کارگران در هفته ای که گذشت

انترناسیونال 831

شهلا دانشفر

کارگران هپکو دوباره به میدان آمدند

یک خبر مهم در این هفته از سر گیری اعتراضات کارگران هپکو است. در این هفته کارگران هپکو در وسط شهر راهپیمایی کردند، مقابل استانداری و دادگستری شهر تجمع برپا داشتند و برای رساندن صدای اعتراضشان مسیر راه آهن را بستند. محور اصلی اعتراض کارگران هپکو دزدی ها و در نتیجه آن به بحران کشیده شدن تولید و بلاتکلیفی این کارخانه و به خطر افتادن زندگی و معیشتشان است. یک قلم بزرگ دزدی در هپکو فروش آن تنها به مبلغ ده میلیون است که موجب بالاگرفتن نزاعهای درونی خودشان بر سر چپاول سهام این کارخانه نیز شده است. یک قلم دیگر بالاکشیدن چندین ماه دستمزد کارگران است و  دولت هم که یکسر این خوان یغما نشسته است یک سال و نیم است که کارگران را سر میدواند.

بدین ترتیب آنچه امروز در هپکو میگذرد داستان مشابهی مثل نیشکر هفت تپه و گروه  ملی و بسیاری از کارخانجات دیگر است که خود حکومت از آنها به عنوان کانون های “بحران” کارگری نام میبرد. اینها کارخانجاتی هستند که در آنها کارگران در جلوی صف اعتراض علیه بساط دزدسالار کل حاکمیت سرمایه داری وحشی ایستاده اند. چرا که اعتراض علیه دزدیها کل نظام را مورد نشانه قرار میدهد. به عبارت روشنتر اعتراضات در این مراکز از اعتراض به دزدی ها کلید میخورد و بعد  دامنه آنها به اعتراض علیه فقر، گرانی، تبعیض ها و فاصله عظیم طبقاتی در سطح جامعه کشیده شده و حماسه هایی از  نوع هپکو و نیشکر هفت تپه و گروه ملی آفریده میشود. در تجمع روز سوم شهریور کارگران هپکو در همین هفته یکی از کارگران معترض در رابطه به وضعیت نا بسامان کارخانه و  با اعلام اینکه دیگر از هیچکس هراسی ندارد، میگوید:” اینجا احساس میکنم مثل هندوستان است. میروی پاسگاه شاکی میشوی می بینی رئیس پاسگاه با دزد است. میروی دادگاه می بینی قاضی با دزد است. میروی سراغ بالاسر می بینی با دزد است. عزیز من چرا کارخانه را به ده میلیون فروختید؟”. بدین ترتیب کل سرمایه داری دزدسالار حاکم را به چالش میکشد.همین کارگران سه سال پیش نیز در اعتراض به معضلاتی که امروزنیز با آن دست به گریبانند به خیابان آمدند و 1600 کارگر این کارخانه در وسط شهر مارش رفتند و  سرود انقلابی “زیر بار ستم نمیکنیم زندگی، جان فدا میکنیم در ره آزادی” را سر دادند و بعد از آن سرود آنان به سرود آزادگی در بسیاری از مراکز کارگری و اعتراضات اجتماعی تبدیل شد. در نیشکر هفت تپه نیز اعتراضات علیه دزدی ها و اختلاسها شدت گرفت و در کوران آن اسماعیل بخشی رهبر محبوب کارگران طی سخنرانی ای تاریخی در جمع بزرگ کارگران و مردم شهر شوش اعلام کرد و گفت  برای جلوگیری از اختلاس ها از بالا تا پایین راهکارش ایجاد شوراهای مستقل کارگری و مردمی است و با شعار نان، کار، آزادی، اداره شورایی نه فقط در برابر کارگران نیشکرهفت تپه بلکه در برابر کل جامعه راه نشان داد. این ها همه نقطه عطف هایی در جنبش کارگری است و سیر عروج جنبش کارگری در جلوی صحنه سیاسی جامعه است که با خود گفتمانها چپ، رادیکال و انسانی را به جلو آورده است. و در ادامه چنین تحولات سیاسی تاریخی است که امروز دوباره کارگران هپکو به خیابان آمده اند  و سرها بطرف آنها چرخیده است.

