اعتراض به حضور جمهوری اسلامی در سازمان جهانی کار در ژنو

متن گفتگو با شهلا دانشفر و کاظم نیکخواه در تلویزیون کانال جدید

روزهای 17 تا 21 ژوئن آکسیونهایی مقابل کنفرانس سازمان جهانی کار در ژنو به فراخوان نهاد “کمپین برای آزادی کارگران زندانی” (FTN) برگزار شد و فعالیتهای دیگری نیز در این زمینه از جانب کمپین برای آزادی کارگران زندانی و فعالین حزب کمونیست کارگری صورت گرفت که گزارشات آن در رسانه های مختلف از جمله کانال جدید منتشر شد. اینجا گفتگویی داریم با کاظم نیکخواه و شهلا دانشفر در مورد این حرکتهای اعتراضی و فعالیتهایی که در این رابطه در ژنو صورت گرفت:

سیما بهاری: گزارشهایی که این هفته منتشر شد نشان میدهد که شما هفته پرباری داشتید و فعالیتهای هیجان انگیز و جالبی را به پیش بردید. اگر ممکن است قبل از اینکه وارد سوالات مشخصتری شوم بگویید که چه کردید و کجا بودید و این فعالیتها چه بودند؟

شهلا دانشفر : بله هفته پربار و جالبی بود. ما از ماه آوریل تدارک این هفته اعتراضی در مقابل اجلاس سازمان جهانی کار را دیدیم. برنامه کارمان را با قطعنامه در اعتراض به حضور جمهوری اسلامی در این سازمان شروع کردیم. رئوس اصلی بندهای این قطعنامه عبارت بودند از: دفاع از کیفرخواست اسماعیل بخشی و سپیده قلیان علیه شکنجه و زندان، اعتراض علیه امنیتی کردن مبارزات، (کارزاری که اول بار توسط جعفر عظیم زاده و اسماعیل بخشی از زندان اعلام شد و خواست آن لغو تمامی احکام امنیتی برای فعالین کارگری و معلمان و فعالین اجتماعی بود و به احکام زندان و شلاق علیه فعالین کارگری و معلمان اعتراض داشت). قطعنامه ما در این رابطه از سوی چندین کنفدراسیون اتحادیه ای در کانادا، استرالیا و عراق امضاء شد و اتحادیه های کارگری نروژ و پست کانادا نیز حمایت خود را از مضمون آن اعلام داشتند. ما با پشتوانه این حمایت ها و با همراه داشتن نامه هایی که از ایران در اعتراض به حضور جمهوری اسلامی در سازمان جهانی کار داده شده بود، از جمله ترجمه انگلیسی نامه اتحادیه آزاد کارگران ایران به اتحادیه های آی تی یو سی و نامه های سرگشاده شورای بازنشستگان ایران و جمعی از کارگران نیشکر هفت تپه، برنامه های اعتراضی خود در مقابل یکصدمین اجلاس سازمان جهانی کار را تدارک دیدیم.

ما مجموعه این نوشته ها را همراه با اطلاعیه ای تحت عنوان”جمهوری اسلامی باید از سازمان جهانی کار اخراج شود” و بنر برجسته و بزرگی با همین مضمون  و عکس هایی از کارگران زندانی و معلمان در بند در دو اکسیون اعتراضی در روزهای 17 و 21 ژوئن در مقابل اجلاس سازمان جهانی کار همراه داشتیم. هیئت ما تشکیل میشد از شهلا دانشفر، کاظم نیکخواه، محمد شکوهی، ناصر کشکولی، شهرام نجفی، بهنام نجفی و فرهاد رمضانعلی که در این آکسیونها شرکت داشتیم.  تظاهرات اول به دعوت معلمان آمریکا و فدراسیون بین المللی معلمان با عنوان صدای فرزندان خود باشیم و در اعتراض به سیاست فاشیستی ترامپ مبنی بر دستگیری پناهندگان در مرز آمریکا و جدا کردن کودکان از خانواده هایشان برگزار شده بود.  ما  با معرفی خود به مسئولین آن و با بر تن کردن تی شرتی که آنها به همین مناسبت تهیه کرده بود و بدست گرفتن عکس هایی از کودکانی که قربانی سیاست فاشیستی ترامپ شده اند، همبستگی خود را با آنان اعلام داشتیم. در عین حال با توافق آنان پوسترهایی از کارگران زندانی و بنر اعتراضی به حضور جمهوری اسلامی در سازمان جهانی کار را بدست گرفتیم.  این حرکت ما توجه بسیاری را بخود جلب کرد و تعدادی از نمایندگان کارگری شرکت کننده در اجلاس سازمان جهانی کار که به این آکسیون اعتراضی آمده بودند، به نزد ما آمدند و عکس گرفتند  و اعلام حمایت میکردند.

