بوسه جرم نیست!

در پشت کمپین “بوسه جرم نیست” جنگ و دعوای بزرگتری نهفته است. دعوا مردم با جمهوری اسلامی بر سر حقوق و آزادیهای فردی و مدنی در جامعه. حقوقی که از سوی رژیم اسلامی در چهل سال گذشته سرکوب شده است. اسلامیون حاکم بر ایران کوشیده اند تا در کوچکترین زوایای زندگی مردم دخالت کنند و با حاکم کردن ارزشهای پوسیده اسلامی زندگی مردم را تحت کنترل و سیطره خود نگاه دارند. اما هیچگاه موفق نشده اند و اکنون ما شاهد بروز یک طغیان اجتماعی عظیم علیه همه ارزشهایی هستیم که این رژیم پرچمدار آن بوده است. شادی در مقابل عزا و غم. بی حجابی در مقابل حجاب اسلامی. ازدواج سفید در مقابل ازدواج مذهبی. آزادگی در مقابل بندگی. رقص و پایکوبی در مقابل روضه خوانی، حیوان دوستی در مقابل حیوان کشی اسلامی، احترام به زن و کودک بعنوان انسان در مقابل زن ستیزی و کودک آزاری، ترقی خواهی در مقابل ارتجاع، پاسداری از حریم خصوصی انسانها در مقابل تعرض به حریم خصوصی، علم در برابر خرافه، مساوات در مقابل نابرابری و تبعیض، پویایی در مقابل انجماد اسلامی، دفاع از زندگی در مقابل مرگ و اعدام و…

مردم در این چالش بزرگ اجتماعی می خواهند که با سرنگونی جمهوری اسلامی به آزدی و مساوات دست یابند. زندگی خصوصی شان از هر نوع دخالت توسط هر مرجعی مصون نگاه داشته شود. حق تفریح و آسایش داشته باشند. بتواند آزادانه به ابراز وجود سیاسی، هنری و اجتماعی بپردازند.آزاد باشند که بی قید و شرط لباس خود را انتخاب کنند، از استقلال فردی برخوردار باشند. حق معاشرت و زندگی اجتماعی شان مورد احترام قرار گیرد و …

اینها بخشی از مطالبات انسانی مردم است که از قضا خطوط قرمز جمهوری اسلامی را به چالش می کشد و بخش عظیمی از جامعه را درگیر آن می کند. ایجاد دو قطبی کاذب بین مطالبات رفاهی و اقتصادی مردم و حقوق و آزادی های فردی و مدنی غلط و به نفع جمهوری اسلامی است. کسانی که با عمده کردن مطالبات رفاهی و اقتصادی به تحقیر حق پایه ای انسانها در بوسیدن یکدیگر و یا مثلا حق زنان برای بی حجابی می پردازند در واقع به رفاه و آسایش مردم در همه عرصه ها پشت کرده اند.

خود سران حکومت گفته اند که “نارضایتی‌های انباشته در لایه‌های مختلف جامعه و تغییر سبک زندگی جوانان و مطالبات مردم واقعیت‌هایی است که نادیده گرفتن آن می‌تواند به بحران‌هایی عمیق‌تر و گسترده از آنچه رخ داده، بینجامد.”

این اتفاقی است که دارد در جامعه ایران می افتد. دوقطبی مطالبات انسانی مردم ایران و ضدیت جمهوری اسلامی با همه این مطالبات جامعه را نه به ورطه “بحران” بلکه به سوی یک انقلاب عظیم سوق می دهد که با سرنگونی جمهوری اسلامی باید به همه خواستهای مردم در همه زمینه ها جامعه عمل بپوشاند.