کمپین های بوسه های خاورمیانه، مقاومت مردسالاری شیعی و قلچماق!

خاورمیانه در پانزده سال اخیر تفاوتهای سیاسی زیادی کرده است. عروج یک طبقه کارگر جوان، تشنه آزادیهای سیاسی، متاثر از گسترش علوم ارتباطات، تحصیلکرده و عدالت طلب، باعث یک جهش سیاسی مهم در شکل دادن به جنبشهای مترقی و عدالت خواه شده است. صرفنظر از اینکه مبارزه طبقاتی در جامعه به نفس خودش، یک دینامیسم پویا و یک دیالکتیک زنده دارد، تغییر روش نظامهای سیاسی حاکم هم عامل این چالش و دگرگونی محسوب میشود. صد سال پیش کارگران منچستر برای ابراز خشم خود به ماشین ها و وسائل تولید حمله میکردند، امروز حتی اعتصاب معدنچیان انگلیس در قیاس با مبارزه کاگران متال آلمان برای ۲۵ ساعت در هفته، قدیمیتر به نظر میرسد. صد سال پیش چالش زنان در سطوح حق رای، حق سقط جنین و دستمزد برابر بود، الان نصف جمعیت خاورمیانه درگیر مبارزه علیه حجاب اجباری است.
به همین جهت الان، در خاورمیانه، امکان ندارد طبقه کارگر و جنبشهای مترقی و سوسیالیستی ابراز وجود سیاسی بکنند، بدون اینکه سویه ضد اسلامی، ضد تحجر، ضد مردسالاری، ضد اختناق و عقبگرد فرهنگی داشته باشد. محال ممکن است. همانقدر ناممکن که در سال ۳۹ میلادی، طبقه کارگر کشورهای اروپایی و بخصوص آلمان، نمیتوانستند بدون تعیین تکلیف با راسیسم، مبارزه خود را به پیش ببرند. بیهوده نیست که با وجود گذشت بیش از هفتاد سال از به زیر کشیدن هیتلر و موسولینی، هنوز احزاب چپ این کشورها در اولین روز تشکیلشان اول با راسیسم تصفیه حساب میکنند.

شکل مبارزه طبقه کارگر و جنبشهای سیاسی در همه جای جهان، تابعی از دستور و رهنمود هیچ سازمان، فرد یا حزبی نیست. شکل قدرت سیاسی در هر کشوری تعیین میکند باید با چه چیز و چگونه جنگید. تناسب رابطه مبارزه با قدرت سیاسی شکل را تعیین میکند. الان شما در آلمان یا کره جنوبی جنبش علیه حجاب اجباری نمی بینید. ولی در خاورمیانه می بینید.
در خاورمیانه جنبشهایی که اسلام سیاسی را کنار میزنند، مستقیمن در خدمت طبقه کارگر هستند. چون طبقه کارگر الان مستقیمن با اسلام سیاسی به عنوان روبنای سیاسی مواجه است. جنبشهای اعتراضی علیه اسلام، راه را برای رادیکالترین عنصر میدان مبارزه باز و به مبارزه طبقاتی وی کمک میکنند. علاوه بر اینکه خود بافت طبقه کارگر نیز تغییر کرده، خود جنبشهای کارگری و سوسیالیستی هم جوان و مدرن شده اند.
بطور مثال در طی هفت هشت سال اخیر کمپین های متعددی بر علیه اسلام سیاسی و خشونت حاکم در چندین کشور خاورمیانه حول بوسیدن راه افتاده است. این کمپین ها مطلقن ارتباطی با هم نداشتند. خیلی ولی جالب است که در چند کشور مختلف، عمدتن قشر جوان، چپ و عدالتخواه آن را براه انداخته و سویه ضد اسلامی بسیار قوی داشته اند. در اسرائیل در سال ۲۰۰۶ کمپینی علیه خشونت طلبان و افراطیون هر دو طرف، یعنی هم در اسرائیل و هم در فلسطین به راه افتاد که جوانها با بوسیدن هم، حقوق زن را یاد آوری میکردند، حقوق همجنسگرایان را یاد آوری میکردند که هم در دین یهود و هم در دین اسلام مخالف آن میباشند و هم بر برادری و خواهری و انسانیت بدون مرز بین شهروندان اسرائیلی و فلسطینی پافشاری میکردند. این کمپین حتی مورد استقبال بخشهای زیادی از اتحادیه های کارگری اسرائیل واقع شده، بین جوانان فلسطینی هوادار پیدا کرد. دومین کمپین بوسه که به « کیس این» مشهور شد. کمپین فعالین حقوق زن، فعالین سیاسی چپ علیه فاشیسم اردوغان بود که بوسیدن، مشروب خوردن، بغل کردن را به خاطر عرف و شرع ممنوع اعلام کرد. کمپین کیس این را در ترکیه یک شبکه هفتصد نفری از فعالین کارگری، فعالین کمونیست، فعالین حقوق زن در آنکارا کلید زدند که بسیار با اقبال عمومی مواجه شد و بعدن به قیام موضعی گیزی پارک در استانبول منجر شد. الان بخصوص فعالین کارگری میدانند که اگر بگذارند اسلام در جایی پیشرفت کند، بشینند نگاه کنند که جوانان را بزند، زنها را بزند، آنوقت به راحتی طبقه کارگر را هم خفه خواهند کرد. این تجربه ایران در خاورمیانه جمع بندی شده است. برای همین کارگران به نفع خودشان میدانند با کمک چنین جنبش های مدرن و جوانی جلو گسترش اختناق را بگیرند. چون جنبشهای طبقاتی برای پیشروی خود به مودت و اتحاد با سایر جنبش های مترقی نیاز دارند. کارگران ترکیه این را میدانستند، لذا وارد مقاومت علیه اسلام گستری فاشیسم اردوغانی شدند. بالاخره اینکه در کردستان عراق هم چنین ایده ایی عامل یک کمپین بسیار مهم شد. کامران نجم عکاس و روزنامه نگار از کردستان عراق کمپین «بوسه عشق» را به راه انداخت چرا که اتحاد میان اسلام و ناسیونالیسم کرد همه حقوق اجتماعی و سیاسی مردم کردستان عراق را پایمال نمود. فعالین کارگری در نتیجه قدرت گیری طالبانی، یار غار خامنه ایی، دستگیر و کشته شدند. کمونیستها ترور شدند، وقتی نوبت زنها رسید، دیگر کسی نبود که جلویشان را بگیرد. الان سلیمانیه را سپاه پاسداران با کمک اتحادیه میهنی بدل به فاحشه خانه اسلامی کرده است. در کردستان عراق قتل ناموسی غوغا میکند. کامران نجم با کمپین بوسه عشق اعتراضی مدرن را در کردستان علیه ارتجاع و مردسالاری شکل داد که با استقبال بین المللی و همچنین جوانان کردستان روبرو شده. اسلامیها خواهان دستگیری و محاکمه وی به خاطر زیر پا گذاشتن عرف و شرع شدند. وقتی تبلیغاتشان نتیجه نداد، در کرکوک او را به همین خاطر ترور کرده، به قتل رساندند. اسلامیها مجسمه عشق را و مقبره شیرکو بیکس را قبلن داغان کرده بودند.

