ميترا آذرخش: ابتکار بسیار جالب پرستاران بیمارستان میلاد، الگو میدهد

پرستاران بیمارستان میلاد در اقدامی متحد تصمیم گرفتند که با تاسیس کانالی تلگرامی صدای خودشان را به گوش همه همکاران وپرسنل دیگر بیمارستان و همچنین به گوش های شنونده نه در حصار میلاد که در تمام کشور برسانند.

آن ها در فراخوانی دسته جمعی از کلیه همکاران خود خواستند که لینک کانال اعتراضی خود را برای تمامی دوستان و آشنایان خود درتمام گروه ها و کانال های دیگر ارسال کنند تا با همدلی و اتحاد به خواسته های برحق خود دست یابند. آن ها که سال گذشته نیزاعتراضاتی را داشته اند با نگاه به سایر اعتراضات توده ای از جمله اعتصابات هفت تپه و بازنشستگان و معلمان به این نتیجه مهمرسیدند که به دست آوردن حق با چانه زنی با صاحبان سرمایه به دست نخواهد آمد. تنها راه شنیدن صدایشان و دستیابی به درخواستهایشان تجمع و تحصن می باشد.

مشکلات پرستاران در دوران کرونا دو چندان بوده و مشکلات پرستاران بیمارستان میلاد بیشتر از همه. در وهله اول با اعلام ضررده بودنبیمارستان در سال جاری حقوق و دستمزد آن ها کاهش پیدا کرده و کارانه و نرخ بهره وری آن ها نیز کمترین میزان را در میان بیمارستانهای تهران داشته است. درحالیکه با نگاهی گذرا به بیمارستان میلاد مشخص است که شلوغ ترین و پر زحمت ترین بیمارستان ایران میباشد و به دلیل کمبود امکانات درمانی در شهرستان های دیگر، از تمام نقاط کشور جهت مداوا و انجام عمل های سنگین به اینبیمارستان مراجعه می کنند. همگی این ها در شرایط عادی درمانی است. در سالی که رنج کرونا، غم از دست دادن همکاران و فشار دوچندان کاری به علت بیماری کرونا نیز به آن ها وارد گردیده، حق کرونا آن ها نیز پس از گذشت یک سال فقط به مبلغ هشتصد هزار تومانواریز گردیده است. مبلغی که با اعتراض وسیع پرستاران همراه بوده و آن را چون توهینی به خود و کل جامعه پرستاران قلمداد کرده اند.

از دیگر مشکلات بزرگ پرستاران، احترام نداشتن پرسنل می باشد. رئیس بیمارستان، جناب حمزه زاده بارها به آن ها بی حرمتی کرده وبا القابی همچون گوسفند و چوپان آن ها را خطاب قرار داده است. با مرور مشکلات هر بخش از کادر پرستاری بیمارستان متوجه ترفندیحیله گرانه از طرف مدیریت بیمارستان جهت زیر پا گذاشتن حقوق آن ها خواهیم بود. از جمله آن که در ابلاغ های جدید، سمت شغلینیروی بخش آزمایشگاه و رادیولوژی و پذیرش را به کارمند اداری تغییر داده تا حق شب کاری و دیگر مزایای آن ها را با همین تغییر نامپرداخت ننماید.

این بیمارستان نزدیک به هزار پرستار دارد که همگی تحت فشار هستند. پرستاری با بیش از سیصد ساعت کار در ماه تنها پنج میلیونتومان دریافت کرده است. همین یک جمله برای نمایش عمق فاجعه کافیست. سیصد ساعت کار در ماه برای انسان، نمایش ظلم، اسارت وتحت ستم بودن است. مبلغ حقوق عم برای کسی که روزانه در معرض ویروس کرونا است و با بزرگ ترین و خطرناک ترین اپیدمی صدسال اخیر دست و پنجه نرم می کند به شوخی بیشتر شباهت دارد تا واقعیت. اما در حکومت اسلامی به بردگی گرفتن انسان حقیقتیآشکار است.

پرستاران شاغل در بیمارستان به اعتبار نامه ای که در تاریخ ده دی ۹۹ از طرف رئیس بیمارستان به تامین اجتماعی ارسال شده مطابققانون کار بوده و فاقد رابطه استخدامی با سازمان تامین اجتماعی می باشد. به طور خلاصه اینکه پرستاران کارمند رسمی نیستند و درآغاز هر سال قراردادی یک ساله با آن ها بسته می شود و هر لحظه که مدیریت اراده نماید می تواند قرارداد را فسخ نماید.

در شرایطی که با تورم افسارگسیخته در ایران مواجه هستیم حق کارانه این پرستاران از سال ۹۱ ثابت باقی مانده است و همین عدمامنیت شغلی نیز یکی از ترس های پرستاران در این ایام سخت اقتصادی می باشد. به پایان سال ۹۹ نزدیک می شویم و پس از تجمعیکه در تاریخ ۲۳ دی انجام گرفت همگی پرستاران تهدید به عدم تمدید قرارداد شده اند و به طور مستقیم و غیر مستقیم عدم تمدید قرارداددر سال جدید را به رخشان میکشند تا آن ها را از تجمعی دیگر و اعتراضی دیگر برحذر دارند و تاسف بارتر اینکه به صورت نامحسوسکسر حقوق حدود یک میلیون تومانی نیز به دلیل تنبیه برای اعتراضشان اعمال شده است.

اما بازتاب جهانی اعتراض پرستاران و حمایت همه جانبه مردم در فضای مجازی آن ها را در ادامه دادن اعتراضاتشان مصمم تر کرده ودرخواست های خود را صریح تر بیان می کنند. آن ها مدیر فاسد خود را می شناسند. مدیری که در شرایط سخت کرونایی به بهانه نبودبودجه و اعتبارات کافی، ماسک و گان و محلول ضدعفونی به مقدار نیاز در اختیار پرستاران قرار نمی دهد و با وقاحت کامل به آن هااعلام کرده اند که خودشان تهیه کنند. با گستاخی به پرستاران اعلام می نمایند که بودجه داریم ولی صرف مسائل مهمتر می گردد. بهپرسنل اعلام کرده که مسائل مالی به من ارتباطی ندارد.

در حالی که پیمانکار طبقه دهم بیمارستان و ساختمان جدید اداری برادر خود حمزه زاده، رئیس بیمارستان بوده و صورت وضعیت هایشرکت پیمانکار به موقع پرداخت می گردد. مشاور رئیس، خواهر زاده او می باشد که به گفته پرستاران با سی سال سن ماهانه پنجاهمیلیون تومان حقوق می گیرد.

این عمق فساد و چپاول گسترده ای است که در جمهوری اسلامی به تمامی ارکان اداری و نظامی و حکومتی رخنه کرده و در این شرایطخاص بهداشتی که تمام دنیا از کادر درمان خود حمایت می کند، کاسه لیسان این نظام جنایتکار، پرستاران را استثمار می نمایند. شکینیست که در تمامی بیمارستان های دیگر در سراسر ایران نیز شرایط بهتر از این نمی باشد اما به دلیل عدم ثبات شغلی و تهدیداتامنیتی هنوز صدای رسایی مانند بیمارستان میلاد بیرون نیامده است، اما اعتراضات در زیر پوست جامعه جریان دارد و با یکی شدنهمه آن ها دیگر اثری از استثمار و نظام استثمارگر جمهوری اسلامی باقی نخواهد ماند.