“از کاری که کرده‌ام اصلا پشیمان نیستم”

“از کاری که کرده‌ام اصلا پشیمان نیستم”! توجیهات بی شرمانه سیاستمدار حزب سوسیال دموکرات آلمان در مورد شرکتش در جشن سفارت جمهوری اسلامی در برلین.«نیلز آنن» سیاستمدار آلمانی از حزب سوسیال دموکرات‌ بعد از شرکت در مضحکه جشن سفارت جمهوری اسلامی در برلین و در دفاع از این اقدامش گفته است:”از کاری که کرده‌ام اصلا پشیمان نیستم”

وی در مصاحبه با رادیو صدای آلمان توجیهات زیر رادر دفاع از این اقدام کثیفش ارائه داده است:ما با تهران در حال گفت‌وگو هستیم و این سیاست ماست. او ضمن انتقاد ضمنی به رویکردها و فشارهای آمریکا، افزوده است: ما زیر فشارها هم با ایران در مورد سیاست‌های منطقه‌ای‌اش و حمایتش از گروه‌های تروریستی که در جهت نابودی اسرائیل فعالیت می‌کنند گفت‌وگو می‌کنیم. ما نیاز داریم که مجاری گفت‌وگو با تهران را باز نگه داریم. استراتژی فشار حداکثری آمریکا (علیه ایران) برای من قانع‌کننده نیست و نیازی نمی‌بینم که از اقدام خود (شرکت در جشن سفارت) ابراز ندامت کنم.”.

به نظر وی مهم این است که دو طرف همواره در حال گفت‌وگو باقی بمانند، حتی در مراسمی مانند انچه در سفارت ایران در برلین برگزار شد: “ما به باز نگه داشتن کانال‌های گفت‌وگو با تهران نیاز داریم. من اصلا با استراتژی فشار حداکثری از سوی ایالات متحده موافق نیستم و به همین دلیل از کاری که کرده‌ام اصلا پشیمان نیستم.”

در اقدامی دیگر «راینر برویل”، سخنگوی وزارت امور خارجه آلمان، در پاسخ به سوال دویچه وله، حضور آنن در این مراسم را این‌گونه توجیه می‌کند: “شرکت کردن نمایندگانی از وزارت امورخارجه یا حتی دیگر وزارت‌خانه‌ها در مراسمی به مناسبت جشن‌های ملی کشورهای دیگر که آلمان با آنها روابط دیپلماتیک دارد، اقدامی است رایج.”

این اقدام وی و شرکتش در جشن رژیم در برلین در شرایطی صورت میگیرد که دهها فعال کارگری، معلمان و دانشجویان و فعالان محیط زیست در زندانهای رژیم تحت فشار بوده و جانشان در خطر است. بخشی، سپیده قلیان، نجاتی، عظیم زاد، پروین محمدی و.. از جمله کسانی هستند که توسط رژیم زیر شکنجه و اذیت وآزار قرار دارند.

قطعا این جناب از همه این وقایع و سیاست های سرکوبگران جمهوری اسلامی مطلع بوده و می داند رژیم چه بر سر زندانیان سیاسی در ایران می آورد. قطعا وی به خوبی این را هم می داند که مردم ایران جمهوری اسلامی نمی خواهند و خواهان به زیر کشیدنش می باشند. اما علیرغم همه اینها به دست بوس نمایند گان رژیم آدمکشان اسلامی در برلین می رود.

اینجا دیگر حقوق بشر، دفاع از آزادی عقیقده وبیان؛ حق تشکل و اعتراض و برخورداری از امنیت سیاسی و….. مثل همیشه و طبق معمول معنایی ندارد. چرا که طبق ادعای همینها “آنچه در ایران هست انتحاب مردم ایران است و این جنابان به این انتخاب مردم ارزش قائل بوده و به آن احترام می گذارند”!

