مندرج در ژورنال شماره ۷۳۵ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
زندانیان سیاسی در سال ۶۷، کسی که بیرحمانه بسیاری از رفقای همبندم را به دستور خمینی منفور به دار کشید و آنها را در خاوران دستهجمعی زیر خاک کرد و سالهای سال خانوادهای خاوران را در حسرت عزیزان خود گذاشت، در سقوط هلیکوپتر به هلاکت رسید.
رئیسی این بهظاهر چشموچراغ خامنهای و معروف به آیتالله اعدام در ادامه جنایاتش در دوران سه سال ریاستش بهعنوان رئیسجمهور بیش از ۸۰۰ تن را اعدام کرد.
مرگ رئیسی در هر شرایطی چه عمدی یا برنامه ریزی شده یک مرگ شادیآفرین بود. او جان منفورش را باخت تا مردم ایران برای چند روزی هم شده خوشحالی را حس کنند و دل هزاران خانواده عزیز ازدستداده شاد شود.
من یکی از زندانیان سیاسی جان بدر برده دهه ۶۰ هرچند که دلم میخواست این آیتالله قتل و غارتگر را در دادگاههای علنی و جهانی ملاقات کنم، بااینحال از مرگش مثل عموم مردم ایران بسیار به وجد آمدهام و از صمیم قلب بهتمامی ستمدیدگان و دادخواهان تبریک میگویم. باور دارم که از سقوط هلیکوپتر تا سقوط جمهوری اسلامی راه زیادی نیست.