ازجمله  در نمونه هایی چون مراکش، کنیا، نیجریه و تایلند با پیامهای گرم خود با کارگران در ایران اعلام همبستگی کردند. اکسیون دوم در این روز از سوی  کنفدراسیون اتحادیه های کارگری در فرانسه (س ژت) و اتحادیه سراسری کارگران در سوئیس (س ژ آ اس)  و حمایت آی تی یو سی و دیگر اتحادیه های بین الملی کارگر در دفاع از حقوق بنیادی کارگران در سراسر جهان اعلام شده بود. شارون بارون دبیر کل کنفدراسیون  بین المللی اتحادیه های کارگری( آی.تی.یو.سی) آلکساندرو پیدیزاری از اتحادیه کارگران سوئیس( یو.اد.آی.آ )، استفان کاتون فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل (آی تی اف) از جمله سخنرانان این تجمع اعتراضی کارگری بودند. در مسیر راه کارگران سرود انترناسیونال خواندند و خواستهایشان را بصورت شعار فریاد زدند. ما به صف این اعتراض پیوستم . همچنین با مسئولین این حرکت اعتراضی تماس گرفتیم . پوشه ای که حاوی آخرین گزارشات از وضع کارگران زندانی، معلمان در بند و زندانیان سیاسی در ایران بود همراه با قطعنامه کمپین برای آزادی کارگران زندانی با تاکید بر خواست اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار را به آنها ارائه دادیم. این پوشه در اختیار برگزار کننده آکسیون قبلی نیز قرار گرفته بود. در این حرکت اعتراضی جمعیت زیادی در خیابانهای شهر ژنو راهپیمایی کردند و  ما در بخش پایانی راهپیمایی به صف آنها پیوستیم و درمیدان مقابل اجلاس سازمان جهانی کار جمع شدیم. جمعیتی بیش از هزار نفر در آنجا بودند. بنر بزرگی که رویش نوشته شده بود “جمهوری اسلامی باید از سازمان جهانی کار اخراج شود” را همراه با عکس هایی از کارگران زندانی از جمله عکس اسماعیل بخشی، سپیده قلیان، جعفر عظیم زاده و معلمان زندانی را بدست گرفتیم و با استقبال خوبی روبرو شد. عکس های بسیاری از بنرهایمان گرفته شد و نمایندگانی از کارگران شرکت کننده در اجلاس آی ال او که در محل حضور داشتند، با عکس گرفتن در زیر بنرهای ما  اعلام حمایت میکردند. همچنین اطلاعیه های ما در همین رابطه وسیعا در میان جمعیت پخش شد.

