جمهوری اسلامی در بن بست

کارگر کمونیست ٦٢٢
جمهوری اسلامی به ته خط رسیده است. این حکومت بر سردوراهی ای قرارگرفته است که هر راه آن منتهی به مرگ و نابودی کل بساط جهنمی اش است. از یکسو دستگیری و زندان، شلاق و شکنجه و اعدام وکشتارهای بیشمار به هیچ شکلی به معضل جمهوری جنایت اسلامی در رویارویی با جامعه ای که هر روزه در تلاطم و اعتراض است، پاسخ نداده و نمیدهد.
در برابر توحش و بربریت حاکمیت کارگران و کل جامعه ایستاده و با جنگ هر روزه خود مترصد راهی برای پایان دادن به بختک جمهوری اسلامی هستند. به عبارت روشنتر فقر و فلاکت در کنار تعرضات هر روزه چپاولگران حاکم و سرکوبگریهایش خشم و نفرت مردم بیشتر و بیشتر شده و در تقابل با این وضعیت جنبش سرنگونی هر روز دارد گامی به جلوتر برمیدارد.
از سوی دیگر جمهوری اسلامی میداند که کمترین عقب نشینی ای سرعت سرنگونی اش را شتابی سرسام آور خواهد بخشید.
در نتیجه هر یک از این دو راه برای این حکومت وحشی چپاول و غارت بن بست است و نابودی درانتظارش خواهد بود. با این حال جمهوری اسلامی برای اینکه چند صباحی بیشتر بماند، ابزار سرکوب و زندان و کشتار را بدست گرفته است تا شاید زمان را برای سرنوشت محتوم نابودی اش طولانی تر کند و یا معجزه ای الهی صورت گیرد!. اما ما مردم با زبان صریح و روشن طی این چهل سال اعلام کرده ایم که جمهوری اسلامی نمیخواهیم، نمیخواهیم و این خواسته مردم طی همه این سالها بوده است. بویژه از تاریخ موخر سال هشتادوهشت به این طرف جامعه با قدرت بیشتری برای پایان دادن به عمر این رژیم کثیف و جنایتکار خیز برداشته است. برای مثال ما خیزش آبان را داشتیم. در تقابل با مردم جمهوری اسلامی وحشیانه کشتار کرد. بعدش هم با جنازه چرخانی قاسم سلیمانی و شلیک به هواپیمایی اکراینی و قتل ١٧٦ مسافر آن، خواست جامعه را عقب بزند. اما مردم در دیماه با عزمی راسخ تر به خیابان آمدند، پرچم دادخواهی ١٥٠٠ کشته آبان را بدست گرفتند و با شعار غلط کردی، اشتباه کردی، و با شعار جمهوری اسلامی نابود گردد جواب جنایاتش را دادند. امروز نیز در دل بحران کرونا در حالیکه جمهوری اسلامی کنار کرونا ایستاده و در پناه آن جامعه را هر روزه مورد تعرض قرار میدهد و مردم را در بی تامینی مطلق در کام این بیماری مرگبار رها کرده است، مردم با عمل مستقیم خود و ایجاد ستادهای خودیاری شان و با کارزاری گسترده برای بازکردن در زندانها به مقابله با کرونا و رژیم کرونا برخاسته و دارند صف اعتراضشان را در سطحی سراسری شکل میدهند. در همین راستا اعتراضات کارگری علیه دستمزدهای چند بار زیر خط فقر و علیه بیکاری و شرایط اسفناک معیشتی هر روز گسترده میشود و جامعه با گفتمان دولت در قبال معیشت همه مردم مسئول است، دارد کل بساط چپاول و دزدی حاکمیت را به چالش میکشد. کارگران در اعتراضاتشان با شعارهای زیر بار ستم نمیکنیم زندگی، کارگران بیدارند، از استثمار بیزارند، حقوقهای نجومی، فلاکت عمومی، ما هم از فرق مینالیم وهم از فقر بیزاریم، معیشت، منزلت، حق مسلم ماست در اعتراضات این چند ساله خود کل بساط تبعیض و نابرابری سرمایه داری حاکم را به چالش کشیده اند. با همین شعارها به خیابانها ریخته و خواهان نابودی جمهوری اسلامی شده اند. و در ادامه همه این تحولات است که شاهد چنین تحرکاتی در اول مه امسال بودیم. از جمله در این روز ما شاهد یک اتحاد طبقاتی بیسابقه بین بخش های مختلف کارگری بودیم هنگامیکه ٢٢ تشکل و گروه از کارگران، معلمان، بازنشستگان و بعد هم دانشجویان و نهادهای دفاع ازحقوق زن قطعنامه و بیانیه دادند و بر خواستهای مشترکی تاکید گذاشتند. قطعنامه هایی که بطور واقعی پلاتفرم مبارزاتی جامعه علیه تبعیض و برای پایان دادن به محکوم کردن انسانها به زندگی زیر خط فقر و علیه ماشین سرکوب و جنایت حکومت هستند. قعطنامه هایی که با تاکید بر خواستهای سراسری جامعه مثل درمان رایگان و بیمه بیکاری و تامین معیشت همگانی دارند بر حقوق انسانی همه مردم پای میفشارند. این اتفاقات شعف آور بیش از هر چیز نشانگر شتاب جامعه بسوی انقلابی است که انسانیت را فریاد میزند. جمهوری اسلامی را باید با کل بساط سرکوب و جنایتش گورش را گم کند و برود. این حرف همه مردم است.
زنده باد آزادی ، زنده باد برابری، زنده باد سوسیالیسم