بابك شفق: كارگران معدن آزادشهر و سرمايه دارى وحشى

حادثه ناگوار معدن آزادشهر كه ناشى از نبود ايمنى كار و امكانات ابتدايى بود منجر به جان باختن ٤٥ نفر از كارگران معدن گرديد .

 اين در شرايطى بود كه كارگران ١٤ ماه حقوق نگرفته بودند، يعنى در فقر و فلاكت مطلق بسر مى بردند، البته عمق فاجعه به اينجا ختم نمى شود، چرا كه همين كارگران در عمق ١٨٠٠ مترى زمين بدون تعبيه هوا و چراغ ساده مشفول كار بودند.

 جالب است كه بدانيد براى كارگران معدن  حقوق سختى كار داده نمى شد و سقف حقوق شان يك ميليون تومان بيش نبوده است آنهم براى گرفتن اش به استاندارى و فرماندارى دخيل مى بستند و آنها هم كارگران  رابا باطوم پذيرا ميشدند.

اما براستى مسبب اين شرايط ضد انسانى و ضد كارگرى  كيست ؟

 واضح است كه ريشه اين بدبختى، اين تعرض بشدت ضد انسانى از سيستم سودمحور سرمايه دارى ناشى مى شود كه جمهورى اسلامى از بطن اين سيستم سربرآورده رشد كرده است و به هارترين  و وحشى ترين سرمايه دارى تبديل شده است.  چه جنايتى فراتر از اين مى تواند باشد كه جان انسانها و هستى شان را، موجوديت شان را، خانواده هاشان را قربانى سود و منفعت طلبى كنى و با بى شرمى برايش اشك تمساح بريزى!

 اما واقعيت جامعه حقايق را روشن مى كنند خصوصى سازي، جولان دادن به سرمايه داران و اهرم استثمار طبقه كارگر است، سياست خصوصى سازى  تشديد نابرابرى و استثمار وحشيانه و قرون وسطايى عليه طبقه كارگر درايران بوده است و خواهد بود، اين سياست ضد كارگرى سرمايه پرور برگرده كارگران سنگينى ميكند.

جان باختن معدن كاران نتيجه سياست هاى خصوصى سازى رژيم جهمورى اسلامى بوده است رژيمى كه  به  صاحبان معادن و كارخانجات و شركتها اجازه ميدهد خود را مالك و ارباب كارگران بدانند و آنان تحت بدترين شرايط كاري براي تأمين معاش خود و خانواده تن به هر كاري بدهند! حكومتي كه اختلاص هايش سربه فلك مى زند و اعدام هايش در صدر جدول دنيا قرار دارد! حكومتي كه در نهايت بى شرمى و وقاحت تمام  ميلياردها خرج بتكده هايى چون مشهد، قم و كربلا مى كند، هزاران دستجات حسينى راه مى اندازد و هزاران دانشجو را از جيب مردم  روانه مكه، كربلا و مدينه مى كند اما سهم كارگر يك سوم خط فقر است  و آن هم نه تنها ماهها پرداخت نمىشود، بلكه با ابزار سركوب تهديد ميشود! اما نخاله هاى حوزه علميه كه مركز نشر اراجيف و خرافات هستند از آيت الله هاى مفت خور تا جير ه خواران ريز و درشت حامي  ولايت فَقِيه و بيت رهبري ماهانه ميليون ها تومان حقوق مى گيرند تا سياه را سفيد نشان دهند و كارگران و مردم زحمتكش را با وعده توخالى جهانى ديگر بفريبند تا به اميد زندگي شيرين در دنياي ديگر رنج و مشفت زندگي كنوني شان رابپذيرند!

بعبارات ديگر در نظام طبقاتى سرمايه دارى ايران كارگر نه تنها انسان محسوب نمى شود بلكه تنها ابزار بى ارزش سود آورى است كه حتي از حداقل امكانات نيز برخوردار نيست در واقع جان باختن كارگران آزاد شهر يورت زنگ خطرى براي طبقه كارگر ايران است تا خود را از دو دلى ها و ترديدها رها سازد تا از طوقه  مذهب و ناسيوناليسم قومى آزاد شود تا بدين  وسيله در حزب اش متشكل شود و بعنوان يك قدرت سياسى و طبقاتى معادلات جامعه را به نفع خود رقم بزند  تا ديگر شاهد اين تعرض وحشيانه و افسار گسيخته سرمايه داران و دولت حامى اش  بر معيشت زندگيش اش نباشد. تنها با متشكل شدن در تشكل هاى كارگرى و حزبى است كه كارگران قادر خواهند بود توازون قوا را به نفع خود و مردم ستمكش تغيير دهند.

 بابك شفق