بعد از این روز در بیستم ژوئن با مسئول شورای حقوق بشر سازمان ملل و نیز با مسئولین حزب چپ سولیداریته سوئیس در شهر ژنو دیدار داشتیم. در این دیدارها پوشه های حاوی اطلاعیه های خود و قطعنامه “فری دم ناو” را به آنها ارائه دادیم. از حزب چپ سولیداریته خواستارامضای قطعانه “فری دم ناو” شدیم.  در این دیدارها بر ادامه تماسها تاکید شد. بالاخره اینکه در روز بیست و یکم ژوئن آکسیون دیگری مقابل اجلاس “آی ال او” برگزار کردیم که اساسا در همبستگی با روز جهانی حمایت از زندانیان سیاسی در ایران بود که توسط کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی اعلام شده است. در این آکسیون جوزف ظاهر از رهبری حزب سولیداریته چپ نیز شرک کرد و خطاب به کارگران و مردم ایران پیام گرمی داد. همچنین چاندان کومار نماینده شرکت کننده در اجلاس سازمان جهانی کار از کشور هند طی پیامی خطاب به کارگران و مردم ایران حمایت خود را از حزب کمونیست کارگری ایران اعلام داشت و همانجا ناصر کشکولی، شهرام نجفی دو عضو هیات فری دم ناو و حزب کمونیست کارگری  پیامهای پرشوری دادند.  کاظم نیکخواه، شهلا دانشفر، محمد شکوهی و جمشید پوران پور سخنرانان این آکسیون اعتراضی بودند که به زبانهای انگلیسی، فارسی، آلمانی و فرانسوی سخنرانی کردند. جمشید پوران پور به نمایندگی از سندیکای کارگران خدمات عمومی در ژنو در سخنرانی خود ضمن اعتراض به حضور هیات جمهوری اسلامی در آی ال او ، بر آزادی فوری کارگران زندانی و تمامی زندانیان سیاسی تاکید کرد. همبستگی های حاضرین در محل با کارگران و مردم ایران و با حرکت اعتراضی ما  بسیار شورانگیز بود.

سیما بهاری: کاظم نیکخواه شهلا دانشفر توضیحاتی از یک هفته اعتراض در ژنو را داد، اگر نکته تکمیلی دارید میتوانید بگویید، تا من سوال بعدی را از شما بپرسم؟

کاظم نیکخواه: توضیحات داده شد. من فقط میخواهم تاکید کنم که هفته بسیار جالبی بود. هفته بسیار پرشوری بود. و همه جا میشد بازتاب مبارزات کارگران در ایران را  در میان کسانی که در برابر سازمان جهانی کار از کشورهای مختلف بودند، دید و اعلام همبستگی هایشان برای من بسیار جالب و شورانگیز و شعف انگیز بود.

سیما بهاری: با توجه به اینکه این نوع فعالیت ها برای اولین بار نبوده که چه از جانب کمپین برای آزادی کارگران زندانی و چه حزب کمونیست کارگری صورت میگیرد، مقداری توضیح دهید که هدفی که دنبال میکنید چیست و به چه اعتراض دارید؟ قرار است چه اتفاقی بیفتد؟

کاظم نیکخواه: اعتراض ما روشن است. تا آنجا که به کمپین برای آزادی کارگران زندانی مربوط میشود، اعتراض ما به زندانی کردن کارگران و به پایمال شدن حقوق کارگران و مردم در ایران است. اما اهداف دراز مدت ما همان اهدافی است که کارگران ومردم در ایران دارند، یعنی دستیبابی به آزادی، رفاه، منزلت، خلاص شدن از سرکوب و زندان و فضای غیر قابل تحملی که در ایران وجود دارد. برای رسیدن به این هدف روشن است که جمهوری اسلامی که مسبب کل این اوضاع است باید از سر راه زندگی مردم کنار زده شود یعنی سرنگون شود. این هدف دراز مدت ماست و همه کارگران و مردم   نیز هدفشان همین است. در این راستا اهداف فوری ما اینست که صدای اعتراض کارگران زندانی را بازتاب دهیم. خواستهایشان را بازتاب بدهیم. همبستگی بین المللی کارگران و مردم را نسبت به کارگران زندانی و کلا خواستهای همه مردم در ایران جلب کنیم. از این زاویه نیز اگر نگاه کنیم ، همانطور که اشاره کردم ما در این هفته با سخنرانی ها، با افشاگری ها ، با پخش اعلامیه ها و با بیانیه هایی که داشتیم و پلاکاردهایی که داشتیم این هدف را به نظر من تا حد زیادی متحقق کردیم. یعنی میشد این را کاملا احساس کرد و بازتاب آنرا در پیامهایی که نمایندگان کارگری و نمایندگان اتحادیه ها میدادند میشد دید که انگار کارگران در ایران را می بینند و نفرت خود را از جمهوری اسلامی اعلام میکردند. این فضا به نظر من تاثیر خوبی در تقویت مبارزات کارگران در ایران خواهد داشت.

