اذان صبح شما آوای مرگ می دهد & خشم میتواند به عمل تبدیل شود- مریم فرهادی

اذان صبح شما آوای مرگ می دهد

‌امروز ۲۱اذر ۱۴۰۱ همان زمان که خیلی از ما در خواب بودیم یا زندگی عادی خودمان را میگذراندیم،جوانی ورزشکار و شجاع به اتهام آزادی خواهی و وطن پرستی جلوی چشم بسیاری از به اسم( انسان ) در سکوت و بی خبری به دار آویخته شد .
و این غاضبان چه درکی دارند از حال مادر مجیدرضا،مادری که چشم امید به حقوق بشر و دنیا بود تا پسرش را دور از میله های زندان در آغوش بکشد و حال بی اطلاع به او تن بی جان پسرش را در خاک گذاشتند .
این روز ها همه ی ما از زندگی قبلی خود دور شدیم و ماندیم که اصلاً
چگونه قبل از این اتفاقات زندگی میکردیم ؟چگونه متوجه این جنایت ها نبودیم ؟مگر میشود این همه خون خواری توی یک شب در وجودی ریشه بزند و اینچنین رشد کند.
پلی همچنان میدانیم و امید داریم که این بی وجدان ها ماندنی نیستند و همه ی ما صبح آزادی را با تجربه ای فراموش نشدنی که از این روز ها در سر داریم و حس شیرین پیروزی جشن میگیریم ولی باید برای رسیدن آن روز بدانیم واقعیت این روز ها اینگونه است که کشتن محسن شکاری برای این جانیان بی قلب و وجدان هزینه ای جز هشتگ در صفحات مجازی نداشت و اینان احساس کردن که دیگر جامعه انقلابیون منفعل شده اند پس با خیال آسوده مجیدرضا را هم اعدام کردند و اگر تغییری در مسیر انقلاب ایجاد نشود راه خونین خود را ادامه میدهند و هیچ معلوم نیست که باید به اعزای چند فرزند بیگناه ایران بنشینیم و چند مادر از داغ فرزند خود خون دل بخورند.تجربه این چند ماه به ما ثابت کرده که اگر دست در دست هم دهیم حتی با توپ و تفنگ هم باشند عقب میکشند .صدای آزادی خواهی ما بلند است و باید بلند تر شود تا گوش جهان را پر کند .
همه ی ما هنوز نور امید در دل داریم ، امید به پیروزی امید به ازادی
نباید بگذاریم این شمع وجودمان خاموش شود ،همین شمع امید در‌وجود ما میتوند انبار باروت آن ها را به آتش کشیده و خودشان را در آتشی که مهماتش را مهیا کردند بسوزاند .
به امید روز های بهتر و آرامش برای دل داغدار مادران و پدران ایرانم

خشم میتواند به عمل تبدیل شود.

بعد از روز هایی که گذشت و جنایت هایی که از جمهوری شیطانی ایران دیدیم تمام وجودمان پر از غم و تنفر بود و حال بعد از اینکه این جنایت ها را از حد گذرانده اند و ععزبزان ما را تنها و بیگناه و فقط به دلیل آزادی خواهی به دار میکشند و با مثل شهریار عادلی انقدر برای اعتراف اجباری شکنجه میکنند تا تحمل آن ها تمام شده و جان شیرین خود را از دست دهند دیگر خشم است که وجودمان را پر کرده است .
این خشم دیگر باید تبدیل به عمل شود تا مثل طناب داری به گردنشان بیافتد .
همان طور که از تجربه ۹۰ روز انقلاب دانستیم اعتصابات سراسری بهترین ضربه و بزرگ ترین حرکت جمعی ماست که بیشترین اسیب را به این دولت میرساند که باید باز هم ادامه دهیم .
مگر تا کی میتوان با این جنایت ها با این گرانی با این تورم ساخت ؟ زندگی کرد؟
اعتصابات سراسری و اعتراضات سراسری در خیابان ها به صورت متوالی راه پیروزی ماست.‌همه ی ما میدانیم که اعتصابات سخت است مخصوصاً در این شرایط سخت کنونی با این حجم از تورم و گرانی ولی حال زمانی است که باید قدمی برداریم تا در شیرینی این پیروزی همه با هم شریک باشیم .
همه دنیا میبیند و میداند که چه جهنمی از ایران برای ما ساخته اند حقوق بشر اعلام کرده اند که اعدام معترضین نقض فاحش عدالت و یک تنش خطرناک است ولی تنها چیزی که می تواند به ما کمک کند همدلی و همرنگی خود ماست .
نباید بگذاریم ده ها نفر دیگر که در صف اعدام اند که کودکان نیز در بین آن ها هستند به چوبه دار سپرده شوند.
به امید آرامش و آزادی ایران و ایرانی