 بیانیه ۸ زندانی سیاسی در اعتراض به عدم درمان زندانیان بیمار در زندانهای کشور

۸زندانی سیاسی به اسامی جعفر عظیم زاده، علی رضا گلیپور، سهیل عربی، روح الله مردانی، مطلب احمدیان، ناصر فهیمی، حمید کاشانی، محسن حاجی محمدی از بند ۸ زندان اوین در چهارم شهریور ماه طی بیانیه ای اعتراض خود را به محرومیت زندانیان بیمار از حق درمان در زندانهای کشور اعلام کرده اند. در این بیانیه ضمن اشاره به  “طرح هزینه های درمان” حکومت برای زندانیان در اوین و دیگر زندانها و ابعاد غیر انسانی آن و ابعاد فاجعه بارش در هفت ماهی که از اجرایش میگذرد، از افکار عمومی اعلام دادخواهی شده است. براساس “طرح هزینه های درمان” همه زندانیان سیاسی و غیر سیاسی، به هر نوع بیماری معمولی و یا حاد و کشنده ای مبتلا گردند و نیاز به درمان داشته باشند، چنانچه شخصا قادر به پرداخت هزینه های ویزیت و سایر مراحل درمان خود نباشند، سازمان زندانها از اعزام آنها به بیمارستان خودداری میکند. سازمان زندانها تنها در شرایط سکته، بیهوشی و یا وضعیتی که زندانی به سر حد مرگ رسیده است، هزینه درمان را متقبل میشود. در بخشی از بیانیه اعتراضی هشت زندانیان سیاسی در اوین به این طرح چنین آمده است:” عدم درمان زندانیان بیمار و رها کردن آنان به حال خود ، محکوم کردن هزاران انسان به مرگی تدریجی و دردناک و عملی به غایت ضد انسانی است که می باید به فوریت متوقف گردد. ما زندانیان سیاسی امضا کننده ی این بیانیه ، مردم آزاده ایران و سازمانها و نهادهای داخلی و بین المللی و حقوق بشری را برای جلوگیری از وقوع فاجعه ایی هولناک در زندان های کشور به استمداد می طلبیم و از آنان میخواهیم با اعتراض به قوه  قضاییه و دولت و سازمان زندانها ، آنها را مقید به عمل به وظایف قانونی خود در قبال جان و سلامتی زندانیان سیاسی و غیر سیاسی بکنند . فردا برای جلوگیری از مرگ دردناک و خاموش هزاران زندانی بیمار دیر است.”. این بیانیه صدای اعتراض همه زندانیان است و باید مورد حمایت کل جامعه قرار گیرد.

جعفر عظیم زاده از چهره های سرشناس کارگری است که با 6 سال حکم در زندان است و قبلا نیز همراه با اسماعیل عبدی از معلمان معترض از درون زندان بیانیه ای علیه امنیتی کردن مبارزات را دادند که خواست مشخص آن لغو تمامی احکام امنیتی صادر شده برای کارگران، معلمان و مردم معترض بود که اکنون به گفتمانی عمومی در سطح جامعه تبدیل شده است.