 سیما بهاری: بالاخره این حرکت اتفاق افتاد یک هفته پرشور را شما پشت سر گذاشتید، علاوه بر این شما فعالیت های دیگری نیز در همین زمینه و در همین راستا انجام میدهید، چقدر به هدفتان رسیدید و چقدر نزدیک شدید به بهرحال فکر میکنید تاثیر و نتیجه این نوع اکسیونها و فعالیتها چیست؟

شهلا دانشفر: همانطور که کاظم نیکخواه در صحبت هایش اشاره کرد، هدف استراتژیک ما سرنگونی جمهوری اسلامی است و یک معنای این سرنگونی بیرون انداختن جمهوری اسلامی از مراجع بین المللی است. بنابراین میتوانم بگویم در این جهت  ما قدم مهمی به جلو برداشته ایم. از نظر ما همان برخوردی که به رژیم آپارتاید نژادی در سطح بین المللی شد، باید به جمهوری اسلامی این رژیم آپارتاید جنسی، فاشیست، ضد کارگر، ضد بشر و جنایتکار بشود. بنابراین نتیجه فوری این نوع آکسیونها و فعالیتها جلو بردن این گفتمان در سطح بین المللی است. این گفتمان الان بدرجه زیادی جای خود را باز کرده است. تا همین جا هر نماینده از آی ال او که می آمد و در صف ما قرا رمیگرفت بر این اعتراض تاکید میگذاشت. بطور مثال قبلا باید این موضوع را کلی توضیح میدادیم. اما الان رژیم اسلامی و جنایتهایش برای همه شناخته شده است و میدانند که در ایران چه میگذرد. نفس اینکه اتحادیه های کارگری بزرگی در استرالیا، کانادا، عراق، می آیند و قطعنامه ما علیه حضور جمهوری اسلامی را امضا میکنند و بسیاری از اتحادیه های دیگر تمایل خود را با مفاد آن و این خواست اعلام میکنند، یک پیشروی بزرگ برای این کمپین، برای جنبش کارگری و برای مبارزات مردم  در ایران برای سرنگونی جمهوری اسلامی است. این فعالیت ها همچنین در داخل ایران انعکاس خوبی داشته است. این گفتمان ها در میان کارگران در ایران جریان پیدا کرده است. از جمله بیانیه ههای اعتراضی آنان به حضور هیات جمهوری اسلامی در آی ال او و تلاشی که برای جهانی شدن صدای اعتراضشان انجام میدهند، نشانه هایی از این حقیقت است. بعلاوه ما تلاش کرده ایم که به سهم خود جنبش کارگری در ایران را در سطح جهانی معرفی کنیم. الان سراغ هر کس که میروی و از اسماعیل بخشی، سپیده قلیان، جعفر عظیم زاده، معلمان زندانی صحبت میکنی، برایشان معرفه است. از همین رو امروز ما در جلب همبستگی جهانی سریعتر میتوانیم پاسخ بگیریم و این فعالیت ها راه را برای ما هموار تر کرده است.

سیما بهاری: شهلا دانشفر در بخش اول صبحت ها به گوشه هایی از ملاقات هایی که داشته اید اشاره کرد، اگر ممکن است توضیحات بیشتری از این دیدار ها بدهید. گفتید با یک سازمان چپ و همچنین با شورای حقوق بشر سازمان ملل ملاقات داشته اید. چه بحثهایی داشتید و چه جوابی گرفتید؟

