روزنه rowzane خبری – تحلیلی زمانی که اعلام ویروس کرونا شد همه کشورها ارتباطشان رابا کشور چین قطع کردند. ولی ایران همچنان مسافر جابجا می کرد و جانیان اسلامی در پش تجارت و سودجویی هایشان مسئله کرونا را کتمان می کردند. تمام سعی شان این بود که ویروس کرونا را بی اهمیت جلوه دهند. بخاطر اینکه اوضاع را عادی جلوه دهند تا بتوانند بساط مسخره ٢٢ بهمن و انتخاباتشان را از سر بگذرانند. اما بدلیل عدم شرکت مردم و سوت و کور بود بساطشان هم “ده فجرشان” و هم مضحکه انتخاباتشان به شکستی بزرگ برایشان تبدیل شد. این جانیان بدین شکل با جان مردم بازی کردند و موجب اشاعه فاجعه بار بیماری خطرناک کرونا شدند و برگه دیگری بر پرونده جنایاتشان اضافه شد. توطئه سکوت و پنهانکاری هایشان زود در هم شکست و اطلاع رسانی های مردمی و در جلوی صف آن پزشکان و پرستاران معترض دست این جانیان را به سرعت رو کرد. بدنبال این ماجراهاست که تعداد مبتلایان به کرونا روز به روز و در همه شهرها زیاد می شود. جمهوری اسلامی در این مدت با به راه انداختن انواع و اقسام سیرک های تهوع آورد از جمله لیسیدن حرم امام و پیشنهاداتی چون استفاده از کود شیمیایی و شفاجویی از ائمه اطهارشان تلاش کرد از زیر بار مسئولیت در قبال جان و معیشت مردم شانی خالی کند. اما بعد همان زیارتگاههایی که قرار بود محل شفاف بخشی بیماران باشند، درشان بسته شد و در نتیجه دستشان در نزد همان اندک مردمی که شاید اندک باورهایی بر خرافه و مذهب برایشان مانده بود، رسوا و رسوا تر شد. در کنار همه این ها احتکار وسایل بهداشتی پیشگیرانه از بیماری کرونا و حتی همان کمک هایی که از سوی نهادهای چون سازمان بهداشت جهانی وارد ایران شده بود و سردر آوردن اقلامی از آنها از بازار سیاه محتکرین با اقلامی گزاف و صف های طولانی مردم برای تهیه آنها بر آتش خشم مردمی که پیش از آن در آبان و دیماه با شعار جمهوری اسلامی نابود باید گردد، به خیابان آمده بودند، بیشتر دامن زد. در این شرایط مردم راهی ندیدند جز اینکه خود به میدان آیند. فشار آوردند تا مدارس و دانشگاهها تعطیل شد و مردم دیگر اعتمادی به این حکومت ندارند و اعلام کرده اند که این تعطیلی ها باید تا رفع بحران کرونا ادامه یابد. این در حالیست که جانیان اسلامی کارخانجات را دایر نگاهداشتند تا نشان دهند که چرخ جامعه میچرخد. در چنین شرایطی است که گفتمان مردم تعطیلی محیط های کار است. و زمزمه برپایی اعتصابات سراسری در محیط های کار بالا گرفته است. و این چنین است که در رابطه با تعطیلی محیطهای کار نیست کارگران خودشان دست به کار شده اند و در همین هفته کارگران راه آهن فراخوان به اعتصاب سراسری دادند و رژیم نیز برای جلوگیری از گسترش این شکل از اعتراض در سطح جامعه فورا حرکت قطارها در خطوطی از راه آهن را کنسل اعلام کرد و وقتی کارگران فولاد اهواز بر سر به راه انداختن اعتصاب خود تصمیم گیری میکردند، مدیریت تا اطلاع بعدی این مجتمع را تعطیل اعلام کرد. بازار نیز در بسیاری از شهرها تعطیل است. این اتفاقات بطور واقعی بر اعتصاب به عنوان شکل عملی جلوگیری از شیوع بیکاری کرونا و در عین حال بلند کردن صدای اعتراض خود در قبال حکومتی که خود عامل شیوع کرونا و کشتار مردم است، تاکیدی صد چندان میگذارد. در فولاد اهواز به عنوان یک کانون پرقدرت اعتراض کارگری رژیم نه تنها ناچار شد کارخانه را تعطیل اعلام کند بلکه قول وعده حقوق کارگران را نیز داد. اقدام کارگران راه آهن و آنچه در فولاد اهواز اتفاق افتاده است، به همه کارگران و حقوق بگیران جامعه در مقابله با کرونا راه نشان میدهد. به این معنا که اعتصاب عمومی یک راه موثر در قرنطینه نگاهداشتن تمام جامعه از شیوع بیماری خطرناک کرونا و در عین حال فریاد اعتراض مردم است. حق مردم است که سر کار نروند و تامین باشند. و دولت در قبال تامین معیشت مردم و در اختیار گذاشتن امکانات درمانی رایگان برای کل جامعه مسئول است. و باید اینها همه گفتمان سراسری جامعه باشد.
از سوی دیگر زندانیان در بند آسیب پذیر ترین بخش جامعه در برابر کرونا هستند. خبر کشیده شدن دامنه آن به زندانها، از در پیش بودن فاجعه ای انسانی در زندانها حکایت میکند. باید فشار آورد و خواستار آزادی همه زندانیان شد. بسیاری از زندانیانی که به نام زندانی عادی در زندانند قربانیان مستقیم این سیستم جهنمی سرمایه داری حاکم هستند و حق آنهاست که از شعله آتش کرونا رها شوند. دستگاه قضایی این حکومت هیچ اعتبار و مشروعیتی ندارد و خطرناکترین دزدان و جانیان و باندهای قاچاق و جنایت سران خود این رژیم هستند که چنین آزاد میگردند و در حاکمیتند. وضعیت زندانیان سیاسی هم برای همه مردم روشن است. در این رژیم همیشه مطالبات و خواسته های مردم تحت عنوان “حفظ امنیت ملی” با زندان و اعدام و شلاق پاسخ داده شده است و آزادی بدون قید و شرط زندانیان سیاسی خواست همیشگی ما مردم بوده است. امروز باید این خواست را رساتر از هر وقت اعلام کنیم. بویژه امروز در کوران فاجعه کرونا خواستار آزادی تمامی زندانیان تا پایان این بحران به عنوان یک خواست فوری هستیم. خوشبختانه در همین رابطه کارزارهایی نیز در جریان است. طومارهای اعتراضی بسیاری با خواست آزادی زندانیان به راه افتاده است. خانواده های زندانیان پیشتاز این اعتراضات هستند. باید وسیع به این کارزارها بپیوندیم. با قدرت مبارزات سراسری مان باید در زندانها را باز کنیم. جمهوری اسلامی باید گورش را گم کند.*
کارگر کمونیست ٦١٣
