سالگرد کشتار خونین کارگران مجتمع مس خاتون آباد و سونامی فقر و وظیفه کارگران برای مقابله با آن

چهارم بهمن ماه یادآور کشتار خونین کارگران مجتمع مس خاتون آباد است.

شانزده سال قبل در بهمن سال هزار و سیصد و هشتاد و دو؛ تجمع اعتراضی کارگران مس خاتون آباد شهر بابک در استان کرمان برای مطالبه دستمزد عادلانه و داشتن امنیت شغلی با شلیک گلوله های مسلسل هلیکوپتر به خاک و خون کشیده شد.
یاد چهار کارگر و یک دانش آموز که در این کشتار بیرحمانه نظام جنایتکار اسلامی جان خود را از دست دادند را گرامی میداریم.

همه ساله با نزدیک شدن به ماه های پایانی سال بحث افزایش دستمزد به یک موضوع نگران کننده برای کارگران در ایران تبدیل میشود.
عدم تناسب سطح دستمزد کارگران با هزینه های سرسام آور معیشت که حتی مخارج نیمی از ماه را پوشش نمیدهد موجب شده تا مزد بگیران روز به روز فقیر تر شده و در شرایطی بسیار اسفبار گذران زندگی نمایند.
نظام سرمایه داری و ضد انسانی حاکم در ایران که عملا ناتوانی خود در اداره کشور در همه عرصه ها و زمینه ها را به اثبات رسانده است و در طول چهار دهه گذشته زندگی دهها میلیون کارگر و مزدبگیر را به ورطه نابودی کشانده ؛ تلاش میکند تا بار سنگین بحران فروپاشی اقتصادی خود را بر دوش ناتوان کارگران انداخته و با گران کردن قیمت ارز، کالاهای اساسی، بنزین، انرژی و همینطور افزایش نرخ مالیات مزدبگیران دست در جیب مردم برده تا کسری های ناتمام ناشی از غارتگری منابع و ثروت های عمومی توسط اصحاب قدرت و نیز هزینه ماجراجویی های خود در منطقه را تأمین و جبران نماید.

خیزش و جنبش عظیم اعتراضی توده مردم در ماههای اخیر علیه این وضعیت؛ حکومت را در سراشیبی بسیار لغزنده ای قرار داده است.
رژیم ورشکسته اسلامی برای رهایی از خشم روز افزون مردم، از یک سو با چهره ای عریان دست به تیغ برده و از سوی دیگر با تحمیل فقر و فلاکت بیشتر بر زندگی میلیون ها کارگر و معلم و بازنشسته در تلاش است تا بقاء نظام خود را تضمین و حفظ نماید.

در چنین شرایطی که حکومت سونامی فقر گسترده تری را براه انداخته است و برای طبقه کارگر و بازنشسته افزایش دستمزد و مستمری باید به اساسی ترین و پایه ای ترین دغدغه مطالباتی اش تبدیل شود.
از همین رو باید برای دستیابی به این مطالبه اصلی خود با چپاولگران و غارتگران و تعرض آنها به زندگی اردوی مزدی کار با قدرت مقابله کرد. طبقه کارگر بارها و بارها با اعتصابات و تسخیر خیابان ها گوشه ای از قدرت و اعمال اراده خود را به نمایش گذاشته است.
کارگر برای بهبود وضع معیشت اش باید این حکومت را با اعمال قدرت به تمکین و پذیرش خواسته های انسانی خود وادار و مجبور نماید.
فرصت چندانی تا تعیین نرخ ظالمانه دستمزد سال آینده باقی نمانده است. بنابراین لازم است تا فعالان کارگری و همه کارگران ، زحمتکشان و مزد بگیران با در نظر گرفتن ضرورت سازماندهی منسجم ، برای اعتراض وسیع و متحدانه علیه فقر مزدی ، خود را مهیا و آماده ساخته تا بتوان قدم های جدی و موثری برداشت.
ما کارگران تنها با سازمانیابی و اعتراض و اعتصاب است که میتوانیم سهم غارت شده و حق نقض شده خود را از بربریت سرمایه بازستانیم.

پیمان شجیراتی ـ کارگر سابق گروه ملی فولاد اهواز

کارگر کمونیست ٦٠٧