کاظم نیکخواه: اول بگذارید اشاره کنم که ما از سازمان جهانی کار و یا سازمان ملل و حقوق بشرش انتظارات عجیبی نداریم. میدانیم که اینها نهادهایی اساسا در خدمت قدرتهای سرمایه داری هستند. هدف ما اساسا یک نوع فشار گذاشتن بر روی آنهاست برای اینکه کمتر با جمهوری اسلامی مماشات کنند. ما میخواهیم کاری کنیم که اینها ناچار شوند جمهوری اسلامی را زیر فشار قرار  دهند. و این کار را توانسته ایم بدرجه ای انجام دهیم. در ملاقاتمان با مسئول شورای حقوق بشر سازمان ملل، همانطور که شهلا دانشفر اشاره کرد، نکات قطعنامه ای را که داشتیم مورد تاکید قرار دادیم. از این که چه فشار هایی بر روی کارگران زندانی وارد میشود صحبت کردیم . مشخصا از اسماعیل بخشی، جعفر عظیم زاده، ، سپیده قلیان، آتنا دائمی، معلمان زندانی و زندانیان سیاسی اسم بردیم. از اینکه ابتدایی ترین حقوق کارگران در ایران از جمله حق تشکل، حق اعتصاب و حق تجمع و … پایمال میشود صحبت کردیم. این گفته مورد تایید مسئول حقوق بشر سازمان ملل بود و پاسخی که گرفتیم این بود که  به ما گفتند کاری که میتوانند بکنند اینست که نکات مورد تاکید ما را در گزارش دبیر کل شورای حقوق بشر بازتاب دهند. و این فشارها و گزارشات سالانه این نهاد معمولا فشار جدی ای روی جمهوری اسلامی میگذارد. آنها همچنین به ما اعلام کردند که تلاش خواهند کرد که با کمپین ما در ارتباط باشند و از ما خواستند که مرتبا اطلاعات را در اختیارشان قرار دهیم. این مضمون صحبت های ما با شورای حقوق بشر بود. مسئولین حزب چپ سولیداریته که حزبی ضد کاپیتالیست هستند، خودشان را به ما نزدیک میدانستند. خود را با اهداف و مبارزات کارگران در ایران هم جهت میدیدند و خوشحال شدند که ما در رابطه با کارگران در ایران با آنها تماس گرفته ایم. حتی همانطور که اشاره شد یکی از مسئولین آنها به اسم جوزف ظاهر در آکسیون روز ٢١ ژوئن ما شرکت کرد و خطاب به کارگران و مردم ایران پیام همبستگی داد. مسئولین این حزب اعلام کردند که حاضرند همکاری های بیشتر با کمپین فری دم ناو داشته باشند. امکاناتی جهت برگزاری آکسیونها و اطلاع رسانی در اختیار ما بگذارند و ا زجمله اگر برای حرکت اعتراضی سال آینده از قبل آنها را در جریان قرار دهیم، در برگزاری آن به ما کمک خواهند کرد و از نظر خبر رسانی آفیش های آنرا وسیعا انتشار خواهند داد. گفتند در تماسهای فشرده ای که با اتحادیه های کارگری سوئیس دارند، اخبار فعالیتها و آکسیونها ما را به اطلاع آنها خواهند رساند و تماس ما را با آنها برقرار خواهند کرد و از آنها میخواهند که بیایند و از کارگران درایران حمایت کنند. در هر حال استقبال خوب و جالبی از کمپین ما کردند که قابل توجه بود و امیدوارم که بتوانیم تماسمان را با این دوستان گسترش بدهیم و بسیار امید بخش است.

سیما بهاری: شهلا دانشفر میخواهم یک ارزیابی بکنید.  بدنبال یک هفته فعالیت در ژنو و فعالیت های دیگری از همین قبیل داشته اید، الان کمبین فری دم ناو در چه موقعیتی قرار گرفته است؟

