روزنه rowzane خبری – تحلیلی اخیرا میثم آل مهدی از رهبران کارگران فولاد اهواز طی یادداشتی اعلام کردند که احزاب یا افراد وقتی از رد پایشان در جریان مبارزات کارگری صحبت میکنند، امنیت فعالین کارگری را بخطر میاندازند. در این مورد نکاتی مینویسم امیدوارم مورد توجه میثم عزیز هم قرار گیرد.
مایلم صحبتم را با یاداوری خاطره ای شروع کنم.
در سال 2004 و 2005 موقعی که کارگران نساجی کردستان در شهر سنندج، دست به اعتصاب زدند و از کارخانه به طرف شهر راهپیمایی کردند ترس عجیبی به جان رژیمی ها افتاد. رژیم خیلی خوب میانست که در لحظه به لحظه اعتصاب و اعتراض کارگران و تاکتیک هایی که اتخاذ میکنند حزب مستقیم و غیر مستقیم حضور دارد. کانال جدید هم که برنامه هایش درمورد این اعتصاب مخفی نبود و رژیم همه را تعقیب میکرد و تاثیر این صحبت ها را در اعتراض کارگران میدید. کارگران هم با برخی رسانه ها از جمله با کانال جدید مصاحبه میکردند. یک روز کانال جدید برنامه لایوش را به این اعتصاب اختصاص داده بود که تا آنجا که من مطلع هستم برنامه کانال جدید توجه مردم زیادی را در شهرهای کردستان جلب کرده بود. آن موقع از طریق یاهو مسنجر بود که خبرها به گوش همدیگر میرسید و کارخانه و خیابان و خارج و داخل را به هم وصل میکرد. تماس ما با کارگران و اطرافیانشان زیاد بود و پیامهایی از سنندج یکی پس از دیگری میرسید.
تقریبا نیم ساعت از برنامه گذشته بود که از کارخانه با ما تماس گرفتند گفتند برخی نماینده های ما را احضار کرده اند کلیه کارگران هر چه سریعتر خود را به کارخانه برسانند. کارگران نگران بودند که همه نمایندگان را دستگیر کنند، در این برنامه خوب یادم هست اصغر کریمی و کیوان جاوید برنامه را اجرا میکردند. به اصغر کریمی وضعیت کارخانه را خبر دادیم که مردم شهر سنندج و کارگرانی که شیف کاری ندارند برنامه را میبینند. اصغر کریمی موضوع را به اطلاع مردم رساند و به کارگران در مقابل دستگیری نمایندگان و اینکه چه بکنند توصیه هایی کرد. درمورد حضور اطلاعاتی ها در کارخانه نیز توصیه کرد که اگر سراغ اعضای کمیته اعتصاب را گرفتند همه کارگران بگویند کمیته اعتصاب ما هستیم. و همین اتفاق دقیقا در کارخانه افتاد. یکی از مزدوران حکومت رو به کارگران گفت شما را حزب کمونیست کارگری تحریک کرده و خبر اعتصاب شما هر روز در سایت های این حزب درج میشود. کارگران پاسخ جالبی دادند و گفتند حق ما را بدهید تا اعتصاب نکنیم، تا مصاحبه نکنیم، تا هیچ حزب و سازمانی هم دخالت نکند! مزدوران حکومت دست از پا درازتر دمشان را روی کولشان گذاشتند و کارخانه را ترک کردند.
دقیقا وقتی رژیم قدرت کارگران و صلابت در طرح خواستها و مطالباتشان را دید، وقتی حمایتهای مردمی و سایر مراکز کارگری را دید، و بویژه وقتی متوجه شد که ادامه اعتصاب دارد فرجه بیشتری برای دخالت تلویزیون کانال جدید ایجاد میکند عقب نشست و کارگران تقریبا در این مقطع از اعتصاب خود به تمامی خواستهایشان دست یافتند.
در همان روزها که توازن قوا به اندازه امروز به نفع توده های مردم نبود، وقتی بازجو به یکی از نمایندگان میگوید ضد انقلاب، با بی باکی میگوید ضد انقلاب شما هستید، من انقلابیم! انقلابی هستم چون تغییر میخواهم و شما ضد انقلاب هستی چون نمیخواهی هیچ تغییری در سیستم ایجاد شود!
این یکی از صدها نمونه ای است که حزب ما تلاش کرده است، در اعتصابات و مبارزات کارگران و مردم دخالت کند، تجارب سایر اعتصابات را منتقل کند و نقش ایفا کند. اگر خلاف این باشد، بنظرم باید در حزب را تخته کرد!
مثیم عزیز رد پای ما در خیلی از اعتصابات و اعتراضاتت وجود دارد و شما خودت هم به حد کافی اینرا میدانی و اتفاقا وقتی جمهوری اسلامی متوجه شود که احزاب و جریانات کمونیست در اعتراضی دارند دخالت میکنند و تاثیر مثبتی میگذارند متوجه قدرت بیشتر آن اعتراض میشود و زودتر به خواست کارگران رسیدگی خواهد کرد.
