یکشنبه پنجم ژانویه در پارلمان عراق، حشد الشعبی و خروج آمریکا از عراق, انقلاب عراق و شوراهای میدان تحریر، خروج جمهوری اسلامی از عراق

قرار است روز یکشنبه پنجم ژانویه در پارلمان عراق و در یک جلسه غیر رسمی مسئله خروج آمریکا از عراق به رای گذاشته شود. طرح این موضوع از طرف حشد الشعبی وابسته به جمهوری اسلامی به میدان کشیده شد و در اصل در رابطه با کشته شدن شدن قاسم سلیمانی، ابو مهدی المهندس و تعداد دیگری از افراد سپاه قدس و حشد الشعبی به موضوعی داغ برای آنان تبدیل شده است. البته این ظاهر ماجرا است و قابل انتظار هم بود که جمهوری اسلامی این مسئله را بعنوان یک انتقام سیاسی در قبال کشته شدن قاسم سلیمانی به موضوع پارلمان عراق تبدیل کند. در پس این ماجرا جمهوری اسلامی میکوشد قضیه کشته شدن قاسم سلیمانی را بهانه ای قرار دهد تا در مقابل میلیونها مردم قیام کننده که بیش از سه ماه است خواهان خروج جمهوری اسلامی از عراق شده اند آنرا به تسویه حساب با دولت آمریکا در عراق تبدیل کند. اما آیا این اقدام از سوی احزاب پارلمانی در عراق ممکن است یا نه؟
تا جاییکه به تنش بالایی ها در پارلمان عراق مربوط است چنین اقدامی ممکن و عملی نخواهد شد. یکی از مهمترین دلایل آن این است که تمامی احزاب پارلمانی در عراق از ابتدای سال ۲۰۰۳ و بعد از سرنگونی رژیم صدام حسین با توافق و مهندسی کارشناسان دولت آمریکا سرهمبندی شدند که سکان امور موزائیکی این کشور را بر اساس، عشیره، قوم، مذهب و غیره تشکیل دهند. دوم اینکه طبق توافقاتی که بین دولت آمریکا و حکومت عراق در سال ۲۰۰۸ امضا شده است، قرار شد نیروهای نظامی آمریکا در عراق حضور داشته باشند و آمریکا در راه اندازی زیرساختهای اقتصادی عراق از جمله صدور نفت و تجارت، دست حکومت عراق را برای غارت هستی مردم باز نگهدارد. سوم اینکه در میان احزاب و فراکسیونهای پارلمانی که با عناوین، سنی، شیعه، کرد و بقیه ایل و عشایر دیگر در پارلمان نماینده دارند، موضع واحدی برای خروج آمریکا از عراق وجود ندارد. احزاب شیعه طرفدار جمهوری اسلامی بیش از بقیه احزاب روی این مسئله پافشاری میکنند. احزاب دیگر نظیر جریانات سنی و نمایندگان اقلیم کردستان با خروج آمریکا از عراق مخالف هستند و بالاخره جریانات کم نفوذ دیگری در پارلمان عراق میگویند، اگر قرار باشد در پارلمان از طریق رای گیری آمریکا از عراق اخراج شود این مسئله باید شامل حال تمام دولتهای خارجی از جمله جمهوری اسلامی هم بشود.
مبتکر ندای خروج آمریکا از عراق جمهوری اسلامی و جریان حشد الشعبی است اکه در اصل تحت تاثیر فشارها و اعتراضات بیش از سه ماه اخیر مردم عراق برای بیرون کردن جمهوری اسلامی است. اکنون کشته شدن قاسم سلیمانی به “برکتی جهت انتقام از آمریکا” برای جمهوری اسلامی موضوعیت پیدا کرده است تا انتقام قاسم سلیمانی را که مردم با دم پایی تصاویر او و خامنه ای را درهم می کوبیدند از آنان بگیرد. طی ۱۶ سال گذشته هم آمریکا و هم جمهوری اسلامی در عراق بازیگر اصلی در صحنه سیاسی و اقتصادی عراق بوده اند و طی همین مدت بنحوی از انحا همدیگر را تحمل کرده اند از اینرو این شاخ و شانه کشیدنها را نباید زیاد جدی گرفت. اما در پایه ای ترین سطح باید گفت که این طرح از طرف جمهوری اسلامی واکنش و پاسخی به مردم انقلابی در عراق است که میخواهند جمهوری اسلامی گورش را همچون قاسم سلیمانی از عراق گم کند. از سوی دیگر در حالی طرح خروج آمریکا از عراق توسط حشد و جمهوری اسلامی به صحن پارلمان پرتاپ شده است که دولت و پارلمان عراق حداقل نزدیک به چهارماه است که در میان مردم انقلابی و معترض عراق اعتبار و مشروعیت خود را از دست داده است. نخست وزیر مستعفی عادل عبدالمهدی از سر درماندگی در مقابل اعتراضات هر روزه مردم همچنان در پست خود ناچار شده است بماند چون مردم عراق نه او و نه هیچ فرد دیگری از احزاب حاکم را قبول ندارند. رئیس جمهور برهم صالح نیز کماکان سایه تهدید به استعفا از پست ریاست جمهوری را بدلیل در بن بست قرار گرفتنش در اداره کشور بر بالای سر پارلمان میچرخاند. آنچه که قرار است روز یکشنبه ( اگر شرکت نمایندگان در پارلمان به حد نصاب برسد ) تکلیف خروج آمریکا از عراق را معلوم کند، بیش از هر چیز به یک نمایش مضحک شبیه است تا یک تصمیم سیاسی در قبال موضوعی جدی و مهم. همین نمایش مضحک نیز نخواهد توانست فعلا غیرممکنی را ممکن سازد. بنظر میرسد نمایش روز یکشنبه در پارلمان کذایی عراق نوعی دلجویی از جمهوری اسلامی باشد که یکی از جنایتکاران جنگی اش در خاک عراق به هلاکت رسیده است و احزاب حاکم بر عراق که هریک بنحوی از انحا افسارشان دست جمهوری اسلامی است، همدردی خود با سران جمهوری اسلامی را اعلام کرده باشند.
فارغ از آنچه که در میان بالایی ها اشاره شد، خواست اولیه مردم انقلابی در عراق کنار رفتن حکومت عراق، انحلال پارلمان و خروج کامل جمهوری اسلامی از این کشور است. بدون شک با عملی شدن و با به پیروزی رسیدن انقلاب مردم عراق و دست یابی به خواستهایشان، نیازی به وجود هیچ نیروی خارجی در عراق نخواهد بود و مردم با اتکا به شوراهای منتخب خود قادر خواهند بود اداره امور جامعه عراق را به گونه ای که بتواند الگویی برای کشورهای منطقه باشد بر عهده بگیرند و سازمان دهد. شرط اولیه این کار بیرون راندن جمهوری اسلامی از طریق انقلاب شکوهمند مردم عراق ممکن خواهد شد.
عبدل گلپریان
۴ ژانویه