پرستارانی که ۴۸۰ هزار تومان درآمد دارند!

هادی رضازاده (دبیر اجرایی خانه کارگر جمهوری اسلامی در آمل) طی اظهاراتی از اینکه قرارداد پرستاران در این استان ٨٩ روزه است و در آمد آنها ماهانه ٧٠٠ هزار تومان است که با کسر بیمه نهایتا به ٤٨٠ هزار تومان میرسد خبر میدهد. طبعا این  فقط یک نمونه کوچک از وضعیت  پرستاران نه فقط در آمل بلکه در همه جاست و از این نمونه ها زیاد وجود دارد.

 اظهارات هادی رضا زاده  بیش از هر چیز ابعاد تکاندهنده فقر و فلاکتی که به کارکنان این بخش از جامعه تحمیل شده است را جلوی چشم میگذارد. آنهم در شرایطی که فشار کار بر روی پرستاران بیداد میکند و همواره در خطر ابتلاء به انواع و اقسام بیماری ها قرار دارند. بدون اینکه از هیچگونه تامینی برخوردار باشند.

از جمله بر اساس گزارشات سازمان نظام پرستاری هزاران پرستار در شرایطی شبیه شرایط کاری پرستاران آمل در بیمارستانهای دولتی؛ بیمارستانهای دانشگاههای علوم پزشکی وابسته به دولت و وزارت بهداشت و در بیمارستانهای تامین اجتماعی کار می کنند. اکثر این پرستاران با قراردادهای برده وار موقت کمتر از سه ماه به کار گرفته میشوند و به آنها حقوق های زیر یک میلیون تومان پرداخت میشود که حق  بیمه را هم از همین چندرغاز حقوق کسر میکنند. بگذریم که همین اندک حقوق نیز تحت بهانه های مختلف با تاخیر پرداخت میشود. بعلاوه اینکه  نپرداختن حق اضافه کاری و یا کارانه تقریبا یک شیوه جاری و عادی در همه جا تبدیل شده است. از جمله بنا بر خبرها معوقات کارانه پرستاران شاغل در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور  در خیلی از استان‌های کشور به ۱۰ تا ۱۴ ماه رسیده است.

حال با توجه به خط فقر اعلام شده هشت میلیونی خود دولت میتوان تصور کرد که چه ابعادی از فقر و فلاکت و استثمار و بردگی به این بخش از کارگران تحمیل میشود. از همین رو بسیاری از پرستاران با توجه به سطح نازل حقوقها و عدم کفاف آن برای تامین اولیه ترین نیازهای زندگی شان همواره در یک  استرس دائمی برای گذران زندگی شان روبرویند  و ناگزیرهستند با اضافه کاری بیشتر درآمدی برای بقاء و زندگیشان دست و پا کنند.  

جدا از مسائل و مشکلات معیشتی شرایط نا امن محیط کار پرستاران یک معضل جدی برای سلامتی آنهاست.

بدین ترتیب حقوقهای ناچیز چندین بار زیر خط فقر و پایین آمدن هر روزه قدرت خرید جامعه بخاطر بالا رفتن سرسام آور قیمت ها، قراردادهای موقت استخدامی، شیفتهای کاری بدون مزایا وکارانه، کسر بیمه بالا از حقوق پرستاران و عدم پوشش بیمه ای آنان، بویژه پوشش بیمه بیکاری؛ عدم فراهم آوردن امکانات و تجهیزات ایمنی پزشکی برای کار و قرارداشتن جان و زندگی هزاران پرستاران در خطر ابتلاء به  بیماریهای خطرناک از جمله معضلات اساسی هزاران پرستار در سراسر کشور است.

