بخش صنعت هفت تپه یکپارچه دست از کار کشیدند و از شرکت خارج شدند و در مقابل درب ورودی شرکت نمایندگان خود را با شعار “مرگ بر ستمگر درود بر کارگر” در میان خود گرفتند و یکبار دیگر تاکید کردند که کارگر ذلت نمی پذیرد و سکوی دیگر را و این بار محلی در بیرون از کارخانه را به سنگری دیگر تبدیل کردند.

 روز شنبه ابراهیم عباسی  خطاب به کارگران گفت: درختی که نه میوه دارد نه سایه باید از ریشه کند و خبر داد که نمایندگان اخراجی را برای مذاکره به شورای تامین استان خواسته اند و بدرستی تاکید کرد که این درخواست بخاطر زور کارگر است. در روز یکشنبه بار دیگر امام جمعه اهواز خودش را به هفت تپه رساند که از کارگران تعهد بگیرد که برگردند سرکار! ابراهیم عباسی در جواب ایشان گفت ما هیچ تعهدی نمی دهیم تا وقتی که ریشه انگل ها از هفت تپه کنده نشود. همانجا  دیگر نمایندگان کارگران خطاب به امام جمعه خاطرنشان کردند که باید دست از تحقیر کارگران بردارید و به درستی تاکید کردند که کارگر عزت دارد و مهمتر اینکه ابراهیم عباسی یکبار دیگر، این بار در حضور امام جمعه اهواز از قول اسماعیل بخشی گفت کارگر زور دارد و حق هم با اوست، زور کارگر به اتحادش است. روز دوشنبه مشخص شد که 15 نماینده کارگر به اداره کار شهرستان شوش فراخوانده شده اند تا شکایتی تنظیم کنند.  این یعنی دستور وزیر کشک است و بدنبال سردواندن کارگران هستند.

اما کلک هایی از این دست دیگر برای کارگر رو شده است و زمانه هم زمانه دیگری است که کارگر هفت تپه  بی هیچ ترسی میکرفون به دست میگیرد و از شرافت کارگری خویش دفاع میکند و خطاب به نماینده سرمایه در هیبت یک آخوند تاکید میکنند حق ندارید عزت کارگر را فقط با دادن دستمزد که این ابتدای ترین حق کارگراست، پایمال کنید. نمایندگان اسلامی سرمایه باید تا حالا فهمیده باشند که با چه نیروی قوی ای روبرو هستند. توان این نیرو از قدرت جمعی شان می آید و این جمع پشت سر خود حمایت اکثریت مزدبگیر جامعه را حس میکند که کلام تو کلام نماینده مستقیم ولی فقیه می گذارد و به او حالی میکند که وعده و وعید بس است و خواسته کارگر ( مهمترین اش) بریده شدن دست خاندان اسد بیگی و همه زالوهای کاربدست جمهوری اسلامی از هفت تپه است.

 15 سال مبارزه بی وقفه آن هم در شرایطی که یکی از خبیث ترین و خشن ترین نمایندگان سرمایه در ایران حاکم است منجر به  اتحاد مثال زدنی کارگران هفت تپه شده است. اتحادی که بیش از هر چیز مدیون حضور و دخالت فعال کل کارگران این مجتمع بزرگ کارگری است. دخالتی که تنها با تشکیل جمع های مداوم برای تبادل نظر میان کارگران و نه در خفا بلکه در پیش چشم مزدوران سرمایه به وقوع می پیوندد  و اگر کارگران هفت تپه مدعی اداره شرکت می شوند ادعای گزافی نیست. اتحاد و مبارزه مثال زدنی کارگران هفت تپه بر این نکته مهم انگشت می گذارد که مبارزه و اتحاد کارگری ابتدا به ساکن نیاز به هیچ آموزش خاصی ندارد. کافی است که کارگر به “زور” خود پی ببرد و بکار ببندد و این وقت است که همگان شاهد باشکوه صحنه ها از تجمع انسانهای دردمندی میشود که نه در پی اثبات برتری قومی و نژادی و مذهبی بلکه اثبات این نکته هستند که کارگر انسان است و کسی حق تحقیر و توهین او را بواسطه اینکه کارگر است ندارد. بخصوص آنهای که فکر میکنند با دادن دستمزدی ناچیز کارگر باید دهانش را ببندد و خاموش باشد. “ما زور داریم”،  آن شاه کلیدی است که کارگران هفت تپه به آن واقف شده اند.

یاشار سهندی

کارگر کمونیست ٦٤٨

**********************

کارگر می رزمد ذلت نمی پذیرد

یاشار سهندی

در میان این همه بدبختی و مصیبت که احاطه مان کرده دیدن صحنه در آغوش کشیدن هم طبقه هایمان – کارگران دربند هفت تپه – بعد از آزادی که به ضرب اتحاد کارگری میسر گردید، سبب شد همه مصیبت هایی که بر سرمان ریخته اند فراموش کنیم. اشک شوق در چشمان مان حلقه بزند و درود بفرستیم به شرف کارگران هفت تپه؛ درود بفرستیم به اتحاد و رزم شان. سپاس بگوییم به هم طبقه هایمان در نیشکر هفت تپه که نمایانگر اوج شرافت و مبارزه طبقاتی کارگران هستند.

این صحنه ها اما برای استثمارگران مصیبت است. کارگر را خاموش میخواهند کارگر اما مشت گره کرده اش را به سوی آسمان می گیرد. مصیبت بیشتر برای استثمارگران و حکومت ستمکار آنجا بود که یک لشکری از تفنگ بدستان را گسیل کرده بودند که تا جلو ورود نمایندگان کارگری به داخل شرکت در فردای آزادی کارگران در بند را گرفته باشند تا مثلا ثابت کرده باشند که حرف زور استثمارگران، حرف اول و آخر است اما خروش یکپارچه کارگران بخش صنعت نیشکر هفت تپه و به میان گرفتن نمایندگان شان با “شعار کارگر می میرد ذلت نمی پذیرد” که در بیرون کارخانه به انتظار ایستاده بودند نمایش زیبایی بود از همبستگی طبقاتی کارگران.  این حرکت نشان داد که اکنون حرف اول و آخر را چه کسی میزند.

“شعار کارگر می میرد ذلت نمی پذیرد” اما اکنون نیاز به اصلاح دارد. کارگر با رزم خود است که ذلت را نمی پذیرد. کارگر با اتحاد خود است که ذلت را زیر پا له می کند. کارگر با رزم خود است که بر خود درود می فرستد. اینک این استثمارگران هستند که به موضع دفاعی افتادند و تفنگهایشان را به رخ کارگر می کشند اما مهمترین سلاح کارگر که نفس را در سینه استثمارگران حبس میکند اتحاد و همبستگی شان است که کارگران هفت تپه خوب بلدند این سلاح را بکار ببرند.

درود بر نمایندگان شریف کارگران هفت تپه

درود بر کارگر نیشکر هفت تپه