نبردی مهم و بین المللی در دفاع از حقوق زنان در جریان است!

گوشتان را به زمین بچسبانید و همهمه میلیونها زن را بشنوید، نه میلیون بلکه میلیاردها زن را که تفاوتی نمیکند کجا و در کدام منطقه به دنیا آمده باشند، بدلیل زن بودن، تقریبا همه آنها نوعی از خشونت بر علیه زنان را تجربه کرده اند. فردا روز اعتراض به این خشونتها است که از خشونت کلامی و روانی آغاز شده و با مثله جنسی شدن، کتک و خشونت و دستگیری و شکنجه و تعرض جنسی و تجاوز و قتل پایان می یابد.

گوشتان را به زمین بچسبانید تا ببیند که به قدمت تاریخ ، مبارزه ای روزمره و جانانه با مردسالاری در اعماق این جوامع در جریان است. هر آنجا که جنبش های اجتماعی و کارگری و زیر و رو کننده قدرتمند بوده اند، جنبش برای آزادی و حرمت زنان نیز گسترده تر و متعین تر شده است. تاریخ یک قرن مبارزه برای پس راندن مرد سالاری و قوانین و سنتهای زن ستیزانه تا آنجا پیش رفته که زنان حق دخالت در سیاست را یافته و حداقل در همه جا حق رای بدست آورده اند و با سنت شکنی و کرست سوزاندن و انقلاب جنسیتی توانسته اند در محیط های اجتماعی نیز حضور یافته، در زندگی خصوصی و روابط خود تصمیم گیرنده شده و در اجتماع نیز حضور بدون مزاحمت پیدا کرده و خیابانها را تا حدودی فتح کنند. البته که فرقی نمیکند هنرپیشه سرشناس هالیود باشید یا وزیر امور خارجه سوئد و یا زنی از افغانستان و یا ایران، خشونت و تعرض جنسیتی میتواند برای همه شما اتفاق بیفتد و فرق نمیکند ساکن تورنتو در کانادا و یا مالمو و یا برلین و کابل و یا مکه و کربلا باشید، ممکنست همسر و پارتنر شما با چاقویی در دست سراغ شما بیاید و قتل در خانواده اتفاق بیفتد، امری که بیشتر از سرطان و یا تصادف در جاده ها از زنان قربانی میگیرد. آری در مورد خشونت بر علیه نیمه بشریت حرف میزنیم. اما اگر دقت کنید زنی که از کابل و تهران فریاد میزند با زنی که از تورنتو و نیویورک فریاد دادخواهی سر میدهد تفاوتهای فراوانی دارند. زن کابلی و تهرانی، در مقابل خود حکومتی را دارد که قتل جزو قوانین آنست و مرد سالاری و زن ستیزی را می ستاید و به زن کشی جایزه میدهد. اصلا قوانین اش نماد بارز ضدیت با زنان است.

پس در نیمه ای از این دنیا در آن جاهایی که جنبشی اسلامی و اسلام و شریعت در قدرت هستند که اینها حداقل چهار دهه است که حضور نکبت بارشان عیان و آشکار هست، زنان همه چیز خود را از دست داده اند. در این بخش از کره زمین پارچه سیاهی روی انسانیت و زیبایی ها و فکر و حرمت زنان انداخته اند، میخواهند نیست و نابودشان کنند، میخواهند به بردگی بکشانند و فقط از آنها سو استفاده جنسی کنند ، دقت کنید در این کشورها میلیونها زن فریاد عصیان سر داده اند و در راس اعتراضشان ، پس زدن این چادر سیاه را می بینید و عریانی زنان را ، زنانی که میگویند با نمایش عریان بدنم میگویم هستم و انسانم و تو را و مذهب ات و قوانین ات و الله ات را قبول ندارم. این عصیان تاریخ سازی است که میتواند بشریت را گامها جلو ببرد.

از نظر من نبرد مهم بین المللی در دفاع از حقوق زنان در این کشورهای اسلام زده در جریان است و جنبش نوین زنان در این کشورها دست در دست جنبش برابری طلبانه زنان در کانادا و امریکاو در غرب و در همه جا میرود به سیستم سرمایه داری که از قبل نابرابری بین زن و مرد سود میبرد و همچنین به حکومتهایی سرمایه داری در کشورهای اسلام زده که به عصای پیغمبر و زن ستیزی عریان مذهبی تکیه کرده اند بگوید ، زنان بپا خاسته اند برای بازیابی همه حرمت و انسانیت و حقوق انسانی خودشان و این میتواند نبردی تاریخ ساز و نهایی باشد با کاپیتالیسم و مذهب ، با سیستم و قران و شریعت اسلامی که زن را در قرن بیست و یک در قفس کرده و به فروش میرساند.