در رابطه با این شرایط پرستاران بارها و بارها دست به تجمع و اعتراض زده اند، اما چیزی جز وعده و وعید عایدشان نشده است. نمونه ای از این وعده ها  تخصیص ردیف بودجه برای اجرای “قانون تعرفه‌گذاری نظام پرستاری” است که هر ساله در آستانه طرح و تصویب بودجه داده میشود و  بعد از تصویب بودجه خبری از وعده های اعلام شده نیست. از جمله وقتی به اقلام لایحه بودجه شان برای سال آتی نگاه میکنیم، میلیاردها پول به نهادهای سرکوب و جنایتشان از جمله نیروهای انتظامی و مراکز مختلف مذهبی اختصاص داده شده است، اما برای اضافه کردن به حقوق های چند بار زیر خط فقر کارگر، معلم، پرستار، بازنشسته و دیگر بخش های کارگری فقط پانزده درصد افزایش در نظر گرفته شده است. و این خود موضوع اعتراض کل جامعه است.

 از سوی دیگر در تازه ترین خبر در این مورد در رسانه های حکومتی گزارش داده شده است که در  لایحه بودجه سال ۹۹ همچون سال‌های قبل بودجه‌ای برای اجرای “قانون تعرفه‌گذاری نظام پرستاری که ١٣ سال است پرستاران را بخاطر آن سر میدوانند، در نظر گرفته نشده است.

همانطور که اشاره شد در رابطه با این وضعیت جهنمی پرستاران به اشکال مختلف بارها دست به اعتراض و مبارزه زده و خواستهایشان را طلب کرده اند. افزایش سطح حقوق ها، کوتاه شدن دست پیمانکاران و تبدیل قراردادهای موقت کاری آنان به دائمی، استخدام پرستار به میزان مورد نیاز و کاهش فشار کاری آنها، برخورداری از مزایای نوع کاری، پرداخت به موقع حقوقها، پرداخت معوقات حقوقی و  معوقات بابت کارانه ها،  شناخته شدن حرفه پرستای به عنوان کار سخت و زیان آور، بالا بردن استاندار بهداشتی و کاری مراکز درمانی،  از جمله خواستهای فوری آنهاست. پرستاران همچنین با شرکت در تجمعات اعتراضی بخش های دیگر کارگری و از جمله در تجمعات بازنشستگان بر خواست درمان رایگان برای همه مردم تاکید کرده و به زندگی زیر خط فقر اعتراض نموده اند. بیشترین موارد اعتراضات پرستاران در بیمارستانهای تحت نظر دانشگاههای علوم پزشکی که مستقیما زیر نظر دولت و وزات بهداشت می باشد،بوده است. نمونه های اخیر این اعتراضات از سوی پرستاران در دانشگاه علوم پزشکی مشهد، تهران و شیراز با خواستهای افزایش حقوق ها، پایان دادن به قراردادهای موقت و پرداخت به موقع حقوق ها و مزایا برپا شده است. پرستاران یک بخش محبوب جامعه هستند که کار آنها در ارتباط با کل جامعه قرار دارد. از جمله در خیزش آبان پرستاران نقش مهمی در مداوای مردمی که بدست سرکوبگران جمهوری اسلامی زخمی و مجروح شده بودند و جلوگیری از بازداشت و دستگیری آنها در بیمارستانها را داشتند. خواستها و مبارازت پرستاران با سطح استاندارد درمان در کل جامعه  ارتباط مستقیم دارد و باید مورد حمایت وسیع کل جامعه قرار گیرد. هم اکنون همچون دیگر بخش های جامعه زمزمه های اعتراض در میان پرستاران بخاطر کاهش هر روزه قدرت خریدشان و شرایط سخت و طاقت فرسای کارشان بالاست. زمینه برای رفتن بسوی اعتصابات سراسری بیش از هر وقت در سطح جامعه فراهم است. باید متحدانه به این سو گام برداشت. متحد شدن پرستاران حول خواستها و مطالبات فوری شان در گروههای مبارزاتی آنان در مدیای اجتماعی و از همین طریق ایجاد شورای سازماندهی اعتراضاتشان گامهای اولیه برای شکل دادن به اعتصابی سراسری است. باید این گام ها را برداشت.  

کارگر کمونیست ٦٠٣