زنان ایران و جام جهانی

انترناسیونال 770

زنان سد ممنوعیت ورود به استادیومها در ایران را شکستند

در این مدت که از جام‌ جهانی 2018 میگذرد، تیتر اول هر خبر ورزشی در رسانه های بین المللی در مورد ایران “حضور زنان در استادیوم” بوده است.

تصاویر حضور پرشور زنان در استادیوم آزادی چنان بازتابی در رسانه ها و جوامع بین المللی داشت که حتی سرجیو راموس بازیکن تیم اسپانیا با انتشار دو تصویر از حضور زنان در استادیوم آزادی تهران، در توییتر خود زنان ایران را قهرمان مسابقه ایران و اسپانیا معرفی کرد. راموس با بازنشر توییتی که در آن به اولین حضور زنان در ورزشگاه بعد از 40 سال اشاره شده بود، نوشت “آنها (زنان ایران) برندگان امشب هستند. امیدوارم چنین اتفاقی بارها بیفتد.”

ورود زنان به استادیوم آزادی در تهران، برای دیدن بازی ایران و اسپانیا هرچند تماشای از راه دور بازی فوتبال روی نمایشگر، یک پیروزی برای زنان ایران و برای جنبشی محسوب می شود که برای سهم خواهی از اماکن عمومی جامعه سالهاست که مبارزه کرده است، پشت دربهای ورزشگاه آزادی که به “ورزشگاه صدهزار پسری” معروف است از مامورین نیروی انتظامی کتک خورده، بازداشت شده، به زندان رفته، اما بر حق خود اصرار ورزیده و نه تنها جامعه ای را بر مطالبه این حق سازماندهی کرده بلکه امروز تیتر اول رسانه های بین المللی را به خود اختصاص داده است. جنبشی که با مطالبه حق ورود به استادیوم ها و سهم برابر از این مکان ورزشی، در واقع برای برابری در همه عرصه ها تلاش و مبارزه میکند.

ورود زنان به استادیوم یک موفقیت بزرگ برای جامعه ای محسوب می شود که دهه هاست توسط یک حکومت مذهبی، از حضور نیمی از جامعه به یکی از اماکن عمومی ممانعت بعمل آورده. اما روز چهارشنبه 30 خرداد 97، ورزشگاه آزادی رنگ تازه ای بخود گرفت، رنگی که سالها مردانه بود. زنان با اعتماد بنفس بالا از موفقیت در شکستن سدهای ممنوعیت ورود و حضور به استادیوم ها، و با روحیه بالا که ناشی از امید وصف ناشدنی برای تغییر اساسی در شرایط موجود دارند، با شادی و پایکوبی و شپیورزنی و آوازخوانی وارد ورزشگاه شدند و کنار مردان به تماشای پرداختند. این نخستین بار بود که زنان ایرانی برای تماشای یک مسابقه فوتبال هرچند روی نمایشگرها اجازه ورود به ورزشگاه را یافتند. و این یک شکست قطعی برای حاکمیت بود.

جا دارد به همراهی و حمایت مردان از حضور پرشور زنان در استادیوم هم اشاره ای داشته باشم؛ در این موفقیت، همبستگی مردان با زنان نشان داد که تبلیغات حکومتی مبنی بر نامناسب بودن فضای ورزشگاهها بدست مردان، یک تبلیغات پوچ و بی اساس است و اگر روزی زنان و مردان در کنار هم قرار بگیرند می توانند یک فضای برابر و انسانی بسازند و شان و منزلت فردی و اجتماعی همدیگر را رعایت کنند.

و اما طبق پیامها و گزارشات تصویری منتشر شده در شبکه های اجتماعی، زنان روحیه اعتراضی خود را هم نشان دادند. در محوطه ورزشگاه آزادی مانع تهیه گزارش توسط خبرنگار برنامه درشهر شبکه پنج صدا و سیما شدند، چرا که خبرنگار فقط با مردان مصاحبه میکرد. زنان با سرو صدا کردن و رقصیدن مقابل دوربین صدا و سیمای جمهوری اسلامی به سانسور سیستماتیک زن توسط این رسانه حکومتی واکنش نشان دادند و با این اقدام خود اعلام کردند که زن سانسور شدنی نیست.

برای بار دوم روز دوشنبه چهارم تیر نیز زنان برای دیدن بازی ایران و پرتغال وارد استادیوم آزادی شدند و یکبار دیگر پیروزی خود را جشن گرفتند.

