کدام اتهام ؟ کدام جرم ؟

ما کارگران در مقابل تعدیاتی که هر روزه  به خود و همرزمانمان وارد میشود، ساکت نمی نشینیم و با کارزارهای مبارزاتی مان به این بساط سرکوب و زندان پایان میدهیم. یک نمونه از این تعدیات پیگرد و دستگیری فعالین و رهبران کارگری و از جمله محاکمه جعفر عظیم زاده رئیس هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران در هفته گذشته است. جعفر بخاطر مبارزاتش در دفاع از حقوق ما کارگران به زندان رفت و ٥ سال حکم گرفت و در زندان نیز همچنان صدای آزادیخواهی بود و بخاطر دفاع از حقوق زندانیان  و اعتراضش به احکام ناعادلانه علیه بازداشت شدگان نیشکر هفت تپه و روز جهانی کار ٩٨ ، برایش دوباره پرونده جدید تشکیل دادند و اکنون سیزده ماه دیگر او را به حبس محکوم کرده اند.  ما وظیفه خود میدانیم که در برابر این سرکوبگری ها و به محاكمه کشاندن جعفر عظیم زاده بایستیم و آنرا محکوم نماییم و به امنیتی کردن مبارزات پایان دهیم.  جعفر عظیم زاده جرمی جز دفاع ازخواسته ها ومطالبات ما کارگران در جهت معیشت ومنزلت ندارد. اتهام او همچون اتهام بسیاری از فعالین اجتماعی دیگر اخلال در نظم و امنیت جامعه است. چون هر گونه مبارزه برای آزادیخواهی و انسانیت، امنیت و نظم سرمایه داران مفتخور را نشانه میرود. حکومت و دستگاه قضایی و قوانینش نیز در خدمت حفظ چنین نظم و نظامی است.

اعتراض ما کارگران به فقر و گرسنگی و محرومیت از هر گونه حق و حقوقی است و همواره برای آن اعتراض و مبارزه کرده ایم.  به اشکال مختلف فریاد بر آورده ایم که گرسنه ایم و حقوقمان کفاف زندگیمان را نمی دهد. اما جواب و پاسخ ما همیشه سرکوب و دستگیری و زندان بوده است. دستگیری شاپور احسانی راد عضو اتحادیه آزاد کارگران ایران در همین هفته با حکم ٥ سال حبس و  رهبران کارگری ای همچون اسماعیل بخشی که با شعار اداره شورائی در هفت تپه صدای اعتراض همه کارگران را نمایندگی کرد، دستگیری رهبران فولاد اهواز، آذرآب اراک، هپکو ودهها فعال و رهبر دیگر کارگری که با دستگیری وزندان واحکام بلند مدت زندان روبرو گشتند ودر حال حاضر محاکمه جعفر عظیم به اتهام واهی « امنیت علیه نظام » و ادامه بازداشت او، از ترس گسترش اعتراضات ما کارگران و مردم است. چرا که فعالین و رهبران کارگری در پیشاپیش اعتراضات کارگری اساسا خواستهای ما کارگران را نمایندگی میکنند و صدای اعتراض ما هستند. از جمله اگر نگاهی به اعتراضات وتجمعات واعتصابات وطومار های اعتراضی کارگری طی چند ساله اخیر بیندازید ، خواهید دید که  ما کارگران خواهان افزایش دستمزد هایمان هستیم. خواهان امنیت شغلی و پرداخت بموقع دستمزد ها و لغو قراردادهای موقت برده وار کاری و ایجاد تشکلهای مستقل خود هستیم. ما به این بساط دزدی و تبعیض و نابرابری اعتراض داریم.  در همین راستا یک تلاش جعفر عظبم زاده همواره متحد کردن کارگران بوده و ایجاد تشکلی چون اتحادیه آزاد کارگران ایران در همین جهت بوده و او رئیس هیات مدیره این تشکل است.

حکومتیان باید بدانند که با محاکمه وزندانی کردن فعالین و رهبران محبوب کارگری اعتراضات کارگری ذره ای فرو کش نخواهد کرد. دستگاه قضایی جمهوری اسلامی و قوانینش تماما در خدمت سرمایه داران مفتخور است. در این سیستم کارگری که از حق معیشت  و برخورداری از یک زندگی شاد و مرفه سخن بگوید و برای آن مبارزه کند مجرم است. اما دزدان آزادند. یک نمونه بارز آن دزدی های میلیاردی از صندوق تامین اجتماعی و صندوق های بازنشستگی و صندوق ذخیره فرهنگیان است.

مبارزه کارگر برای دستمزد یعنی مبارزه وی برای زندگی وزنده ماندن. سرمایه داران  قانونا  مجازند که گرد هم جمع شوند وعلنا در مورد راههای پائین آوردن دستمزد کارگر بحث کنند اما اگر کارگران به یک توافق مشترک برای دستمزد برسند تبانی وجرم شناخته میشود . روشن است که ما کارگران به این بردگی تن نمیدهیم . این بساط توحش و بردگی باید جارو شود.

مسئولین ودولتمندان باید بدانند که ما کارگران با توجه به افزایش نا چیز دستمزدهایمان در سالهلی گذشته وافزایش چند برابری هزینه های زندگی در طول این مدت دیگر تحمل شرایط فلاکتبار کنونی را نداریم . تنها راه در مقابل ما اعتراض و مبارزه و اعتصابات سراسری است. در همین راستا در برابر بساط جهنمی سرکوب شما می ایستیم. باید به امنیتی کردن مبارزات و این پرونده سازیها خاتمه داده شود. عزم ما گشودن در زندانها و آزادی تمامی زندانیان سیاسی است. با قدرت مبارزه مان جعفر عظیم زاده و تمامی زندانیان سیاسی را آزاد خواهیم کرد.

شما نمیتوانید با شکنجه وزندان وتهدید وآزار جعفر عظیم زاده ها ما کارگران را ساکت کنید. جعفر عظیم زاده و رهبرانی مثل او صدای ما کارگران در ایرانند. ما که بیش از ٤٠ سال است زیر زانوی این حکومت فقر وفلاکت و دزدی و اختلاس له شه و داریم خفه میشویم و نمیتوانیم نفس بکشیم، دیگر این وضعیت را نمی پذیریم.  تمامی دنیا شاهد بودند که با گرانی بنزین مردم گرسنه در صف میلیونی در صدوچند شهر با شعار جمهوری اسلامی نابود باید گردند به خیابانها ریختند .دیدند کارگران هفت تپه، فولاد اهواز، آذراب اراک، هپکو و کارگران دیگر شهرها چگونه به خیابانها آمدند وشعار معیشت ومنزلت سر دادند، و امروز نیز جامعه به همان سمت میرود و طوفانی به مراتب قدرتمند تر از آبانماه و دیماه در راه است. با قدرت انقلابمان بساط این حکومت را جمع خواهم کرد.

زنده باد اتحاد وهمبستگی سراسری کارگران ایران

 پیش به سوی اعتصابات سراسری

حسن محمدی

‍ کارگر کمونیست ٦٢٧