اما مگر میشود نقش حزب را مخفی کرد. مگر میشود سنت هایی که حزب در جنبش کارگری دنبال کرده و خیلی چیزها را به نفع کارگران تثبیت کرده است را از حکومت مخفی کرد! مگر میشود تلاش شبانه روزی و سیستماتیک حزب برای چهره دادن به جنبش کارگری و اهمیت نقش خانواده ها و فرموله کردن مطالبات آنها و اهمیت مجمع عمومی و شورا و جلب همبستگی جهانی از مبارزات کارگری و غیره را مخفی کرد! مگر میشود مباحث هر روزه کانال جدید و نقدها و رهنمودها و خبررسانی ها و تلاش برای جلب همبستگی ها را مخفی کرد! مگر یادتان نیست که رئیس کمیسیون امنیت مجلس همین چند ماه قبل رسما در مصاحبه با صدا و سیمای حکومت اعلام کرد که سیاست حزب کمونیست کارگری گسترش اعتراضات است؟ رژیم بخوبی از نقش حزب آگاه است خیال همه راحت باشد. فعالین کارگری هم آگاهند. و خوشبختانه خیلی هایشان حقانیت حزب و رهنمودها و سیاست هایش را دیده اند و دارند آنها را به کار میگیرند. و وزارت اطلاعات و سایر دم و دستگاههای حکومت هم هر روز احزاب را مونیتور میکنند و با نگاهی به اعتصابات و اعتراضات متوجه هماهنگی میان احزابی مثل حزب کمونیست کارگری با اعتراضات و اعتصابات میشوند و این صد البته به نفع اعتصابات و اعتراضات مردم است.
به درست نوشته اید که «نه شما و نه هیچ کارگر رادیکالی مخالف عضو شدن کارگران در احزاب سیاسی نیست و این حق هر کارگر و هر شهروند است که متشکل شود، عضو هر حزبی که میخواهد بشود و یا سازمان مورد علاقه اش را تشکیل دهد.» زنده باد. و من اضافه میکنم که کارگران نه تنها حق دارند عضو هر حزبی خواستند بشوند بلکه برای رهایی شان لازم است در حزبی که نمایندگی شان میکند متشکل شوند. و امروز تعداد کارگران و فعالین کارگری که عضو احزاب هستند و یا اگر رسما عضو نیستند به احزاب معینی سمپاتی دارند و آنرا دنبال میکنند بسیار زیاد است. بعضا نیز سمپاتی به حزب خاصی ندارند اما توده وسیع کارگران سیاسی اند و از طرق مختلف سیاست احزاب را دنبال میکنند و هر نکته و توصیه ای را به نفع خود ببینند سعی میکنند بکار بگیرند. اینها هم برای حکومت و هم فعالین امری بدیهی است و اینرا هم حکومت و ارگان های اطلاعاتی اش خبر دارند و همه تلاششان هم این است که جلو این روند و اتصال کارگر و حزبش را بگیرند. آیا میشود این روندها را مخفی کرد؟ آیا میشود رد پای احزاب را در اعتراضات و اعتصابات مخفی کرد؟ شما که بهتر از من از صحبت امام جمعه شوش و نشریه رسالت و خبرنامه اقتصاد و غیره که از کمونیستی شدن اعتراضات و اعتصابات صحبت کردند مطلع هستید.
حالا فرض کنید بازجوها از عضویت فعالین اعتراضات کارگری یا دانشجویی و غیره در احزاب و از تاثیر آنها و رهنمودهای حزبشان در اعتصابات مطلع شوند آنوقت چه نتیجه ای میگیرید؟ احزاب کارشان را تعطیل کنند، عضویت کارگران در حزب را ممنوع کنند و یا دیگر راهکار و رهنمودی ندهند؟
دوست گرامی، رد پاها روزبروز بیشتر میشود و این مهمترین نقطه قوت جنبش کارگری و سایر جنبش های اعتراضی است. این روند روزبروز قوی تر میشود و با تغییری در توازن قوا بسیار بیشتر و آشکارتر میشود. و شما قاعدتا باید از این روند خوشحال باشید. بنابراین توصیه میکنیم نگرانی تان را کنار بگذارید و از امکانات خود برای تقویت سیاست های کمونیستی در جنبش کارگری استفاده کنید و کارگران را تشویق کنید به هر حزبی که مناسب میدانید بیشتر نزدیک شوند.
امیدوارم این توضیحات روشن کرده باشد که نوک حمله را باید متوجه جمهوری اسلامی کرد و با جدیت از حق کارگران و مردم برای عضویت در احزاب دفاع کرد و علیه پاپوش دوزی های حکومت و سرکوب و بیحقوقی مردم، علیه ممنوعیت احزاب اپوزیسیون و علیه ممنوعیت عضویت در احزاب مخالف با تمام قوا ایستاد.
با احترام فراوان نسرین رمضانعلی