فشار حضور پرشور زنان در استادیوم آزادی، روی مقامات جمهوری اسلامی

دادستان کل کشور در جمهوری اسلامی که چندی پیش روز موضوع تجاوزجنسی به 41 زن در ایرانشهر را تکذیب کرد، فیلم‌های حضور زنان در ورزشگاه آزادی برای تماشای پخش زنده مسابقه فوتبال ایران و اسپانیا ، که به ادعای او “بدون روسری و درحال رقاصی و آوازه‌خوانی هستند”، را “مایه ننگ” خواند. او مدعی شد که “شماری از زنان در ورزشگاه آزادی روسری خود را برداشته و اقدام به خواندن آواز و رقاصی کرده‌اند و اتفاقاتی رخ داده که  شرم دارد بیان کند.”

این در حالیست که زنان پیشرو و مبارز ایران، حکومت جمهوری اسلامی را به عنوان یک حکومت زن ستیز و ضدانسانی، که حق ورود و حضور نیمی از جامعه را از استادیوم بعنوان یکی از اماکن عمومی آن جامعه گرفته است، حکومتی که به زور به سر زنان حجاب می کشد، حکومتی که در قانون آن زن جنس دوم محسوب می شود و اجازه هر گونه رقص و شادی و آواز خوانی را از آن میگیرد، و خشونت علیه زن تحت حاکمیت آن قانونی است را “مایه ننگ کل بشریت” میدانند. زنان حق طلب ایران اعلام کرده اند که مبارزه برای شکستن همیشگی دربهای ممنوعه همچنان ادامه دارد و تا زمانی که این سدهای ممنوعه و هر سد ممنوعه دیگر به طور کامل شکسته نشود دست از تلاش و مبارزه برنخواهند داشت.

حمایت از زنان قربانی تجاوز جنسی در ایرانشهر در خلال بازی ایران و پرتغال

در میان تماشاگرانی که برای دیدن بازی فوتبال  ایران و پرتغال به  ورزشگاه آزادی رفته بودند، گروهی با در دست داشتن بنرها و پلاکارهایی که حامل شعارهایی همچون “دختران ایرانشهر فریاد بزنید! تجاوز محکوم است!” و “فریاد دختران ایرانشهر باشید!”  صدای زنان قربانی تجاوز جنسی در این شهر شدند. زنانی نه تنها هیچ حمایت قانونی و دولتی دریافت نکردند بلکه مقامات جمهوری اسلامی سعی در مسکوت ماندن این پرونده جنایی شدند. بالا بردن صدای این قربانیان در استادیوم آزادی، نشان از پختگی سیاسی مردمی دارد که کارد به استخوانشان رسیده و تحمل هیچگونه ستمی ندارد و برای رساندن صدای خود راهش را پیدا میکنند.

حضور زنان ایرانی در استادیوم کازان، سن پترزبورگ وموردویا روسیه

و اما در ورزشگاههای روسیه که بازیهای ایران با حریفان خود در چارچوب بازیهای جام جهانی صورت میگرفت، تعداد زیادی از تماشاگران را زنان ایرانی تشکیل دادند. زنانی که مسیر طولانی برای دیدن بازی تیم ایران و برای حضور در یک استادیوم ورزشی طی کرده بودند، در طول مسابقه بدون توقف به تشویق و شادی پرداختند، حجاب نداشتند و توجه رسانه ها را به خود جلب کرده بودند.

یکی از حاضرین در ورزشگاه کازان با انتشار یک پیام در شبکه های اجتماعی نوشته بود: “شاید باورتون نشه اما هشتاد درصد استادیوم کازان دست زنان و مردان ایرانی‌ها بود. به امید روزی که تو کشور خودمون همین‌طور زن و مرد تو استادیوم کنار هم باشند.”

یکی دیگر از حاضرین در مصاحبه با یکی از رسانه ای خارجی میگفت “ما چند هزار کیلومتر راه آمدم تا بتوانیم با همسرم با هم به ورزشگاه برویم، چرا ما نباید در کشور خودمان آزاد باشیم؟”

حضور زنان ایرانی در استادیوم آزادی و سه استادیوم دیگر در روسیه بر چندین واقعیت صحه میگذارد. واقعیت هایی که تلاش جمهوری اسلامی برای مذهبی جلوه دادن جامعه ایران را بر باد میدهد. سالهای زیای جمهوری اسلامی تلاش کرد جامعه ایران را در سطح جهان یک جامعه مذهبی جلوه دهد، بگوید حجاب و تفکیک جنسیتی انتخاب خود جامعه است. اما با چنین رویدادهایی میرود که تصویر زنان ایران به عنوان زنانی که به حجاب اجباری نه می گویند، به تفکیک جنسیتی نه می گویند، به قوانین اسلامی نه می گویند و در مقابل، خواستار آزادی، برابری در همه عرصه ها هستند بیش از پیش به یک تصویر واقعی از مردم ایران در اذهان عمومی در سطح جهان ثبت شود.

