گرانی‌ها و محرومیت بیش از ۹ میلیون سالمند از بهداشت و درمان- محمد شکوهی

وب‌سایت حکومتی اقتصاد ۲۴ در گزارشی خبر از افزایش ۶۰ درصدی قیمت لوازم پزشکی و تجهیزات مورد نیاز سالمندان داده و نوشته: سبد درمان ۸۰ درصد جمعیت سالخورده خالی است.

– در سال جاری هزینه درمان درجه ۲- ۳ یک سالخورده در منزل ماهانه به بیش از ۲۰ میلیون تومان رسیده است.

-ویلچر مخصوص حمام سالمندان نیز از کف قیمت ۴ میلیون و ۹۰۰ تا ۱۵ میلیون و ۱۰۰ به فروش می‌رسد که بدون کیفیت و بدون استانداردهای جدید جهانی است.

-اجاره تخت بیمارستانی جهت استفاده در منزل از ماهی ۱ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان تا ۵ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان است. فروش این تخت‌ها نیز از کف قیمت ۷ میلیون تا ۳۰ میلیون تومان باید هزینه شود.

– بر اساس گزارشات حکومتی تا آخر سال ۱۴۰۱، نزدیک به ۹ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر سالمند در کشور ثبت شده است.

اینها اثرات و تبعات گرانی بر اساس گزارشات حکومتی بر زندگی بیش از ۹ میلیون نفر جمعیت سالخورده در کشور است. دقت کنید جمعیت سالخورده که توانایی کارکردن ندارد. آمار جمعیت بازنشستگان؛ علاوه بر این ۹ میلیون نفر که هنوز هم بخش بزرگی از آنها برای تأمین زندگی‌شان ناچار به کار هستند، بالای ۱۱ میلیون نفر تخمین زده می‌شود.

ابعاد واقعی گرانی لوازم و تجهیزات، داروهای ویژه مراقبت از سالمندان به دلایل ابتلا به انواع واقسام مریضی‌ها، به‌مراتب بیشتر از آمارهای اعلام شده است. فقط هزینه دوا و درمان، تأمین داروهای موردنیاز این جمعیت برای کم‌رنج‌تر کردن دوران سال‌خوردگی، زندگی میلیون‌ها انسان رابا یک فاجعه بزرگ روبرو کرده است. افزایش هزینه تجهیزات بی‌کیفیت، نبود استاندارد رایج جهانی در امر مراقبت از سالخوردگان، با افزایش قیمت‌های نجومی این تجهیزات، بخش بزرگی از این جمعیت ۹ میلیونی را مجبور کرده که قید خیلی از این امکانات را زده و فقط به تأمین دارو و مراقبت‌های درجه‌دو و درجه سه رضایت بدهند.

بر اساس گزارشات حکومتی، این جمعیت حتی اگر حقوق بازنشستگی و مستمری ناچیزی هم دریافت کنند، قادر به پرداخت هزینه‌های سرسام‌آور درمان نیستند. این افزایش هزینه‌ها در کنار افزایش هزینه‌های خوراک و مسکن که این دو نیز از نیازهای اساسی انسان است، بیانگر ابعاد تأثیر گرانی‌ها و تحمیلاین وضعیت فاجعه‌بار بر زندگی میلیون‌ها انسان است.

وضعیت خانه‌های سالمندان هم که ابداً تعریفی ندارد. بر اساس گزارشات رسانه‌های حکومتی، نبود امکانات، گرانی هزینه اقامت در خانه‌های سالمندان، در کنار گرانی قیمت دارو و هزینه‌های مراقبت از این جمعیت و برخوردهای غیرانسانی رایج در این مراکز، از دلایل اصلی عدم رغبت این جمعیت به اقامت و زندگی در خانه‌های سالمندان اعلام شده است.

 متوسط قیمت تخت و اتاق در خانه‌های سالمندان از ماهی ۳ میلیون برای یک تخت و ۱۵ میلیون برای یک اتاق شروع شده و بسته به اینکه در کدام منطقه شهر قرار دارد و چه امکانی در آن ارائه می‌شود، تا بالای ۶۰ میلیون تومان نیزپیش می‌رود.

خصوصی‌سازی بهداشت و درمان و به‌ویژه امر مراقبت و نگهداری از سالخوردگان در خانه‌های سالمندان یک سیاست رسمی حکومت و نهادهای درگیر در این عرصه است. سازمان تأمین اجتماعیو شرکت‌های بیمه‌گر طرف قرارداد با خانه‌های سالمندان شرایطی را به وجودآورده‌اند که میلیون‌ها انسان سالخورده توانایی پرداخت هزینه‌های اقامت و زندگی در خانه‌های سالمندان را نداشته و زندگی در کنار خانواده‌های فقیرشان را ترجیح می‌دهند.

به این معنا خانه‌های سالمندان و اقامت در آنها در نتیجه سیاست‌های دولت و سازمان‌های بیمه‌گر و نهادهای حکومتی درگیر در این صنعت پرسود برای باندهای حکومتی، تبدیل به یک کالای لوکس با هزینه‌های سرسام‌آور شده است. بر اساس برخی گزارشات حکومتی سازمان تأمین اجتماعی و شرکت‌های بیمه‌گر در تبانی و زدوبند با یکدیگرخانه‌های سالمندان را مدیریت کرده و با تعیین و اعلام قیمت‌های نجومی همراه با شرایط غیر قابل تأمین برای اقامت در این مراکز به وجود آورده و با سرمایه‌گذاری‌های وسیع در این بخش وعده “زندگی لوکس” با همه امکانات به مشتریان پول‌دار را داده و خانه‌های سالمندان دولتی عملاً دیگر وجود خارجی ندارند.

