انسان و انسانیت را باید پس گرفت!

در روزهایی که مردم بستوه آمده از حاکمیت خیز برداشته اند تا به تباهی و سیه روزی بر خویش پایان دهند، ناسیونالیسم و شونیسم ایرانی نیز با شعار، “میهنم را پس میگیرم” فیلش یاد هندوستان کرده است.
هر دو ساختار شاهی و اسلامی در این افق شریک بودند که “میهن”، “وطن”، “خاک” و “کیان اسلام” را با بخون کشیدن جامعه و مردمانی که در آن زندگی میکنند بعنوان پرچم خود علم کنند.
“میهن، مرز و خاک” برای حاکمیت در حال ریزش و برای آنانی که آرزوی بازگشت به نیم قرن گذشته را دارند، به توپی شبیه میشود که گویا بر بستر خیزش انقلابی مردم باید مابینشان پاس کاری شود.
برای هر دو سوی حافظان نظم کهنه آنچه مهم نیست هوای انفجاری درون این توپ است که اگر نباشد توپی در کار نخواهد بود که آنان بتوانند با اتکا به آن نفس بکشند، استثمار کنند، سود و سرمایه بهم بزنند و غارتهای ترلیونی رقم بزنند.
“میهن”، “وطن”، “خاک” و اسلام، برای ساختاری که نیم قرن پیش سقوط کرد و برای نظامی که در حال سقوط است، دکانی برای حفط نظم سرمایه، سود و ارتجاع اسلامی بوده.
از منظر آنان گویی نه آدمی و نه انسانیتی در این “میهن” وجود دارد.
همین یک قلم تحت عنوان، “میهنم را پس میگیرم” بخوبی نشان میدهد که “میهن” را برای غارت هستی مردم، برای لگدمال کردن ساکنان آن میخواهد پس بگیرد وگرنه “میهنی” خشک و خالی و عاری از وجود انسان معلوم نیست چه تقدسی دارد و به چه درد میخورد؟.

طرفداران “میهن پرگهر” باید دریافته باشند که تعرض مردم به بانکها و آتش زدن شعبات و مراکز مختلف رانتخواران و بالاخره به آتش کشیدن حوزه های تحمیق اسلامی و حمله به امام جمعه ها و غیره در خیزش آبانماه یعنی گذاشتن نقطه پایانی بر تاریخچه ناسیونالیسم عظمت طلب ایرانی و ارتجاع اسلامی، یعنی برچیدن بساط سود و سرمایه، رانت و چپاول، یعنی بازگرداندن کرامت انسانی، یعنی تحقق آزادی و آزادگی، یعنی متحقق کردن برابری در همه سطوح در میان شهروندان. این یعنی بازگرداند انسانیت به انسان.
و اگر قرار است چیزی پس گرفته شود، انسان و انسانیت است که باید آنرا پس گرفت.
عبدل گلپریان
۶ آذر ۱۳۹۸