در ایران وظیفه ماست که از این جنبشها و ایده های سیاسی دفاع کنیم. در تمام این کمپینها یکی از مهمترین مسئله ها حمایت از حقوق زن است. از حق پوشش گرفته تا حق عشق ورزیدن. بخصوص فعالین حقوق زن باید از این کمپین های مترقی دفاع کنند. چرا که عشق ورزیدن در اسلام به این خاطر ممنوع است که زن آدم به حساب نمی آید.
الان در ایران دو گروه در مقابل عروج جنبشهای مدرن می ایستند. یکی اسلامیها، یکی ناسیونالیستهای چپ که به واقع حزب توده های الان خاورمیانه اند. همانها که تظاهرات زنان را علیه حجاب در سال ۵۸، تظاهرات شکم سیرها نامیدند. تظاهرات زنان مرفه. الان این چپ که خود ریشه های شیعی و مردسالار دارد به اسم اینکه این جنبش ها کارگری نیستند، طبقاتی نیستند، در سازش با ارتجاع، بستر سرکوب انها را هموار میکند.

کارگر مرد نیست. کارگر قلچماق نیست. کارگر عقب مانده نیست. کارگر نفعی در گسترش سرکوب و اعمال خفقان ندارد. کارگر زمانی رها میشود که با خود بقیه را رها کند. اینها دروغ میگویند. میخواهند از حق بوسیدن زن و مرد دفاع نکنند، میخواهند از حق پارکور کردن و ورزش زن دفاع نکنند، میخواهند محیط فعالیت سیاسی را عقب مانده نگه دارند، مردسالارانه و جوان گریز نگه دارند، برای همین مخالفت میکنند. اینها حزب توده اند. رهبرشان یوسف اباذری است. یوسف اباذری سیاه روی سفید میگوید باز کردن استادیومهای ورزشی به روی زنان دغدغه زنان مرفه است. به ما چه! مشکل حجاب اجباری مشکل سوژه نئولیبرال است. ایشان میگوید باید جلو این را گرفت که انسان امروز فقط رفاه بخواهد! یوسف اباذری میگوید الان مبارزات کارگری مهم است. آنهم فقط اقتصادی! لابد باید مثل مولایش علی فقط با خرما زندگی کند. این جریانات ربطی به چپ ندارند. این جریانات مبارزه علیه سرمایه داری را الترناتیو مبارزه با نظام میدانند. اینها در ایستگاههای مردسالاری و مدرنیسم گریزی تمامن در حال سازش با اسلام سیاسی در خاورمیانه اند. درست در حالیکه آزادیخواهی و سوسیالیسم خاورمیانه اکنون در لباسی مدرن، به شدت زنانه و با ایده های جدید حضور خود را اعلام میکند. این عقب مانده ها خیلی ترسیده اند. پشت تصویر یک کارگر مذهبی، قلچماق، ضد زن و بددهن پنهان شده اند. این کارگر نیست. تصویر خود اینهاست.
پ.ن: عکس کمپین بوسه ترکیه علیه فاشیسم اسلامی اردوغان.