در حاشیه اخبار کارگری

افزایش قیمت کالاهای اساسی!  موج وسیع بیکارسازی! غرق شدن ۳ دختر سیستان و بلوچستانی در گودال آب! ضرورت سرنگونی رژیم

افزایش قیمت کالاهای اساسی!

کمتر روزی است که مردم در ایران تحت حاکمیت حکومت اسلامی با شوک گرانی روبرو نشوند. شوک گرانی هم اکنون  یکی از معضلات معیشتی ـ اجتماعی میلیونها نفر از کارگران، کارمندان و مزدبگیران جامعه  است. بدون تردید اکثریت میلیونی شهروندان با شوک گرانی و کوچک شدن و کمرنگ شدن سفره ها درگیر هستند. چگونگی مبارزه با  شوک گرانی برای مردم به امری روزمره تبدیل شده است. مردم همه جا از گرانی سرسام آور و پایین آمدن قدرت خرید خود در محیط کار، در استراخت و صف سلف سرویس کارگران، در ادارات و محلهای تجمع شغلی و صنفی و یا در تاکسی و خیابانها و اتوبوس ها حرف میزنند و شکایت دارند. و این پدیده که خود نیز به فشار روحی ــ روانی مضر و ضد سلامتی جسمی تبدیل شده است، بازتاب شرایطی است که به مردم تحمیل شده و در آن گرفتار شده اند. بقول خیلی ها سخن درباره گرانی بی پایان است و روح و سلامت مردم هم روز بروز داغان و خرابتر از همیشه شده است. و مردمی که در چنین وضعیتی قرار گرفته اند بی پرده و علنا و در کف خیابان اعلام میکنند که حکومت اسلامی مقصر شرایط کنونی است و میگویند این نظام با تحمیل فقر سلامتی و زندگی مردم را بگرو گرفته است.

سیاست اقتصادی دولت روحانی بر محور گرانی کالاها، اخراج و بیکارسازی میچرخد. گرانی و بیکاری چالش اصلی طبقه کارگر و مزدبگیران جامعه با دولت و سیستم سرمایه داری جمهوری اسلامی است. در چند روز گذشته با بالاگرفتن نارضایتی ها علیه گرانی، دولت روحانی بحث دادن یارانه ها را پیش کشیده است. اما مردم حقه بازی دولت و ارگانهای تصمیم گیرنده نظام را میشناسند و میدانند که با گرانی سرسام آور و فاجعه بار شرایط کنونی یارانه دردی از مردم دوا نمیکند. واضح است که افزایش قیمت کالاها برای زندگی سرمایه داران و حکومتی ها و افراد با درآمدهای هنگفت و حقوقهای نجومی تاثیری ندارد و مردم این را و این شکاف طبقاتی و تفاوتهای معیشتی در زندگی را هر روز میبینند.

پاسخ مردم عاصی و ناراضی از گرانی های سرسام آور کنونی مبارزه ای همه جانبه در کف خیابان و اعتراض به گرانی است. در شرایطی که گرانی بیداد میکند و درآمدهای ماهانه کارگران و معلمان و پرستاران و کلا مزدبگیران جامعه کفاف یک هفته تامین معیشت را نمیدهد، تنها راهی که برای مزدبگیران میماند اقدام عملی خود با اتکا به قدرت اتحاد و اراده جمعی شان است و اولین قدم در این راه پرداخت نکردن قبضهای آب و برق و گاز و تلفن است. مردم در سطح سراسری در چند سال گذشته یکی از راه های مبارزه با حقوقهای زیر خط فقر را با پرداخت نکردن قبضهای آب و برق و تلفن تجربه کرده اند. جنبش پرداخت نکردن قبضها را هرچه گسترده تر باید شروع کرد و درصورتیکه این حرکت وسیع و اجتماعی بشود جمهوری اسلامی جز عقب نشینی کاری از دستش برنخواهد آمد.

موج وسیع بیکارسازی!

“۲۵۰ هزار نفر در صنعت قطعه سازی بیکار شدند. آرش محبی نژاد دبیر انجمن قطعه سازان: از مجموع حدود ۵۵۰ هزار نفر نیروی کار مشغول در صنعت قطعه سازی، اکنون نزدیک به ۳۰۰ هزار نفر آنان باقی مانده اند و اگر به داد این صنعت نرسیم، همین تعداد نیز طی چند ماه تعدیل یا بیکار می شوند”. « اخراج گروهی ۱۰ نفر در پتروشیمی فارابی».

از سال ۹۵ بیکارسازی ها بسرعت بالایی رو به افزایش است. ۲۸ اردیبهشت ۹۵ در مجلس اسلامی اعلام شد؛ “تعطیلی ۱۵ هزار واحد صنعتی و تولیدی/ ۱۰۰۰.۰۰۰ نفر دیگر بیکار شدند. طبق گزارشاتی که از تمام استان‌ها به دست ما رسیده، ۱۵ هزار کارگاه و کارخانه به طور کامل تعطیل شده‌اند.”

در ۳ سال دور اول  دولت روحانی  یک میلیون نفر به سیل بیکاران اضافه  شده‌اند.

