روزنه rowzane خبری – تحلیلی ٦ مرداد ٩٦ مرز”شیوه ره ش” در مسیر “حاجی عمران” و “پیرانشهر” بدستور نهادهای حکومت اسلامی بسته میشود و مانع تردد و حضور هزاران نفر از کولبران و کارگران مرزی میشوند.
فشارامنیتی و نظامی، شلیک مستقیم بطرف کولبران جانباختن صدها نفر از آنها، آتش زدن اموال آنها، کشتن اسب ها، بخش عمده از زندگی هزاران نفر از مردمی است که بجای اشتغال و امنیت حقوقی و جانی با هیولایی به اسم بیکاری گرفتار شده اند.
دستفروشی و کار در مرزها و کولبری شغل نیست. تراژدی بقا برای هزاران نفر از جوانان و کارگرانی است که فاقد موقعیت شغلی، هستند.
در مرز “شیوه ره ش” بیش از ٦٣٠٠ نفر با بستن مرز از ادامه کار محروم میشوند. در مرزهای مشترک ایران و عراق ده ها محل تجمع کولبران وجود دارند که هزاران نفر از کارگران بیکار به کولبری مشغولند. آمار کولبران هزاران نفر است. و هر روز برتعداد آنها افزوده میشود.
صورت مساله بیکاری میلیونی در دولت روحانی و حکومت اسلامی است.
چاه بیکاری جوانان تحصیلکرده، اخراج و بیکارسازی های زنجیره ای در سطح میلیونی هر روز عمیق و عمیق تر میشود. در شهر و روستاهای کردستان هر روز بر ابعاد بیکار و بویژه بیکاری جوانان تحصیلکرده افزوده میشود.
مطابق آمار منتشره از سوی مرکز ملی آمار ایران، نرخ آمار بیکاری بهار ١٣٩٦ کردستان نسبت به بهار ١٣٩٥ افزایشی ١.٧ درصدی را نشان می‌دهد که این افزایش نرخ بیکاری در مقایسه با میانگین کل کشور بیشتر است.
افزایش نرخ بیکاری بهار ٩٦ کردستان نسبت به بهار ٩٥ در حالی اعلام میشود که مطابق آمار منتشره از سوی مرکز ملی آمار ایران، نرخ آمار بیکاری بهار ١٣٩٥ کردستان نسبت به بهار ١٣٩٤ افزایشی ٢.٢ درصدی را نشان می‌دهد و این بدان معنی است که نرخ بیکاری از بهار ٩٤ تا بهار ٩٦ در کردستان ٣.٩ درصد افزایش پیدا کرده است.
کار در مرزها و کولبری هزاران نفر محصول شرایطی است که اقتصاد سیاسی دولت روحانی به جامعه تحمیل کرده است. این روند همچنان ادامه دارد. پیامد های اجتماعی بیکاری زیاد هستند. افزایش تعداد کارگران مرزی و کولبر خود نیز حاصل بیکاری مداومی است که وجود دارد.
مبارزه با بیکاری در شهر و روستاهای کردستان امری عملی و قابل دسترس است.
جوانان بیکار به مساله مهم و گریزناپذیر دولت روحانی تبدیل شده اند. بیلان سنی جوانان بیکار ١٥ تا ٢٩ سال است. بیکاری جوانان تحصیلکرده بحران در اقتصاد و سازمان اجتماعی در ایران را حادتر از گذشته کرده است. دولت روحانی با سونامی بیکاری در عمیقترین بحران دولتی قرار گرفته است.
برون رفت از سونامی بیکاری برای دولتی که بجای اشتغال و باز کردن دروازه های مراکز کار، روزانه کارخانه ها را تعطیل میکند، کارگران را دسته دسته بیکار می کند، چیزی جز ناکامی در حل مشکل بیکاری نیست.
سونامی بیکاری عملا بن بست برنامه های دولتهای یازدهم و دوازدهم روحانی است.
باید حق بیکاری یا دستمزد و تامین معیشت را از حلقوم دولت و حکومت اسلامی بیرون کشید. زندگی و معیشت را باید تامین کرد. بیمه بیکاری خواست اصلی کارگران و جوانان تحصیلکرده فاقد موقعیت شغلی است!. این خود کارگران و جوانان و فارغ التحصیلان دانشگاهی هستند که باید بفکر تامین زندگی و معیشت باشند. تشکیل تشکل بیکاران در سطح محلی و گسترش این تشکل در سطح سراسری و طرح مطالبه پرداخت بیمه بیکاری معادل حداقل دستمزد رسمی به همه افراد فاقد شغل بالای ١٦ سال.
در شهرهای کردستان ظرفیت مبارزه با بیکاری وجود دارد. تشکیل تشکل کارگران بیکار علیه بیکاری امری امکان پذیر و عملی است. راه حل مبارزه با بیکاری در گرو سازمان متشکل جوانان و کارگران بیکار است.
ایجاد پاتوق و محل دیدار جوانان بیکار در هر شهری تبادل نظر و گسترش حوزه های فعالیت حول متشکل شدن علیه بیکاری از اهداف این پاتوق ها است.
شعار و خواست کارگران و جوانان تحصیلکرده فاقد موقعیت شغلی کار یا بیمه بیکاری مکفی بالاتر از خط فقر است.
١ اوت ٢٠١٧
١٠ مرداد ١٣٩٦
ایسکرا ۸۹۵
