جنگ و بوی نکبت سرمایه داری

خبرگزاریها گزارش می­دهند روسیه ممکن است بعد از پایان المپیک زمستانی پکن به اوکراین حمله کند! چرا؟ چون چهار سال پیش هم بعد از پایان همین بازیها در سوچی به کریمه حمله کرد! الان خطر گویا نزدیکتر شده. می­گویند پوتین ممکن است امروز به فردا نرسیده حمله کند!

آنچه در مرزهای اوکراین می­گذرد مانند یک فیلم ترسناک دلهره­آور شده. ژورنالیسم از جنگ، یک فیلم سینمایی تمام عیار ساخته­ است. همه چیز مهیا است. نقش منفی و مثبت، معلوم است. پشت پرده، دستها در کاراست. دیپلماسی فعال. تانکها رژه می­روند. موشکها تست می­شوند. کاتیوشا­ها مانور می­دهند و صحنه ­های جنگ دوم جهانی را تداعی می­کنند. و درختان بی­برگ جنگلهای غم زده، ته صحنه به تسلیم ایستاده ­اند. و مردم بی هیچ اختیاری نه در این سو و نه در آن سو، مجبور به نظاره ­اند.

می­گویند دموکراسی آخر حاکمیت رای مردم است. اما رای دهندگان حق ندارند بپرسند جنگ برای چی؟ پرسیدن همان و اتهام خیانت به مام میهن همان. مردم باید منتظر بمانند که ببینند که آیا پوتین به کسی روی خوش نشان میدهد. یا بوریس جانسون از سفر دیپلماتیک با دست پر برمی­گردد. بایدن اولتیماتوم­اش را چگونه عملی می­کند. وزیر امور خارج فلان کشور چگونه به زبان دیپلماسی طرفش را تهدید می­کند. مفسران به صف شده ­اند. و همه دانش و اطلاعات تاریخی­شان را به رخ هم می­کشند که تشخیص دهند پوتین شبیه کدام تزار روسیه است!

رویاهای همه کاراکترهای سرمایه­ داری بوی نکبت می­دهد. و بیش از هر زمانی ضرورت سوسیالیسم حیاتی شده است.

مندرج در ژورنال شماره ۳۳