“۵ میلیون و ۷۰۰هزار تحصیل کرده بیکار”  در کشور وجود دارند که فاقد موقعیت شغلی هستند. این آمار تکان دهنده است. این آمار توسط سایت مهردر سوم خرداد ۹۵ اعلام شده.

بیکاری میلیونی و اخراج سازی های هزاران نفری ستم طبقاتی و نابرابری اجتماعی را در خانواده های کارگر و زحمتکش به معضلی روزانه تبدیل کرده است.

بیکاری میلیونی بزرگترین چالش کارگران و مردم با حکومت اسلامی سرمایه و دولت روحانی است.  فرزندان هزاران خانواده کارگری، معلمان و کارمندان از تحصیل محروم شده و یا فاقد موقعیت شغلی شده و یا اینکه در مراکز تولیدی اخراج و بیکار شده اند. برای مبارزه با بیکاری سازماندهی توده ای مردم و بویژه کارگران بیکار و جوانان در جنبش اتحاد علیه بیکاری اهمیت دارد. خواست سرراست و اولیه بیکاران “کار یا بیمه بیکاری” است که دولت هم موظف است که اگر نمیتواند کار برای بیکاران ایجاد کند باید بیمه بیکاری مکفی به آنان بپردازد تا زمانی که بیکار هستند. تحمیل این خواست در گرو راه افتادن یک جنبش قوی از کارگر شاغل و بیکار است، یعنی اتحاد کارگری علیه بیکاری جنبشی قدرتمند است که میتواند در چهارچوب وضع فعلی به معضل بیکاران جوابی بدهد. ما در سیر مبارزات چند سال گذشته شاهد مبارزه علیه گرانی و بیکاری بوده ایم.  مارشهای کارگران بیکار و جوانان و نمایش سفره های خالی علیه بیکاری را تجربه کرده ایم. مارش خیابانی علیه بیکاری با نمایش سفره های خالی جلوه ای از اعتراض و نارضایتی توده ای است که نشان دهنده روحیه مبارزاتی و پتانسیل اعتراض علیه بیکاری است. با راه افتادن جنبش اتحاد علیه بیکاری و جمع شدن کارگران و جوانان بیکار در این تشکل و قرار دادن بیمه  بیکاری علیه بیکاری در محور فعالیتهایشان میتواند گامهای کارساز و موثری در شرایط کنونی باشد. حمایت کارگران شاغل از اتحاد کارگران و جوانان بیکار علیه بیکاری سنتی آشنا و دیرینه در جنبش کارگری است. سنتا کارگران شاغل همدوش با کارگران بیکار در مراسمهای روز کارگر قطعنامه های مشترک علیه بیکاری را بعنوان کیفرخواست طبقه کارگر اعلام کرده اند، در شرایط کنونی که بیکاری و گرانی زندگی و حیات میلیونها نفر از طبقه کارگر را در جنگ گرفته و ادامه معیشت را سخت و سخت تر از همیشه کرده است، اتحاد کارگران شاغل و جنبش کارگران و جوانان بیکار ضروری و امری فوری است!

غرق شدن ۳ دختر سیستان و بلوچستانی در گودال آب

خبر؛ “منیره و مریم خدمتی و یسرا دلشب برای برداشتن آب یا  آبتنی به “هوتگ” رفته بودند که به داخل آب افتادند و غرق شدند. سه دانش آموزی که پدر و مادرشان هزار آرزو برای آنها داشتند اما حالا سیاه پوش نبودشان هستند. این سه “دختر جان” در گودال جان دادند”.

مسئولیت غرق شدن کودکان به عهده دولت است.

در مملکتی که میلیاردها دلار خرج میشود تا بقدرت نظامی تبدیل شود، در مملکتی که دزدی های میلیاردی علنی است و دزدان و قاتلین مردم در حاکمیت هستند، فشار سنگین اقتصادی بر روی  خانواده های کارگر و زحمتکش امری عادی  است! کودکانشان بشیوه های مختلف از بین میروند. در مدارس مخروبه کشته یا آتش میگیرند. سرنوشت دردناک سه کودک غرق شده در سیستان و بلوچستان از این وضعیت اسفناک جدا نیست.

رهائی انسانها در گرو سرنگونی این رژیم است!

گرانی و افزایش بیکارسازی و اخراج میلیونی و ایجاد نشدن فرصت های شغلی بزرگترین چالش اجتماعی دولت روحانی و نظام جمهوری اسلامی سرمایه است. جمهوری اسلامی با گرانی و فقر، استثمار وحشیانه بی شائبه با اعمال بیشترین ریاضت اقتصادی، پرداخت نکردن چندین ماه حقوق و مزایای کارگران و کارکنان و بیکاری میلیونی زندگی چندین میلیون از مردم را بگرو گرفته است!

افزایش دست فروشان و کارگران کولبر، و آسیب های اجتماعی که بر زندگی آنها تحمیل شده نتیجه شرایط  کنونی است.

رهایی از شر این نظام استثمار که سرنوشت میلیون ها انسان جوان زن و مرد را به تباهی و نابودی کشانده است، در گرو سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی است!*

کارگر کمونیست ۵۷۵

نسان نودینیان