جامعه علیه احکام وحشیانه شلاق و زندان

در حالیکه رژیم اسلامی با صدور احکام و شلاق تلاش میکند، اعتراضات کارگران و کل جامعه را عقب بزند، مردم با کارزارهای مبارزاتی شان و با گسترش اعتراضاتشان ایستاده اند و میگویند قبول نمیکنیم. از جمله احکام وحشیانه شلاق و زندان با عکس العمل اعتراضی وسیعی در سطح جامعه روبرو شده است. از جمله در این هفته بدنبال اعلام حکم جنایتکارانه زندان و شلاق برای مرضیه امیری روزنامه نگار و حسن سعیدی عضو سندیکای واحد از بازداشت شدگان روز جهانی کارگر و برای لیلا حسن زاده دانشجوی زندانی، سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه طی بیانیه ای در سوم شهریور ماه تحت عنوان “شلاق،  زندان، احکام بربریت”، انزجار خود را به صدور چنین احکامی اعلام داشت. در بخشی از این بیانیه چنین آمده است:” به جای محاکمه غارتگران و اختلاس گران‌چند هزار میلیاردی، به جای محاکمه صاحبان سرمایه و کار فرمایان که حقوق کارگران را می دزدند، به جای دادگاهی کردن استثمارگران، به جای محاکمه تمام کسانی که عامل تبعیض و نابرابری هستند،  کارگران و مدافعان حقوق کارگر، محاکمه می شوند و با تصمیم بی دادگاه‌، احکام سنگین و ضربات شلاق، برای آنان صادر می شود. اسماعیل بخشی نمایندگاه کارگران هفت‌تپه را به دلیل دفاع از مطالبات کارگران به زنجیر کشیده می شود، برای علی نجاتی پرونده سازی می شود،حامیان کارگران از جمله سپیده قلیان،عسل محمدی، امیر امیر قلی، امیر حسین‌محمدی فر، ساناز  الهیاری و… کارگرانی که برای ابتدایی ترین حق و حقوق خود به دفاع بر می خیزند، محاکمه شده و به زندان و شلاق محکوم میشوند.این نشان دارد که دنیا به تمام معنا وارونه است. باید کاری کرد که دنیا روی پای خود قرار گیرد و به نابرابری ، ستم و استثمار ، فقر و فلاکت و‌تبعیض پایان داده شود. این دنیا را می توانیم بسازیم، اگر  کارگران و زحمتکشان که خالق تمام نعمات مادی در روی زمین هستیم ، متحد شو یم. سندیکای کارگران‌نیشکر هفت‌تپه، احکام صادره برای حسن سعیدی و مرضیه امیری ولیلاحسین زاده را به شدت محکوم کرده و خواستاریم به این ظلم و ستم‌ و احکام غیر انسانی پایان داده شود.

در همین راستا شورای بازنشستگان ایران در عکس العمل به احکام زندان و شلاق برای  ده کارگر مجتمع نیشکر هفت‌تپه طی بیانیه ای اعتراض خود را به این احکام اعلام داشت و در بخشی از آن چنین آمده است: ” صدور احکام ضد انسانی برای کارگران و معلمان و دیگر فعالین  حاوی یک پیام است: ” اعتراض علیه فقر و تبعیض جرم محسوب میشود و با انواع و اقسام برچسبها سرکوب میگردد.”. اما زهی خیال باطل! شرایطی اینگونه را ما میتوانیم بر هم زنیم هرگاه که  از مطالبه معیشت و آزادی دست برنداریم و نشان دهیم که شلاق زدن کارگران در قرن ۲۱  خوش رقصی  سیاهی در برابر اربابان سرمایه است وبس!#زندان_شلاق_شکنجه_وثیقه_محکوم_ است.”

این بیانیه ها بطور واقعی کیفرخواست جامعه علیه احکام زندان و شلاق و کل توحش سرمایه داری حاکم است. این چنین است که جامعه دنیایی بهتر را فریاد میزند.

کمپین مخالفت واعتراض سراسری به فروش دارایی ها و اموال سازمان تامین اجتماعی

یکی از کارزارهای مهم بازنشستگان، کارزار علیه چپاول تامین اجتماعی و  اعتراض به فروش دارایی ها و اموال این سازمان است. این کارزار در یکم شهریور ماه از سوی اتحاد سراسری بازنشستگان ایران بصورتی طوماری اعتراضی اعلام شده و در جریان است. در بخش پایانی این طومار که خطاب به همه مردم و حمایت از اعتراض آنان است و چنین آمده است: “سازمان تامین اجتماعی وتمامی اموال ودارایی های آن بطور قانونی به کارگران و کارمندان و زحمتکشان بیمه شده وبازنشسته سراسر کشور که بخش عظیمی از جامعه را تشکیل می دهند، تعلق دارد. ازشما می خواهیم در هر صنف و قشری‌که هستید، فعالانه به کارزار اعتراضی ما بپیوندید و با امضای این اعتراض نامه به طرح ها ونقشه ها و اقدامات برنامه ریزی شده‌ ی آشکار وپنهان دولت در خصوص فروش و تاراج اموال شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی ( شستا) ازجمله بانک رفاه کارگران اعتراض کنید و همه همکاران و اعضای خانواده و دوستان خود را به پیوستن به این کمپین ملی و سراسری در کل کشور دعوت کنید!.”*f