فاجعه ای بزرگ:فوت سالانه ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ کارگر ساختمانی در حین کار

اخیرا سایت خبر آنلاین گزارشی از افزایش حوادث حین کار در ایران منتشر کرده است.در این گزارش آمده است: سالانه ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ کارگر ساختمانی در حین کارکشته میشوند.

وزارت کار و پزشکی قانونی  نیز آمار حوادث حین کار در ایران را بین ۱۹ تا ۲۰ هزار مورد اعلام کرده است. بر اساس این گزارشات میزان مرگ و میر کارگران در کل حوادث کار در ایران رقمی بین ١٣٠٠ تا نزدیک به دوهزار مورد می باشد.

خبر تکان دهنده  فوت هزار کارگر ساختمانی  که از زبان حکومتی ها اعلام میشود، همه گزارشات حوادث کار در این بخش نیست. به نوشته روزنامه شرق به نقل از منابع وزارت کار و سازمان تامین اجتماعی این آمارها فقط در کارگاهها و شرکت های ثبت شده که بالای ٥ نفر کارگردارند را در بر میگیرد، اما آمار واقعی بالاتراز اینهاست.در کنار حوادث بخش ساختمان سالانه هزاران حادثه دیگر در بخش های مختلف صنعت و تولید روی میدهد. در این نوشته به آمار تکاندهنده مرگ و میر کارگران در صنعت ساختمان پرداخته میشود.

بر اساس گزارشات حکومتی نزدیک به دومیلیون نفر در صنعت ساختمان کار می کنند و سالانه هزاران حادثه کار در این بخش روی می دهد که به اعتراف حکومت هر سال باعث مرگ هزار کارگر میشود. همچنین آمارها از مصدوم شدن هزاران نفر و نقص عضو در میان کارگران حکایت دارد که  به دلیل معلولیت و از کار افتادگی وارد صف لشکر بیکاران میشوند.

صنعت ساختمان از ناامن ترین بخش های صنعت در ایران است. دولت و کارفرمایان و نهادهای سرمایه داران تنها در اندیشه سودجویی هایشان هستند و محیط های کار هر روز قربانی بیشتری میگیرند.  

مقامات حکومت برای شانه خالی کردن از زیر جنایت هر روزه در محیط های کار،  قربانیان حوادث کار را به  اجرای “قوانین ایمنی در محیط  کار و قانون کار جمهوری اسلامی” حواله میدهد. قوانینی که بشدت ضد کارگری و در دفاع از سرمایه داران و دولت و کارفرمایان تعبیه شده است.

با این کار حکومت اسلامی تلاش دارد، با وعده “اجرای قوانین”  فشار جامعه را از روی دوش خود کنار زند.

 واقعیت اینست که کارگران بخش ساختمانی تحت پوشش بیمه ای همه جانبه و گسترده از جمله بیمه حوادث کار قرار ندارند. بویژه با توجه به قراردادهای موقت کاری بسیاری از آنها حتی از همان چیزی که جمهوری اسلامی به آن بیمه میگوید محرومند.  برای مثال هزاران کارگر که دچار حادثه میشوند؛ ماهها و سالها باید دوندگی بکنند با این وعده که سازمانها و نهادهای مدعی رفع و رجوع مشکلات بیمه های حادثه دیدگان، در این موارد تصمیم گیری کنند. در نتیجه همانطور که اشاره کردم هزاران کارگر ساختمانی آسیب دیده در محیط های کار قدرت و توان کار کردن را به دلایل نقص عضو و از کار افتادگی از دست داده  و از کار بیکار میشوند و به وضعیت بی تامینی محض سقوط می کنند.

بر اساس آمارهای  وزارت کار در اکثر مواردی که احکامی صادر شده است،  با گستاخی آشکار کارفرما تبرئه شده و کارگر را متهم به “عدم رعایت ایمنی در محیط کار” کرده اند.

قربانیان محیط کار، قربانیان بساط سودجویی سرمایه داری دزد حاکم هستند. بخش عظیمی از همه این اتفاقاتی که در محیط‌های کار شاهدش هستیم و منجر به مرگ و صدمه زدن به سلامتی کارگر میشود، قابل اجتناب‌اند. ایمنی محیط کار حق مسلم کارگر است. نقض آن یک جنایت آشکار است. یک محور مهم مبارزه کارگر در نظام سرمایه داری حول ایمنی محیط کار است.

نقض ایمنی محیط کار و قربانی شدن کارگران در بساط سرمایه داران حاکم امری گسترده و جهانی است. اما در ایران در حاکمیت یکی از وحشی ترین حکومت های سرمایه داری که استثمار را به بی نهایت رسانده است، ابعاد این جنایت فاجعه بار است. در ایران کارگران از ابتدایی ترین وسائل ایمنی  در محیط کار محرومند. کارگران در بخش ساختمان و اساسا در تمام محیط های کاری بطور واقع در نا امن ترین شرایط با غیر انسانی ترین شرایط کار میکنند و هر لحظه در خطر جانی قرار دارند.  در برابر چنین شرایط برده وار کاری کارگر ناگزیرند نیروی کار خود را چندین برابر زیر خط فقر بفروش بگذارند و حتی همین دستمزدهای توافق شده نیز به موقع به آنان پرداخت نمیشود.  

در طول بیش از چهار دهه حاکمیت کثیف جمهوری اسلامی دهها هزار کارگر در حین کار دچار حادثه شده، جان خود را از دست داده و یا دچار نقص عضو گردیده و  بدون وجود هیچ تامینی به حال خود رها شده اند. جنهم سرمایه داری جمهوری اسلامی با مجموعه قوانین ضد کارگری اش همیشه جانب سرمایه داران و کارفرمایان  را گرفته و زندگی صدها هزار کارگر حادثه دیده را به نابودی کشانده است. محیط های کار تبدیل به قتل گاه کارگران شده است. جمهوری اسلامی  و کارفرمایان و سرمایه داران با قوانین بشدت ضد کارگری و غیر انسانی شان مسئول مستقیم قتل عام کارگران در محیط های کار هستند. برخورداری از محیط های امن کار و وسائل ایمنی بر اساس استاندارد قابل قبول امروز جهانی، فراهم آوردن امکانات پزشکی در محیط های کار، پرداخت خسارت به کارگران حادثه دیده، تضمین بازگشت به کار حادثه دیدگان از جمله خواستهای فوری کارگران است که باید و میشود به حکومت سرمایه داری حاکم تحمیل کرد. باید بساط  حکومت سرمایه داری  چپاولگر حاکم را جمع کرد.

محمد شکوهی

١٢ جولای ٢٠١٩