روی‌آوری به اقامت جمعیت میلیونی سالخورده به زندگی در کنار خانواده‌هایشان،همه‌گیر شده است. بر اساس اعلام سازمان‌های بیمه‌گر و نهادهای حکومتی، علی‌رغم هزینه‌های بالای دوا و درمان و تهیه تجهیزات برای تسهیل زندگی این جمعیت از طرف خانواده‌هایشان، تمایل اکثریت این جمعیت به گذران زندگی در کنار خانواده و بستگانشان است.

میزان درآمد و دریافت حقوق‌های بازنشستگی و از کار افتادگی این جمعیت، فقط قادر به تأمین بخش بسیار کوچکی از فوری‌ترین نیازها، نظیر دوا و درمان است. بیش از ۸۰ درصد سالخوردگانی که در کنار خانواده‌هایشان زندگی می‌کنند، قید تجهیزات پزشکی، از وسایل حمل‌ونقل گرفته تا مراقبت‌های ویژه و… را زده‌اند. در کنار این وضعیت اگر دولت و سازمان‌های بیمه‌گر و سازمان تأمین اجتماعی متوجه اقامت یک فرد سالخورده در کناره خانواده و بستگانش بشود، آن چندرغاز بیمه درمانی و هزینه و دوا و درمانی هم که بعضاً به سالخوردگان پرداخت می‌شود، قیمتشان را بالا برده و یا آن را کلاً قطع می‌کنند با این توجیه که خانواده درآمد دارد و قادر به تأمین نیازها دارویی فرد سالخورده است!

 فاجعه بزرگی که حکومت و سیستم بیمه‌های اجتماعی‌اش بر این جمعیت ۹ میلیونی تحمیل کرده، چیزی جز محکوم‌شدن به مرگ تدریجی و یک زندگی مشقت‌بار نیست. در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی اساساً چیزی به‌عنوان تأمین اجتماعی و سیستم مراقبت برای سالمندان وجود ندارد. سازمان تأمین اجتماعی، وزارت بهداشت و ده‌ها نهاد و ارگان حکومتی که مدعی “فعالیت” در عرصه بهداشت و درمان این جمعیت هستند، خود بخشی از مشکل هستند. اینها یک مافیای بزرگ بهداشت و دارو سازمان داده‌اند که با استفاده از حمایت‌های مالی رژیم بازار بهداشت و درمان و تجهیزات پزشکی را در دست داشته، واردکننده و توزیع‌کننده و تعیین‌کننده قیمت همه کالاهای بهداشتی هستند. یک صنعت پرسود را به شکل مافیایی شکل داده‌اند که نتیجه‌اش افزایش گرانی همه خدمات پزشکی و از جمله، بخش مراقبت از سالخوردگان است. طب خصوصی شده و بخش مراقبت از سالخوردگان به دلیل افزایش هر ساله جمعیت سالخوردگان تبدیل به یک صنعت سودآور برای حکومت شده است.

گرانی تجهیزات مراقبت از سالمندان در کنار افزایش هزینه‌های نجومی درمان، مسکن و… زندگی را برای بیش از ۹ میلیون نفر انسان تبدیل به یک جدال بزرگ برای زنده‌ماندن کرده ست. تأمین حداقل‌های زندگی و بهداشت و درمان برای بیش از ۸۰ درصدشان نه ممکن و نه عملی است. میلیون‌ها انسان اساساً اگر زنده‌اند، مدیون فداکاری و تأمین حداقل‌های زندگی توسط خانواده و بستگانشان هستند.

برخورداری از بهداشت و درمان رایگان، تجهیزات موردنیاز، مراقبت، دوا و درمان استاندارد حق مسلم این میلیون‌ها نفر است. سیاست‌های ضدانسانی حکومت دزدان و آدمکشان اسلامی سرمایه، نبود یک سیستم درمانی عمومی و مراقبت از این جمعیت، پولی شدن و افزایش هر روزه هزینه‌های بهداشت و درمان، مسئول مستقیم تحمیل این وضعیت فاجعه‌بار بر زندگی این جمعیت میلیونی است. کل سیاست‌های حکومت در عرصه بهداشت و درمان، در راس آن مافیای بهداشت و درمان حکومتی،سازمان‌دهندگان این مرگ تدریجی برای این جمعیت میلیونی هستند.

 برای تأمین برخورداری از حداقل‌های بهداشت و درمان و یک زندگی انسانی باید کل حکومت را زیر ضرب اعتراض گرفت. اعتراضات جاری بخش‌های مختلف بازنشستگان می‌تواند و باید با طرح مطالبات اعلام شده سالخوردگان، نظیر برخورداریاز بهداشت رایگان، دسترسی به تجهیزات پزشکی موردنیاز، مراقبت‌های استاندارد، دسترسی آسان و رایگان به دوا و درمان و.. قدم‌های مهمی در تحمیل این خواست‌ها به حکومت دزدان و جنایت‌کاران اسلامی بردارد. دفاع از این جمعیت و خواست‌های برحقشان باید تبدیل به شعارهاو خواست‌های بازنشستگان در تجمعات جاری شود. برای پایان‌دادن به وضعیت فاجعه‌بار زندگی این جمعیت میلیونی و همه مصائب و نابرابری‌های سیاسی و اقتصادی در نهایت باید کل بساط جمهوری اسلامی، حکومتی که خود بانی و عامل اصلی این‌همه فقر و محرومیتبی حقوقی است را به زیر کشید.

۱۱ ژانویه۲۰۲۴