روزنه rowzane خبری – تحلیلی در خبرها آمده بود مجلس حکومت روز چهارشنبه ۱۱ بهمن ماه کلیات بودجه سال۹۷را تصویب کرد. این خبر در حالی امروز منتشر میشود که سه روز پیش مجلس به همین بودجه پیشنهادی دولت روحانی رای نداده بود و آن را رد کرده بود.
کمیسیون تلفیق بودجه مجلس بیست دلیل را در مخالفت و برای رد بودجه اعلام کرده که مهمترین آنها اینها هستند: قطع یارانه بیش از ۳۰ میلیون نفر،عدم افزایش قیمت حامل بهای انرژی،عدم توجه به حل مشکل صندوق‌هایی از جمله تامین اجتماعی و بازنشستگی، تعیین سقف حقوق ۵میلیون تومانی برای اعضای هیئت علمی و قضات، کمبود منابع طرح تحول سلامت، بی‌توجهی به معوقات بازنشستگان و فرهنگیان، تعیین قیمت نفت بشکه‌ای ۵۵ دلار، بی‌توجهی به همسان سازی حقوق کارکنان کشوری و لشکری،هزینه‌های بالای شرکت‌های دولتی‌های زیان‌ده، مغایرت بودجه ۹۷ با اسناد بالادستی به ویژه برنامه ششم توسعه…
اینهادلایل مخالفت مجلس در رد بودجه پیشنهادی از طرف دولت بود. اما نکته بسیار مهم تری که بخشی از حکومت زیر فشار و ناچار شده با نمایندگانش به مخالفات با این بودجه بپردازند، وجود فضا و جو اعتراضی در جامعه علیه حکومت می باشد.طبعا این را جناح های حکومتی به این صراحت نمی گویند، فقط به این اکتفاکرده و گفته اند: “مجلس به شرایط اقتصادی جامعه حساس است”.
واقعیت این است که فشار اعتراضات، مطالبات و شعارهای مردم بر علیه حکومت در اعتراضات دیماه، حکومت را مجبور کرده که بعضا در سیاستهای اقتصادی و تصمیماتش عقب نشسته و وعده “توجه به خواستهای مردم” را بدهد. این را درهمین دلایلی که کمیسیون مجلس برای رد بودجه آورده بود، به خوبی میشود دید. مردم در اعتراضات دیماه علیه گرانی، فقر، بیکاری، دستمزدهای پائین و دزدی و غارت و چپاولوبر علیه سران حکومت شعار دادند. مدت کوتاهی نگذشت که همه شعارها سیاسی شد و شعار سرنگونی حکومت و آزادی زندانیان سیاسی سر داده شد. جنبش سرنگونی به میدان آمده است.
در جریان جنگ و دعواهای دولت و مجلسی ها بر سر بودجه همین اعترضات و شعارهای مردم کار خودش را کرده است. اینکه مجلس حکومت با اکثریت بالایی و برای اولین بار با اشاره به “وضعیت حساس معیشتی و اقتصادی مردم” که نتیجه اجرای سیاستهای دولت و کل نظام دردهه های گذشته است، اشاره کرده و خواهان تجدید نظر در بودجه میشود، بیانگر یک عقب نشینی حکومت و مجلس زیر فشار اعترضات مردم و خواستهایشان می باشد. نه مجلس، نه دولت و نه کل باندهای نظام اسلامی،سیاست و هدفشان رسیدگی به مطالبات مردم و پاسخگویی به آنها نیست. اینها زیر فشار اعتراض و کوه مطالبات مردم، فعلا برای “سالم بدر بردن کل نظام”عقب نشینی کوچکی کرده و وعده هایی داده اند.
رد و سپس تصویب بودجه بعدا از سه روز در مجلس بیانگر در هم ریختگی صفوف حکومتمی باشد. درهم ریختگی و آشفتگی که حکومت داشته و در یک ماه گذشته به دنبال اعترضات در بیش از ۷۰ شهر بر علیه حکومت، زنگ “خطر” را برای حکومت به صدا درآورده است. بخش هایی از حکومت ناچار شده اند فاکتور اعترضات مردم را در بودجه بندی منظور نمایند. اینکه تا چه اندازه این وعده ها و پرداختن به مسائل معیشتی و فقر و بیکاری وفلاکت و…، توسط دولت روحانی و کل حکومت عملی خواهد شد، امیدی به آن نیست و این را مردم هم می دانند. اما حکومت ناچار شده به این وضعیت تن بدهد تابلکه فرجی برایش حاصل آید، که اینجا هم امیدی نیست.
سخنان روز چهارشنبه روحانی برسر قبر خمینی بیانگر و توصیف حال زار حکومت است. روحانی گفت:”رژیم گذشته همه چیز را از دست داد چون صدای نقدو اعتراض مردم را نشنید.” این اعترافی به درهم ریختگی و بی افقی حکومت ضربدر فشار اعتراضاتو مطالبات مردم است، که نوید پایان کار حکومت دزدان و قاتلان و آدمکشان اسلامی را می دهد. در این میان مردم هم این وضعیت حکومت را رصد می کنند. حجاب برگیران زنان، گسترش اعتراضات کارگران، معلمان بازنشستگان و… دمار از روزگار حکومت درآورده است. جمهوری اسلامی در ضعیف ترین دوره های حیات ننگینش قرار دارد و تا لب پرتگاه سرنگونی رانده شده است. باید با ضربه نهایی انقلاب مردم از اریکه قدرت و حکومت ساقط شود. مردم ایران درگیر این کارزار عظیم می باشند. وآن روز دیر نیست.
محمد شکوهی
۱۱ بهمن ۱۳۹۶، ۳۱ ژانویه ۲۰۱۸