شهلا دانشفر: به نظر من ما امروز در موقعیت بسیار قویتری قرار گرفته و پیشروی های قابل توجهی داشته ایم. از جمله در همین یک هفته همانطور که اشاره شد ما و جنبش کارگری و مبارزات مردم در ایران از جانب بسیاری از کارگران و اتحادیه های کارگری که برای شرکت در اجلاس آی ال او آمده بودند، دیده شدیم و پیامهای گرمی در حمایت از کارگران و مردم ایران و در محکومیت سرکوبگری های جمهوری اسلامی دریافت کردیم. فرصت مناسبی بود و  یک هفته تمام فعالیت ما باعث شد که صدای اعتراضمان را وسیعا به درون اجلاس آی ال او ببریم و این تاکید ما که جمهوری اسلامی باید از این نهاد اخراج شود در آنجا انعکاس پیدا کرد. طبعا کارزار علیه حضور جمهوری اسلامی در ارتباط با سازمان جهانی کار ادامه دارد. اعتراض ما علیه شکنجه و زندان، علیه امنیتی کردن مبارزات، علیه وثیقه به عنوان شکلی از ادامه سرکوب حکومت، علیه شلاق و احکام ارتجاعی اسلامی و علیه محرومیت کارگران از حقوق پایه ای خود، به اعتراض ما به حضور جمهوری اسلامی در آی ال او سندیت میدهد. ما با اتکاء به پیشروی هایمان این کارزار مهم را به جلو خواهیم برد.

سیما بهاری: شما در صحبتهایتان اشاره کردید به دوستی که به حزب کمونیست کارگری خیلی نزدیک است و اشاره تان به چادان کومار از هند بود که در همبستگی با مبارزات کارگران و مردم ایران حمایت خود را از حزب کمونیست کارگری اعلام میکند. سوال من اینست که چنین گرایشی که یک گرایش چپ و رادیکال است در سطح جهانی چقدر جایگاه دارد و آیا کاری در دستور حزب نمیگذارد؟

کاظم نیکخواه: ببینید همانطور که اشاره کردم من این گرایش رادیکال و چپ را در ملاقات با حزب چپ سولیداریته سوییس نیز مشاهده کردم.  از جمله در همان فرصت کوتاهی که داشتیم خیلی احساس نزدیکی به ما و به حرفهای ما نشان میدادند و از  سیاستها و مواضعی که اعلام میکردیم، استقبال میکردند.  برای آنها جالب بود که یک جنبش و کارزاری به این شکل وجود دارد. حزبی تحت عنوان حزب کمونیست کارگری وجود دارد و خواهان ارتباط نزدیکتر بودند. در عین حال آن دوستی که شما اشاره میکنید از فعالین حزب کمونیست هندوستان بود که بسیار هیجان زده شده بود که حزب کمونیست کارگری و فعالینش را آنجا می بیند. او بطرف ما آمد. خواست که صحبت کند و پیام دهد. و مشخصا به حزب کمونیست کارگری پیام داد و اعلام کرد که ما با شما هستیم و اهدافمان یکی است. این گرایش به نظر من در سطح جهانی گرایش بسیار قوی ای است. رشد یابنده است. بویژه در این سالها ، در کشورهای مختلف رشد گرایش چپ که سوسیالیست هستند، برابری طلب هستند، ضد سرمایه داری هستند، ضد کل سیستمی هستند که کثافاتش و ناهنجاریهایش هر روز بیشتر در پیشرفه ترین کشورهای سرمایه داری خود را نشان میدهد.بطور واقعی میشود دید که این گرایش یعنی گرایش چپ و سوسیالیستی دارد رشد میکند.  جلو می آید و در نتیجه یک جریانی مثل حزب کمونیست کارگری که خیلی وقت جلوتر این گرایش را نمایندگی کرده ، فرموله کرده و کسی مثل منصور حکمت آنرا تئوریزه و رهبری کرده ، نقش بسیار برجسته ای میتواند داشته باشد. اینکه ما چه کاری میتوانیم بکنیم، بیشترین مشکلمان اینست که آنطور که باید در دسترس نیستیم. این در دسترس بودن را باید تقویت کنیم و همین فعالیت هایی که در این یک هفته داشتیم و یا فعالیت هایی که در اواسط مارس در ونکوور کانادا داشتیم و تماسهایی که با جریانات و تشکلهای مختلف کارگری گرفتیم، نمونه هایی از فعالیت در این جهت هستند. کلا اگر بخواهیم بگویم حزب چه باید بکند، تاکیدم بر بیشتر در دسترس بودن حزب در سطح جهانی برای کارگران و مردمی است که میخواهند از این اوضاع خلاص شوند. ما باید این گرایش را در سطح جهانی نمایندگی کنیم. گرچه به نظر من هرچه در ایران جنبش چپ و رادیکال و سوسیالیستی جلو برود و قدرتمند شود و به قدرت نزدیک شود، توجه ها و ارتباط و همبستگی های بین المللی نیز بیشتر تقویت میشود.

