خسرو بشارت بعد از ۱۴ سال اسارت اعدام شد – پیام آذر

مندرج در ژورنال شماره ۷۳۲ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

خسرو بشارت، زندانی اهل کردستان، پس از تحمل بیش از ۱۴ سال حبس، سحرگاه چهارشنبه ۲۶ اردیبهشت در زندان قزل‌حصار اعدام شد. چهار تن از هم پرونده‌ای‌های خسرو، شامل قاسم آبسته، ایوب کریمی، داوود عبداللهی و فرهاد سلیمی در نیمه دوم سال گذشته اعدام شدند و حکم انور خضری هم دو هفته پیش اجرا شد. به‌این‌ترتیب هر شش متهم پروندهِ قتل عبدالرحیم تینا، امام‌جماعت مسجد خلفای راشدین مهاباد که در سال ۱۳۸۷ توسط افراد ناشناس کشته شده بود اعدام شدند. اعتراف زیر شکنجه‌های فجیع تنها “مدرکی” است که جمهوری اسلامی به آن نیاز دارد تا مخالفین سیاسی و زندانیان دیگر را اعدام کند.

رژیم اسلامی به خیال خود می‌خواهد جواب به‌پاخاستن مردم کردستان در انقلاب زن زندگی آزادی را بدهد. خیال می‌کند می‌تواند این موج عظیم انقلابی در کردستان و همه جای ایران را با اعدام زندانیان سیاسی ای که ۱۴ سال در اسارت این جانیان بودند مهار کند. سد حکومت اسلامی یارای مقاومت در برابر نفرت و انزجار مردم را ندارد و حقیرتر و ضعیف‌تر از آن است که بتواند انقلاب مردم برای سرنگونی را عقب براند یا در هم بشکند. آنچه که می‌میرد و از بین می‌رود قطعاً این حکومت درهم‌شکسته و روحیه باخته اسلامی است.

اعدام خسرو و دیگر یارانش در ادامه کشتار صدها نفری است که جمهوری اسلامی در جریان انقلاب زن زندگی آزادی در خیابان‌ها به قتل رساند یا اعدام کرد؛ ادامه کور کردن و تجاوزکردن به اسرای این انقلاب است. اگر همه جنایت‌های مکرر و بی‌وقفه جمهوری اسلامی توانسته است جامعه را مطیع، گوش‌به‌فرمان و هراسناک کند تا تن به همه بدبختی‌های موجود بدهند، اعدام خسرو بشار هم خواهد توانست در جهت آرزوهای رژیم مردم را مرعوب کند.

مردم کردستان همراه با همه مردم در سراسر ایران تنها با عزم راسخ‌تر برای ریشه‌کن‌کردن جمهوری اسلامی به میدان می‌آیند. رژیم اسلامی قدرت مهار جامعه را ندارد. هر اعدام فقط پرونده جنایت‌کاران اسلامی را قطورتر می‌کند. مرگ بر حکومت اعدامی اسلامی.