کارگران علیه اعدام، پیام ده اکتبر، بایکوت جمهوری اسلامی

امسال قدرتمند تر از هرسال جامعه علیه اعدام ها قد علم کرد. هنگامیکه حکم اعدام سه جوان بازداشت شده آبانماه سعید تمجیدی، امیرحسین مرادی و محمد رجبی اعلام شد، با اعتراضی گسترده در ایران و در سطح بین المللی، با طوفان تویتری میلیاردی که در جهان رکورد داشت و با بیانیه های اعتراضی پاسخ محکمی گرفت و  نقطه عطفی در جنبش علیه اعدام بود. و این جنبشی است که امروز بیش از هر وقت صدای خود را جهانی کرده است.  در همین راستا وقتی نوید افکاری جوانی از دستگیر شدگان سال ٩٧ وحشیانه اعدام شد ولوله ای به پا شد و جامعه یک صدا به اعدام نه گفت. و این صدا آنچنان رسا بود که در دنیا طنین انداخت و کارزار علیه اعدام به کارزاری علیه حکومت اسلامی و انزوای آن در سطح جهانی تبدیل شد که همچنان با قدرت ادامه دارد و به جلو میرود. در اعتراض به این جنایت سازمانهای بین الملی به صدا در آمدند. از ورزشکاران گرفته تا هنرمندان و کارگران و دانشجویان در اعتراض به اعدام این جوان صدایشان را بلند کردند و مراسم گرامیداشت او به یک اجتماع اعتراضی علیه اعدام تبدیل شد.  فشار این اوضاع و احوال را حتی بر روی گفتمان های نهادهای مختلف جهانی و حتی دولت های مختلف میشد دید. سازمان عفو بین الملل که همزمان گزارش خود را از کشتار آبان تحت عنوان “ویرانگران انسانیت” انتشار داده بود، از همه نهادها خواست که اعدام نوید افکاری را محکوم کنند.

در یک کلام جنبش علیه اعدام این توحش و جنایت رسمی و دولتی و سازمان یافته علیه مردم، اکنون یک جنبش گسترده و موثر و غیر قابل چشم پوشی است و فشار سنگینی را بر گرده جمهوری اسلامی سرمایه داران گذاشته است. و این جنبشی است که حزب ما سالهاست پرچمش را بدست گرفته است و منصور حکمت با جمله “اعدام قتل عمد دولتی است” بر آن روشنایی بخشید. تلاش ما اینست که این جنبش با کارزار بایکوت جهانی جمهوری اسلامی پیوند یابد و این حکومت به دلیل پایمال کردن ابتدایی ترین ارزشهای انسانی از نهادهای دیپلماتیک و هنری و ورزشی بین المللی از جمله سازمان جهانی کار کنار گذاشته شود.

بدین ترتیب ما که سالهاست از بایکوت سیاسی این رژیم اعدام و سرکوب و جنایت سخن میگوییم، پیاممان به مناسبت روز جهانی اعدام امسال همین بود و از تمام سازمانها و نهادهای بین المللی خواستار بایکوت سیاسی رزیم اسلامی شدیم. خطاب به همه دولتها فریاد زدیم که مماشات دیگر بس است و جمهوری اسلامی این رژیم سرکوب و جنایت باید در سطح بین المللی منزوی شود و خود این کارزار را بدست گرفتیم. به اتحادیه های مختلف کارگری نامه دادیم و در همین راستا خواستار اخراج رژیم اسلامی از سازمان جهانی کار شدیم. و این کارزاریست که امروز گسترده در سطح ایران و جهان به پیش میرود و شمار زیادی از ورزشکاران و هنرمندان نیز به آن پیوسته اند و بایکوت ورزشی و هنری جمهوری اسلامی را مورد پافشاری قرار میدهند.. در ایران نیز شماری از تشکلها و گروههایی از کارگران، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان و فعالین اجتماعی طی نامه ای سرگشاده  به عفو بین المللی  بر همین خواست تاکید کردند. آنها در نامه خود گستاخی حکومت در برابر مردم جامعه را نتیجه مماشاتهای بین المللی دانسته و از اینکه این حکومت علیرغم کشتار و اعدام شهروندانش هنوز در محافل، مجامع و سازمان‌های جهانی پذیرفته می شود و روابط سیاسیش با دنیای خارج برقرار است،  آنها را مسئول اعلام کردند.  بعد نیز مصرانه خواستار فشار آوردن به مجامع بین المللی  و فشار آوردن بر جمهوری اسلامی  برای دست برداشتن از کشتار، شکنجه و اعدام و به رسمیت شناخته شدن  حقوق پایه ای مردم ایران شدند.  بدین ترتیب  با صدای بلند اعلام کردند که صدور بیانیه ها در محکومیت اعمال ضد حقوق بشری، برای به رسمیت شناخته شدن حقوق مردم ایران توسط حکومت کافی و چاره ساز نیست  بلکه باید محدودیت های سیاسی جدی و عملی در سطح جهانی تا زمان تن دادن به رعایت حقوق سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی مردم علیه حکومت اعمال گردد.