این سیاست همیشگی و کثیف همه دولت ها در آلمان و بویژه این حزب در توجیه مماشات و گسترش روابطش با جمهوری اسلامی بوده است. اینها همیشه عاشق آخوند و “فضای روحانی چرندیات اسلام حامی صلح و..” بوده وبرایش احترام گذاشته و جاده صاف کن گسترش فعالیتهای سیاسی رژیم تروریستی جمهوری اسلامی در آلمان و در اروپا بوده اند. چندش آور و است و تهوع آور! این اقدام وی بشدت محکوم بوده و مورد تنفر و انزجار مخالفان جمهوری اسلامی و مردم ایران می باشد. معنای عملی این کار ادامه حمایت از جمهوری اسلامی و سیاست های سرکوبگرانه اش برعلیه مبارزات مردم در ایران است. هر توجیه و بهانه ای  که این جناب و حزبش برای این اقدام شنیعش بیاورد، ذره ای از این واقعیت کم نمی کند که دولت آلمان با سیاستهای حمایتی و مماشات جویانه اش با رژیم  ایران و حزب سوسیال دموکرات با این کارهایش، آن هم در شرایطی که جمهوری اسلامی در داخل زیر ضرب مبارزه مردم قرار داشته و در خارح تحت فشار آمریکا و غرب می باشد،همه و همه در مسیر حمایت و قوام بخشیدن به پایه های حاکمیت ننگین و وحشی جمهوری اسلامی اعدام وزندان و.. در ایران برای ادامه حیاتش می باشد. این سیاستها هم راه به جایی نخواهد برد.

اما در مورد سابقه و تاریخچه روابط دولت های آلمان و بویژه حزب سوسیال دموکرات با رژیم جمهوری اسلامی جهت اطلاع و یادآوری

در اوایل دهه 1990 میلادی تروریست های اعزامی جمهوری اسلامی با مسئولیت رفسنجانی و فلاحیان رهبران حزب دموکرات در رستوران میکونوس برلین را تروز کردند. آن موقع به نظر می رسید که روابط  ایران و آلمان تیره تر بشود. چند سالی طول کشید. تروریستها را فراری دادند و یک نفرشان به نام کاظم دارابی را به 15 سال زندان محکوم کردند. روابط دو طرف کمی تیره شد. این وضعیت ادامه داشت تا اینکه در انتخابات سال 1998 حزب سوسیال دموکران و حزب سبزها قدرت را در دست گرفتند. آغاز دوره گسترش روابط با جمهوری اسلامی استارت می خورد.

سیاست دولت آلمان بویژه حزب سوسیال دموکرات در حمایت از جمهوری اسلامی قدمتی طولانی دارد. این حزب اساسا سیاستش گسترش روابط با رژیم  جمهوری اسلامی، آنچه که این حزب “دیالوگ و گفتگو” می نامد بوده است. این سیاست رسمی این حزب در قبال جمهوری اسلامی بوده و می باشد. سابقه این سیاست کثیف حمایتی از رژیم ترور و شکنجه و اعدام به دوره صدرات «گرهارد شرودر» از حزب سوسیال دموکرات و «یاشکا فیشر» از حزب سبزها از اواسط سال 1998 تا 2005 بر میگردد.

آن موقع اینها در قدرت بودند  وسیاست رسمی از “ایزوله خارج کردن جمهوری اسلامی و بازگرداندنش به جامعه جهانی” را در پیش گرفتند.و با این توجیهات بی شرمانه بارها به ایران سفر کردند،برای اصلاح طلبان حکومتی در برلین جلسه گرفتند که با اعتراض وسیع مخالفان جمهوری اسلامی و از جمله حزب کمونیست کارگری روبرو شد و کنفرانس برلین را در اثر فشار و زور اعتراض و مبارزه مخالفان، مجبور شدند لغو بکنند و عملا شکست خوردند.

خاتمی را به برلین آوردند از ترس اعتراضات مخالفان که وسیع هم بود، خاتمی از فرودگاه با هلیکوپتر به مقر دولت شروردر و فیشر بردند. دولت آلمان آن موقع تمام قد پشت حکومت اسلامی و اصلاح طلبان حکومتی رفت.

آلمان از اولین کشورهایی بود که بعد از صدور فتوای قتل سلما ن رشدی توسط خمینی که کشورهای اروپایی سفرایشان را به نشانه اعتراض به این اقدام حکومت از ایران  خارج کرده بودند، نه تنها سفارتش در را ایران نبست، بلکه به رژیم و سفارتش در برلین برای گسترش فعالیتهای حکومت تروریستهای اسلامی حاکم برایران “کمک های ویژه ای” هم کرد. توجیهات دولت آلمان آن موقع مورد اعتراض و تنفر مخالفان رژیم قرار گرفت و اعتراضات گسترده ای علیه این سیاست حمایتی اش از رژیم ایران، برگزار شد. گرهارد شرودر به ایران سفر کرد و قراردادهای میلیون دلاری با حکومت بست.

