ملزومات پیشروی و پیروزی چیست؟

جنبش سرنگونی با سرعت، عمق و گستردگی خیره کننده ای راه خود را باز می کند. سازشکاران به کنار زد شده اند و اکنون مردم بدون هیچ حائلی روبروی خصم خود قرار گرفته اند. این حرکت اینبار توان و قدرت آن را دارد که جمهوری اسلامی را ساقط کند. ما موظف ایم که برای پیروزی نهایت تلاش خود را بعمل آوریم. تاکید بر چند نکته:

1–اعتراضات را باید گسترش داد!

یکی از درس های تجارب گذشته و بویژه اعتراضات سال ٨٨ این است که دامنه اعتراضات را باید پیوسته گسترش داد. اعتراضات اخيرمردم نشان میدهد که به این مساله واقف اند. یکی از علل شکست اعتراضات ٨٨  محدود ماندن آن به چند شهر و بویژه محدود شدن به تهران بود. در سال ٨٨ علیرغم اینکه تجمعات اعتراضی مردم در تهران به میلیونها نفر هم رسید اما عدم گسترش و سراسری شدن آن یک نقطه ضعف بود. این مساله به رژیم فرصت داد که نیروهای خود را برای سرکوب و شکست اعتراضات در تهران متمرکز کند. این بار باید جبهه نبرد را در سراسر ایران گسترش داد.

2– سرعت عمل و ابتکارات تازه مهم است!

سرعت عمل  و دست زدن به ابتکارات تازه و گیج کردن دشمن و فرصت ندادن به نیروهای سرکوب در این نبرد کلیدی است. رژیم غافلگیر شده است. اجازه تمرکز و تجدید قوا و آمادگی را از آنها باید سلب کنیم. اعتراضات حتی یک روز هم نباید متوقف شود. خیابانها باید اشغال شوند. نقش جوانان و زنان در اعتراضات خیابانی کلیدی است.

3– تشکیلات حیاتی است!

برای ادامه کار باید تشکیلات ایجاد شود. شبکه ها و کمیته های سازماندهی اعتراضات در هر محل را شکل دهیم. این تشکل ها در شرایط حاضر امر متشکل کردن مردم محل و هدایت اعتراضات و هماهنگی با سایر محلات را بعهده دارند و در ادامه و با تغییر قوا نیز کنترل و اداره محلات و برقراری نظم را می توانند، بعهده داشته باشند. قهر رژیم را با قهر متقابل باید جواب داد. کمیته ها و شکبه های محل، مردم را برای مقاومت در مقابل نيروهاى سركوب سازمان ميدهند و با فروپاشی رژیم  تامین کننده امنیت و ارگانهای اداره  کننده محلات خواهند بود. نیروهای رژیم را از محلات باید بیرون راند!

4– سمبل های اقتدار رژیم را زیر پا بگذاریم. حجاب را دور بیندازیم!

نقش زنان در این  اعتراضات برجسته است. حجاب که ابزار سلطه بر زنان و ایجاد رعب و کنترل کل جامعه بوده است باید بدور اندخته شود و از این طریق حاکمیت و اقتدار حکومت نفی شود.

5– نیروهای سرکوب را تضعیف و آنها را خنثی کنیم!

باید روی صفوف نیروهای انتظامی کار کنیم. آنها را تضعیف و ماشین سرکوب را از کار بیندازیم. کاری کنیم که آن بخش از نیروهای انتظامی که دستشان به خون مردم و به سرکوب آلوده نیست صف نیروهای رژیم را هر چه زودتر ترک کنند. نیروهای سرکوب باید بر خود بلرزند. حلقه محاصره سران رژیم را باید تنگ کرد. به نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی اخطار دهیم كه تا دیر نشده صف خود را از جانيان حكومت جدا كنند و در کنار مردم قرار بگیرند .

6–  اعتصاب عمومی را سازمان دهیم!

گسترش اعتراضات خيابانى کلیدی است اما کافی نیست. اعتراضات خیابانی لازم است با اعتصاب سراسری و عمومی همراه شود تا حکومت فلج  شده و از پای در آید. از اینرو نقش فعالین و رهبران جنبش های اجتماعی، بویژه رهبران جنبش کارگری و معلمان که با تلاش و هزینه بسیار در سالهای گذشته زمینه ساز اعتراضات اخیر شدند، اکنون کلیدی است. کارگران، معلمان، کارمندان، دانشجویان و دانش آموزان ستون فقرات اعتصاب سراسری هستند. اعتصاب عمومی صفوف رژیم را بیش از پیش بهم خواهد ریخت، آنها را فلج خواهد کرد و جنبش سرنگونی را در موقعیت بهتری برای وارد آوردن ضربه آخر قرار خواهد داد.

7– مراقب مداخلات و مهندسی کردن اوضاع باشیم!

دشمنی غرب و در راس آن آمریکا با جمهوری اسلامی بهتر از دوستی شان با این حکومت ضد انسانی است. انقلاب ٥٧ را همین ها مهندسی کردند و نیروهای اسلامی و خمینی را سوار آن کردند و بعد زیر بال شان را گرفتند و از سقوط نجات شان دادند. باید مراقب مداخله برای تعیین جهت حرکت مردم و آلترناتیو سازی شان باشيم. با جمهوری اسلامی دوستی نکنند و از آن حمایت نکنند. به خیرشان امیدی نیست! شر نرسانند! مراقب مدیای نوکر و بویژه نقش بی بی سی برای زهر پاشیدن به حرکت مردم باشیم. اینها در شکست انقلاب ٥٧ و سوار کردن خمینی بر آن نقش مهمی داشتند.

8– پیروزی را تعریف و آنرا تضمین کنیم!

معنای پیروزی را روشن کنیم. منشوری از اساسى ترين خواستها باید ملاک شناخت نیروهای سیاسی و تعریف پیروزی مردم باشد. نباید اجازه داد یک ارتجاع برود و ارتجاع دیگری تحت نام دیگری جای آنرا بگیرد.