این چنین است که در رفراندومی بزرگ و سراسری مردم ایران به اعدام نه گفتند و  کیفرخواست خود را  علیه حکومت اعدام و سرکوب و جنایت اعلام داشتند.

در چنین فضایی است که امسال به استقبال ده اکتبر روز جهانی علیه اعدام رفتیم. شعارنویسی علیه اعدام، فضای پر از اعتراض در گروههای مختلف مدیای اجتماعی در میان بخش های مختلف جامعه، و بیانیه های اعتراضی به این مناسبت همه و همه گوشه هایی از این فضا را انعکاس میدهد. از جمله به این مناسبت کارگران و فعالین اجتماعی از زندان و از بیرون زندان علیه اعدام بیانیه دادند و بر لغو این مجازات وحشیانه پای فشردند و در زیر پست هایی که در مدیای اجتماعی گذاشته میشود، هشتگ های #نه به اعدام و #اعدام قتل عدم دولتی است نقش بست.  یک نمونه از این بیانیه ها از سوی اتحاد بازنشتگان داده شده است. در بخشی از این بیانیه چنین آمده است: ”مردم خواستار لغو فوری احکام اعدام هستند. #اعدام به عنوان قتل سازمان یافته‌ی حکومتی،#ممنوع است‌.پرونده سازی، بازداشت و زندان برای فعالین کارگری، فرهنگیان، نویسندگان، روزنامه‌نگاران و کنشگران مدنی و  برخورد امنیتی با اعتراضات شهروندان مطالبه‌گر را پایان دهید. ایستادگی در برابر سرکوبِ هر چه عریان‌تر، همراه با خشونت سازمان یافته، نیاز به همسویی و همگرایی بزرگ مردم ایران برای پیگیری توامان آزادی و عدالت را دارد.۱۰ اکتبر۲۰۲۰”

نمونه دیگر بیانیه شورای بازنشستگان ایران است. در بخشی از آن چنین آمده است: “اعدام همواره در دست حکومت ها ابزاری برای تمکین و مرعوب کردن جامعه بوده و حکومتی که در مقابل مطالبات و احتیاجات مردم پاسخی نداشته باشد ، ناچار است که برای جلوگیری از تعرض آنها جامعه را ترسانده و آنان را به تمکین و تحمل وابدارد. ولی اکنون شرایط به گونه ای دیگر رقم خورده است. روز جهانی مبارزه برای  لغو اعدام ، حاصل تلاشهای مردم‌پیشرو جهان است.  همبستگی  همه‌مردم ایران و جهان تا پاک شدن این لکه سیاه از جامعه جهانی ادامه خواهد داشت.“

و بالاخره اینکه یک چهره شاخص مبارزه علیه اعدام در ایران آتنا دائمی  این فعال دفاع از حقوق کودک، حقوق زن و علیه اعدام است که پیامهای هر ساله اش از زندان به این مناسبت از زندان صدای آزادیخواهی و انسانیت است.  او در  بخشی از یکی از بیانیه هایش  چنین مینویسد: “با یاد تمام عزیزانی که در طول این سی و چند سال جان خود را از طریق اعدام از دست داده اند همچنان می گویم نه به اعدام…. ”

آتنا دائمی به جرم دفاع از انسانیت ٥ سال است که در زندان است و در پرونده جدیدی  دوسال و نیم دیگر حکم گرفته است.

در چنین فضایی از اعتراض و مبارزه است که ده اکتبر روز جهانی علیه اعدام را پشت سر گذاشتیم و روزهای آبان و سالگرد خیزش آبان ماه را در پیش داریم و شعارهای “آبان ادامه دارد”، “کشته آبان ما ١٥٠٠ نفر” بر در و دیوار نقش بسته است. و این فضای جامعه ایست که به نقطه انفجار رسیده است. و همه شواهد انقلابی انسانی برای زندگی ای انسانی را در چشم انداز نزدیک قرار داده است. جمهوری اسلامی باید گورش را گم کند و برود. این خواست قلبی همه کارگران و مردم آزادیخواه جامعه است.   

شهلا دانشفر

کارگر کمونیست ٦٤٤