شادی زنان بعد از بازی ایران و مراکش  و تظاهرات بدون حجاب

بعد از بازی تیم فوتبال ایران و مراکش، جمعیت بسیار زیادی در ده ها شهر به خیابانها ریختند تا شادی و پایکوبی کنند. علی رغم استقرار نیروهای سرکوبگر درمیادین و خیابانهای اصلی شهرها، جمعیت لحظه به لحظه بیشتر شد و شهرهای مختلف رنگ رقص و پایکوبی بخود گرفتند. مقابل حکومتی که 40 سال است فرهنگ غم و عزا و گریه و زاری و روضه خوانی را به جامعه تحمیل کرده، شادی کردن و رقصیدن یک حرکت سیاسی اجتماعی محسوب می شود.

و اما این حرکت سیاسی اجتماعی در مورد زنان بدرجات بیشتری صدق میکند. در جامعه ای که طبق قوانین ضد انسانی حاکم، زن در آن حق رقصدن ندارد، حق آواز خوانی ندارد، حق نوازندگی ندارد، حضور پرشور زنان در خیابانها و رقصیدن و آوازخوانی و نوازندگی آنها، نشان میدهد که حکومت تا چه اندازه در پیاده کردن سیاست های اسلامیزه کردن جامعه و مهار زنان، یک حکومت شکست خورده و مستاصل است.

در این بین یک زن جوان در قزوین حجاب از سر برداشت و با راه انداختن تظاهرات بدون حجاب و با بالا رفتن روی یک سکو رنگ کارزار دختران خیابان انقلاب به جام جهانی زد. جمعیت وسیعی با فریاد نه به حجاب اجباری این زن جوان را همراهی، تشویق و حمایت کردند.
زنان با عبور از مرزهای ممنوعه، حکومت جمهوری اسلامی را در نوردیدند و نشان داند که صدای زن خاموش‌شدنی نیست! این رویدادها نماد آشکار یک انقلاب زنانه در ایران است.

دفاع از حق ورود زنان به استادیوم ها در خلال بازیهای جام جهانی در روسیه

تعدادی از مدافعین حقوق زنان با در دست داشتن بنرهایی در حمایت از حق ورود زنان به استادیوم ها در ایران، در خلال بازی “ایران و مراکش” و نیز بازی “آلمان و سوئد”، صدای زنان ایران شدند. این مدافعین برابری طلب، موفق شدند بنرهایی را به درون استادیوم برده و توجه رسانه ها و تصویر برداران را به خود جلب کنند. این اقدام گواه جنبش قوی نوین رهایی زن در ایران است که حتی برای بالا بردن پرچم زنان پا را از مرزهای ایران بیرون گذاشته و از بازیهای جام جهانی، یک تریبون برای نمایندگی کردن مطالبات پیشرو، برابری طلبانه و آزادیخواهانه زنان میسازد.

مصاحبه تلویزیون اسرائیل با یک زن تماشاگر ایرانی
در خلال بازی ایران و مراکش یک رسانه اسرائیلی با یکی از زنان تماشاگر ایرانی مصاحبه میکند. این زن جوان که خود را دانشجوی رشته دکتری معماری معرفی میکند، به ممنوعیت ورود زنان به استادیوم ها در ایران اشاره میکند و میگوید بهمین دلیل است که به روسیه آمده و برای اولین بار است که به استادیوم می آید. وی از تغییری نزدیک در جامعه ایران خبر میدهد و در پاسخ به سوال خبرنگار با شجاعت تمام اعلام میکند که “ما مردم ایران با مردم اسرائیل دوست هستیم، این حکومت است که با شما دشمن است.”

این موفقیت در ادامه تلاشهایی ست که سالیان زیادی برای آن در عرصه های مختلف جنگیده شده و این، دوره ای از باز شدن موفقیتهای بیشتر برای زنان و کل جامعه ایران است؛ پیشروی های وسیع و کوبنده جامعه، و عقب نشینی های ذلت بار برای حکومت تا لحظه سرنگونی آن. این، دوره رها شدن مردم ایران از شر حکومتی ضد زن و ضد انسان است. باید این موفقیت را برسمیت شناخت و با همبستگی و توان بیشتری به مبارزه جمعی و متشکل ادامه دهیم. همه باهم یکصدا به پیش تا پیروزی نهایی.

پنجشنبه7 تیر 1397

28 ژوئن 2018