زندگی و نان شب دهها هزار خانوار مردم شهر و روستاهای مرزی کردستان و غرب کشور با عراق به کار شاق و طاقت فرسای کولبران گره خورده است. کولبران عمدتا جوانان بیکار و جویای کارند، اما کم نیستند مردان و زنان پا به سن گذاشته ای که بناچار و برای تامین زندگی خود و خانواده هایشان تن به این کار شاق و غیر انسانی می دهند، کولبری، شب و روز، گرما و سرما را نمی شناسد و برای همین متاسفانه سالانه دهها نفر از این انسان های رنج دیده بر اثر سرما، برف، کولاک، سیل، مین های بجا مانده از جنگ ارتجاعی ایران و عراق و یا سقوط از کوههای صعب العبور و شلیک مستقیم ماموران حکومت اسلامی جانشان را از دست می دهند و یا برای همیشه نقض عضو می شوند. تنها وقت شناسی کولبران این است که باید خود را از دید نیروهای سرکوبگر رژیم اسلامی محفوظ نگه دارند و خود و بارشان را از راههای صعب العبوری انتقال بدهند که نیروهای سرکوبگر رژیم کمتر به آن دسترسی دارند، با این وجود هر ماه دهها نفر از این نان آوران خانواده های فقر زده توسط شلیک مستقیم نیروهای سرکوبگر رژیم اسلامی جانشان را از دست می دهند، زخمی می شوند و یا بار و احشامشان توسط نیروهای جنایتکار مرزی رژیم به غارت برده می شود.
در کنار طبیعت خشن کوههای سر به فلک کشیده کردستان و مبارزه کولبران با آن، در کنار توحش نیروهای رژیم اسلامی و قتل هر روزه کولبران، در کنار فقر و فلاکت گسترده و تحمیل شده به مردم و کولبران، در کنار گسترش کرونا و بی مسئولیتی حکومت اسلامی در قبال جان و زندگی و معیشت مردم، کولبران تنها با آنچه اشاره شد مبارزه نمی کنند، بلکه نیروهای مسلح احزاب ناسیونالیست کرد و از جمله پژاک و پ کاکا سالها است هر جا که دسترسی دارند کولبران را به اصطلاح تحت عنوان ” گمرک” مورد اخاذی قرار می دهند و در سالهای اخیر هم مواردی از ترور کولبرانی که تن به اخازی این احزاب نداده اند وحشیانه به قتل رسیده اند که می توان به قتل سوران اختر اهل روستای رووار در منطقه اورامان اشاره کرد که در روز ۱۳ خردادماه توسط نیروهای پژاک بخاطر نپرداختن باج خواهی آنها به طرز وحشیانه ای به قتل رسید.
باز در کنار همه این مصائب در ماههای گذشته نیروهای اتحادیه مهینی کردستان که مرزهای بانه، مریوان، پاوه و نوسود را در اختیار دارند بارها به اذیت و آزار کولبران پرداخته اند و مانع عبور و مرور آنها شده اند. تنها در دو ماه گذشته در مرزهای استان کردستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی ۴۷ مورد از کشته و زخمی شدن کولبران توسط سازمان حقوق بشر هنگاو به ثبت رسیده که شامل موارد زیر است، ۴۰ مورد شلیک مستقیم نیروهای سرکوبگر رژیم به مرگ ۱۲ کولبر و زخمی شدن ۲۸ تن از آنان انجامیده است و بقیه هفت مورد هم بر اثر انفجار مین و حوادث طبیعی ۱ نفر کشته و شش نفر زخمی شده اند.
در پاسخ به این همه بی حقوقی، اخیرا در فضای مجازی و عمدتا تویتر هشتگی با نام #کولبران را نکشید، به راه افتاده که سریعا توجه صدهها هزار نفر را بخود جلب کرده و به ترند هشتگ کاربران ایران تبدیل می شود و این دقیقا در شرایطی است مردم به دفاع از کولبران بر می خیزند که در همین دو هفته گذشته سرکوبگران رژیم در شهر بانه ۱۰ شهروند این شهر را به جرم دفاع از کولبران در دو سال گذشته به، زندان، شلاق و جریمه نقدی محکوم کرده بودند. رژیم اسلامی در مقابل مبارزه و تلاش مردم به جان آمده از هیچ جنایت و پرونده سازی و بگیر و ببندی دریغ نکرده است، اما شرایط مبارزه امروز بخشهای محتلف جامعه ایران چنان فضا را به نفع مبارزه آزادیخواهانه مردم تغییر داده است که دور نیست روزی که کلیه عاملان، آمران و سرکوبگرانی که در کشتار مردم و بویژه کولبران دست داشته اند، دستگیر و محاکمه شوند. باید با صدای رساتر خواهان پایان دادن به اذیت و آزار و کشتار کولبران شد، باید خواستار تامین کار مناسب یا بیمه بیکاری برای کولبران شد و بویژه در این شرایط کرونایی باید خواستار فوری و بی قید و شرط تامین معیشت کولبران، خانواده هایشان و همه مردمی که کرونا شغل و درآمد آنان را از بین برده است شد.
سوم آگوست ۲۰۲۰
ایسکرا ۱۰۵۲