سیما بهاری: کاظم نیکخواه و شهلا دانشفر خیلی ممنون از شما. من سوال دیگری ندارم. اما اگر نکته ای باقیمانده که فکر میکنید باید تاکید بیشتری بر روی آن بشود و باید بیشتر صحبت شود فرصت کوتاهی داریم.

شهلا دانشفر: گزارشی که داده شد، نشان میدهد که عرصه جلب همبستگی بین المللی کارگری بسیار مهم است. در این جهت فعالیتهای بسیاری هست که باید هنوز انجام داد. نمونه های آنرا کاظم نیکخواه اشاره کرد. به این اعتبار فراخوان من اینست که همه دوستان در کشورهای مختلف وسیعا با کمپین “فری دم ناو” (FTN) و این کارزارها همبستگی و همکاری کنند. بکوشیم این گفتمان ها را وسیعا جهانی کنیم. بد نیست که بگویم در دیداری که با مسئولین حزب سولیداریته چپ سوئیس داشتیم، جوزف طاهر خودش از کشور سوریه است و در سوئیس بزرگ شده است. او ابراز علاقه کرد که با شبکه همبستگی کارگری خاورمیانه و شمال آفریقا همکاری کند. ما را با فعالین کارگری و چپ در سوریه مرتبط کند و بتوانیم این فعالیت ها را در سطح منطقه گسترش دهیم. بدین ترتیب می بینیم که هر کدام از این فعالیت ها دریچه و روزنه جدیدی برای گسترش کارزامان باز میکند. فراخوان ما پیوستن هر چه بیشتر به این کارزارهاست.

کاظم نیکخواه: نکته ای که میخواهم اضافه کنم اینست که یکی از کارهایی که ما انجام دادیم و یا بحث هایی که در تمام این تماس ها داشتیم نشان دادن این بود که جامعه ایران و کارگران ایران قربانیان ساکت حکومت و کارفرمایان نیستند. فقط مورد ستم نیستند. فقط مورد تعرض نیستند. یک جدال و مبارزه  هرروزه ای در ایران جریان دارد و کارگران خواستهای بسیار روشن، فرموله  و  پیشرویی دارند و هرروز برای رسیدن به خواستهایشان در حال مبارزه هستند. این فضا شاید در دنیا نمونه اش کم است. و این جنبه نیز برای کسانیکه تماس میگرفتند و ما با آنها دیدار میکردیم بسیار هیجان انگیز بود. اینکه می دیدند که کارگر در ایران فریاد میزند و میگوید منزلت، معیشت، حق  مسلم ماست، حقوقهای نجومی، فلاکت عمومی و به تبعیضات طبقاتی و به چپاول بالایی ها اعتراض دارند و اینکه کارگران و معلمان و دانشجویان و زنان یک جنبش همبسته ای را به پیش میبرند، که فقط به اصطلاح صنفی نیست، بلکه یک جنبش بسیار همه جانبه و عمیق و پیشرو است. هدفش بهبود کل جامعه است. و کارگران میخواهند دنیای بهتری بسازند. اینها همه برای آنها جالب و شنیدنی بود. به نظر من هم مهم است که این جنبش در سطح دنیا نمایندگی شود. نکته دیگر همانطور که شهلا دانشفر هم اشاره کرد اسماعیل بخشی، سپیده قلیان و جعفر عظیم زاده از جمله به یمن همین نوع فعالیت هایی که خود ما در کشورهای مختلف داشته ایم در میان خیلی از کسانیکه ما با آنها صحبت میکردیم چهره های شناخته شده ای بودند. این هم نکته جالبی بود و بازتاب آنرا میشد خیلی جاها دید.

سیما بهاری: با تشکر از هردوی شما

انترناسیونال 822