در ادامه این سیاستها «ولفگانگ تیرزه» رئیس پارلمان آن موقع به قم سفر کرد و با آخوندهای کله گنده به بحث و تبادل نظر اندر باب” گفتگوی تمدنها و جایگاه اسلام و… پرداخت”، رسما عمامه به سر گذاشت و در مدح و ثنای اسلام رهایی بخش جمهوری اسلامی خزعبلات گفت و به خلسه رفت. عکس این جناب با عمامه در رسانه های آلمانی منتشر شد و روزنامه ها تیتر زدند” آیت الله ولفگانگ تیریزه در ایران به دنبال چیست؟ این موضع تبدیل به یک افتضاح سیاسی برای دولت آلمان و این حزب شد.

در این دوره آلمان وسیع ترین روابط سیاسی و اقتصادی را با ایران داشت و در واقع لابی فعال و حامی رژیم در اتحادیه اروپا بود. علیرغم فشارهای آمریکا و انگلیس، این دولت موفق شد اتحادیه اروپا را هم به “ضرورت گسترش روابط با ایران” مجاب کرده و بدین ترتیب سیاست اتحادیه اروپا هم به سمت بازگرداندن سفرایش به ایران و از سرگیری روابط با رژیم جمهوری اسلامی تمایل پیدا کرد.

در دوره قدرت گیری دولت ائتلافی مرکل، این روابط  کماکان ادامه داشت تا اینکه موضع توافق هسته ای با رژیم پیش آمد و آلمان جزو کشورهای مهم در تدوین این توافق شد. گروه 5+1.

بعد از توافق هسته ای روابط با رژیم  جمهوری اسلامی و این بار به بهانه “نجات برجام”  ادامه دارد. در تازه ترین اقدامات و علیرغم مخالفت آمریکا، اتحادیه اروپا کانال مالی برای نجات برجام بوجود آورده است. اینجا اتحادیه اروپا با خروج آمریکا از برجام؛ پشت نجات برجام سنگر گفته و به این بهانه ، مخالفتش را با سیاستهای آمریکای ترامپ برعلیه رژیم ایران به پیش می رود. موضوع حمایت اتحادیه اروپا از جمهوری اسلامی تبدیل به یک موضوع جدی اختلاف آمریکا و این اتحادیه شده است و این ماجراها ادامه دارد.

در اقدامی دیگر سال گذشته  Stephan Eeil نخست وزیر ایالت «نیدرزاکسن» از حزب سوسیال دموکرات، شاهرودی جنایتکار رئیس قوه قضائیه حکومت را علیرغم اینکه وی در لیست تحریمهای اتحادیه اروپا قرارداشت، به هانوفر مرکز این ایالت برای معالجه پزشکی آورد که با اعتراض گسترده مخالفان از جمله حزب کمونیست کارگری روبرو شد و ناچار شدند شاهرودی را فرای بدهند.

در کنار همه این موارد یا دشده حزب سوسیال دموکرات یک پایه ثابت حمایت از رژیم جمهوری اسلامی بوده است.از این موارد به وفور وجود دارد.

همه این سیاستها یک جهت گیری داردو آن حمایت از رژیم جمهوری اسلامی توسط احزاب ودولت های بر سر کارآمده در آلمان با توجیهات بی شرمانه همیشگی که بالا به آنها اشاره شد.هر توجیه و بهانه ای که اینها در حمایت از جمهوری اسلامی بیاورند، سیاست شان حمایت و گسترش رابطه با جمهوری اسلامی  می باشد. و این مورد نفرت و انزجار مخالفان حکومت و مردم در ایران می باشد.

هر گونه حفظ و گسترش رابطه با رژیم  جمهوری اسلامی معنایی جز حمایت از سیاستهای سرکوبگرانه این رژیم؛ ادامه کشتار و اعدام زندانیان سیاسی، دستگیری فعالان کارگری و معلمان ودانشجویان وسرکوب اعتراضات رو به رشد مردم علیه حکومت ایران نداشته و ندارد. مردم ایران اینها را فراموش نخواهند کرد.

محمد شکوهی

30 بهمن 1397، 19 فوریه 2019